
چندی است، برخی از افراد با افتخار اعلام میکنند که مذاکره با آمریکا در زمان دولت مطلوب آنان صورت گرفته و این افتخار (!) مذاکره با آمریکا، متعلق به آنان است و نه دولت جدید!
به گزارش «تابناک»، هرچند این افتخار کردن آنان به مذاکره با آمریکا برای این افراد که مخالف مذاکره با آمریکا هستند، جای تعجب فراوان دارد، نکته مهمتر آنکه آنان با افتخار بیشتر اعلام میکنند که در دوره قبل بوده که ایران توانسته با آمریکا مذاکره کند؛ آن هم محرمانه!
نکتهای اصلی در همین کلمه محرمانه بودن نهفته است. افرادی که امروز به مذاکرات محرمانه خود با آمریکا افتخار میکنند، افرادی هستند که اتفاقا مدعیاند نباید مذاکرات ایران و ۱+ ۵ محرمانه باشد! آنان مدتهاست تیم هستهای را در فشار گذاردهاند که چرا باید مذاکرات محرمانه برگزار شود، در حالی که اکنون با افتخار از محرمانه بودن مذاکرات، نه با ۱+ ۵ که با آمریکا سخن میگویند؛ مذاکراتی که افکار عمومی نه زمان و نه مکان آن را میدانست و تازه در حال افشا شدن است؟
بر این اساس، بحث این نیست که محرمانه ماندن یا نماندن مذاکرات مطلوب است یا خیر، بلکه بحث اصلی این است که اگر محرمانه ماندن مذاکرات، آن هم با آمریکا، آن هم در یک کشور سومی، خوب و افتخار است، چرا و چگونه توافق ژنو که زمان و مکان آن معلوم است و حاصل آن هم مشخص و مکتوب؛ به باور این عده مشکلزا شده است؟!
این عده که میگویند در آن دیدار محرمانه، آمریکا کتبا غنیسازی اورانیوم ایران را پذیرفته، چرا مدرکی دال بر درستی ادعاهای محرمانه خود نمیآورند؟ چرا نوری بر تاریکخانه مدارک محرمانه خود برای مردم نمیاندازند، تا افکار عمومی بدانند آمریکاییها چه را پذیرفتهاند و در قبال آنچه خواستهاند؟
اگر هم محرمانه بودن افتخار است و مطلوب، چرا این عده این همه تیم مذاکرهکننده کنونی را تحت فشار میگذارند و میخواهند اسرار مگویی را به آنان بگوید که خود به محرمانه بودن آن و دور زدن افکار عمومی افتخار میکنند؟
یک روزنامه خارجی در زمانهای نه چندان دور مینویسد: این رویه رجال ایران است که اگر خودشان موفق نشدند، میکوشند که عقیده و ایدهای که خود نیز طرفدارش بودند، شکست خورده و مدفون شود، گویی این رجال هنوز هم در ایران هستند!