یکی از این ۶ تن سی‌و‌سومین رئیس دانشگاه تهران خواهد شد

اگر سرپرستی دکتر امید در دو سه ماه اخیر را هم ریاست این مجتمع بزرگ آموزش عالی محسوب کنیم، از میان این شش گزینه هر کدام که به ریاست این دانشگاه برسند، سی و سومین رئیس دانشگاه تهران لقب خواهد گرفت.

به گزارش «تابناک»، پس از آنکه با پایان دوران ریاست فرهاد رهبر، حکم وی از سوی وزیر علوم تمدید نشده و معاون سابقش به عنوان سرپرست دانشگاه تهران منصوب شد، تلاش گروه‌های مختلف سیاسی برای به دست آوردن این کرسی مهم کلید خورد؛ اما با تصمیم وزارت علوم، همه گمانه‌زنی‌ها رنگ باخت تا این دانشگاه در آستانه راهی جدید قرار گیرد.

بر پایه این تصمیم، انتخاب رئیس این مجتمع آموزش عالی که با عناوینی چون «دانشگاه مادر» و «نماد آموزش عالی کشور» هم از آن یاد می‌شود، به رویکردی دیپلماتیک و متأثر از انتخاب اعضای هیأت علمی و در ‌‌نهایت انتخاب وزیر ختم شد؛ به این صورت که قرار شد، جمعی از اساتید منتخب از میان اعضای هیأت علمی، گزینه‌های ریاست این دانشگاه را برگزیده و به وزیر معرفی نمایند تا وزیر یکی از ایشان را به ریاست دانشگاه تهران برگزیند.

با این راهکار جالب توجه، هم انتخاب نهایی از دل رأی اعضای هیأت علمی این دانشگاه بیرون خواهد آمد، هم انتقادات سیاسیون از درجه اعتبار ساقط خواهد شد و هم مسیری برای انتخاب روسای دیگر دانشگاه‌های کشور طراحی خواهد شد که همواره خواست بیشتر اساتید و دانشجویان بوده اما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

بدین ترتیب هرچند شیوه ‌در پیش گرفته شده در مراحلی دچار نوساناتی شد و انتقاداتی را به دنبال آورد، ‌در پایان شورای اساتید منتخب با رأی اعضای هیأت علمی انتخاب شده و تشکیل جلسه دادند تا شش گزینه به عنوان کاندیداهای تکیه زدن بر کرسی ریاست این دانشگاه معرفی شوند.

البته این گزینه‌ها قرار است در نشست بعدی که پنجشنبه هفته جاری برگزار خواهد شد، بار دیگر ‌بررسی شده و چه بسا با فرآیند رأی‌گیری جدید‌، از شمارشان کاسته شده و به سه تن برسند؛ اما آنچه روشن ‌است، یکی از این جمع به زودی سی و سومین رئیس دانشگاه مادر کشور لقب خواهد گرفت.

به این بهانه مناسب دیدیم که سری به سوابق ایشان زده و بر پایه اطلاعات ثبت شده از پیشینه ایشان در دانشکده تهران و مجموعه‌های وابسته به آن، ایشان را اجمالا معرفی کنیم. 

معاون سابق دانشجویی و فرهنگی دانشگاه تهران که بعد‌ها به عنوان معاون اداری مالی این دانشگاه در دوران ریاست دو رئیس اخیر دانشگاه تهران مشغول به کار بوده، ‌از سر‌شناس‌ترین اساتید این جمع شش نفره است.

وی که در زمان سرپرستی جعفر توفیقی، به پست معاون اداری ـ مالی وزارت علوم رسیده و با پایان دوران ریاست فرهاد رهبر، به حکم رضا فرجی دانا، وزیر علوم، با حفظ سمت سرپرستی این دانشگاه را عهده‌دار است، توانسته به جمع شش گزینه نهایی راه یابد.

این اتفاق در حالی رخ داده که از آغاز حضور این استاد دانشگاه تهران در کسوت سرپرستی این دانشگاه، برخی از دورخیز وی برای تکیه بر کرسی ریاست این مجموعه سخن می‌گفتند و حتی از آن فرا‌تر، نقش وی را در تغییراتی که مرحله ابتدای این انتخاب از سر گذراند، پر رنگ ارزیابی می‌کردند.


وی که متولد ۱۳۳۵ در اصفهان است، در سال ۶۰ کار‌شناسی خود را در دانشگاه شیراز به پایان رسانده و پس از آن، تحصیلات خود در مقطع کار‌شناسی ارشد در دانشگاه صنعتی شریف و در مقطع دکترا در دانشگاه توهوکو ژاپن به پایان رسانده است.

او که با انتشار بیش از صد مقاله علمی در نشریات جهانی و داخلی و همایش‌ها، در مهندسی متالوژی نامی شناخته شده است، از جمله اساتید نمونه این دانشگاه و پژوهشگران بر‌تر کشوری به شمار می‌آید و به جهاتی از جمله بخت‌های تکیه زدن بر کرسی ریاست این دانشگاه است.

آنچه شانس این استاد برای انتخاب شدن را افزایش می‌دهد، حمایت گروهی از اساتید سر‌شناس این دانشگاه از وی است که جسته و گریخته به گوش می‌رسد.


وی که متولد ۱۳۳۱ در شهرضاست، دیگر اصفهانی راه یافته به جمع شش گزینه نهایی است که از قضا سابقه ریاست این دانشگاه از سال ۶۷ تا ۷۲ را هم در کارنامه دارد.

او که فوق لیسانس مهندسی راه و ساختمان را از دانشکده فنی همین دانشگاه گرفته و دکترای مهندسی راه و ساختمان با گرایش مکانیک ساختمان را از مدرسه پل و راه فرانسه در کارنامه دارد؛ سوابقی چون ریاست دانشکده فنی، معاونت پژوهشی دانشگاه و مدیری گروه مهندسی عمران را در پیشینه کاری خود دارد.

این استاد با پنج کتابی که با همکاری دیگران تألیف و ترجمه کرده و انتشار ده‌ها مقاله بین‌المللی و داخلی، از جمله بخت‌های ریاست این دانشگاه به شمار می‌آید که در صورت رقم خوردن این اتفاق، نخستین کسی خواهد بود که موفق شده دو بار به این سمت دست یابد.


ریاست پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران، فرد دیگری است که به این جمع راه یافته و در معرض انتخاب نهایی قرار گرفته است.

او دارای سه مدرک کار‌شناسی ارشد در مهندسی برق، مخابرات و الکترونیک از دانشگاه‌های تهران و انستیتو ملی پلی تکنیک و همچنین دکترای الکترونیک ـ مخابرات از این انستیتو است و تألیف یک جلد کتاب و انتشار ده‌ها مقاله علمی بین‌المللی و داخلی را در کارنامه دارد.

شاید بر‌ترین عاملی که معرف وی خواهد بود، ریاست پردیس دانشکده‌های فنی این دانشگاه است که به نوعی از ریاست دانشگاه‌های زیادی در کشور بالا‌تر به شمار می‌آید؛ اما به نظر نمی‌رسد گزینه‌ای قطعی برای نشاندن وی بر صندلی ریاست دانشگاه تهران باشد.


وی متولد سال ۱۳۳۸ در استان مازندران، شهرستان نور و از جمله افرادی است که در حال حاضر از جمله مدیران این وزارت به شمار می‌آید؛ مدیرکل دفتر گسترش و برنامه ریزی آموزش عالی از زیر مجموعه‌های معاونت آموزشی وزارت علوم که از آذرماه گذشته با حکم جعفر میلی منفرد به وی واگذار شده است.

او که سابقه ریاست دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و همچنین معاون آموزشی این دانشگاه را در کارنامه دارد، حدود ۲۷ سال عضویت در هیأت علمی این دانشگاه را تجربه کرده و مقالات زیادی به انتشار رسانده است.

این فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران را باید یکی از دو مدیر وزارت علوم دانست که در کنار امید، به جمع شش برگزیده نهایی راه یافته تا شانس ریاست دانشگاه تهران را داشته باشد.


سفیر سابق ایران در کانادا که کار‌شناسی اقتصاد را در دانشگاه تهران به پایان رسانده و پس از آن، کار‌شناسی ارشد و دکترای این رشته را از انگستان گرفته‌، یکی دیگر از مدیران بر جای مانده از دوران ریاست فرهاد رهبر بر این دانشگاه است.

او که سال‌های ‌پیش به عنوان دیپلمات وارد وزارت امور خارجه شده و سال ۶۵ به عنوان کاردار ایران به کانادا رفته بود، در سال ۷۹ سفیر ایران در آن کشور شد و سه سال بعد به کشور بازگشت تا تدریس در دانشگاه، سمت بعدی‌اش ثبت شود.

چند سال پس از آن، سمت مدیرکل دفتر روابط دانشگاهی و بین‌المللی دانشگاه تهران و پس از آن نصب به عنوان معاون بین‌الملل دانشگاه تهران در کارنامه وی ثبت شد و تا به امروز ادامه دارد؛ همین اتفاق بی‌گمان هم می‌تواند رأی علاقه‌مندان به دوران ریاست فرهاد رهبر را به نام وی رقم بزند و هم تکلیف کسانی را که از آن دوره راضی نبودند ‌درباره وی یکسره کند.