واگذاری برخی پناهگاه‌های حیات وحش به شکارچیان؟!

هر چه در آغاز دولت یازدهم مسئولان محیط زیست از ضرورت توقف شکار برای حفظ گونه‌های جانوری کشور گفتند، نشست کارشناسی برگزار کردند و وعده دادند، اکنون در سکوت ایشان، اخباری به گوش می‌رسد که ۱۸۰درجه متفاوت است!

به گزارش «تابناک»، در شرایطی که شکار بی‌رویه، خشکسالی، آسیب‌های وارده به زیستگاه‌ها و مشکلات متعدد در سال های اخیر، موجب کاهش گونه‌های جانوری کشور شده و سایه انقراض را بر سر برخی گونه‌های منحصربفرد گسترده‌تر از پیش کرده، خبر واگذاری برخی مناطق ویژه محیط زیستی به شکارچیان، حکم شوکی بی‌سابقه دارد که نمی‌توان آن را ندید گرفت.

این خبر را دیده‌بان حیات وحش و محیط زیست ایران منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: «از چندی قبل، مذاکراتی مبنی بر واگذای بلندمدت تعدادی از مناطق چهارگانه محیط زیست از جمله «پناهگاه حیات وحش حیدری» نیشابور و «منطقه حفاظت شده ارس سیستان» (هزار مسجد) در شهرستان کلات به یک شرکت برگزارکننده تورهای شکار انجام شده است و این مذاکرات در حال حاضر مراحل پایانی خود را طی می‌کند».

بر پایه این گزارش، قرار است این قرارداد پانزده ساله بسته شده و در قالب آن، حفاظت و بهره برداری از منطقه ـ به شکل صدور پروانه ویژه شکار برای شکارچیان داخلی و خارجی ـ به شرکت برگزار کننده تورهای شکار واگذار شود؛ حال آنکه وجود خالص‌ترین‌نژاد قوچ اوریال در منطقه، موجب شده که چند دهه پیشتر، این منطقه در شمار مناطق حفاظت شده کشور قرار گیرد.

این قرارداد که احتمالا در ازای دریافت مبالغی هنگفت بسته خواهد شد، از یک سو تضاد آشکاری با وعده مسئولان سازمان محیط زیست برای توقف شکار دارد و از سوی دیگر، بر خلاف وظایف این سازمان به شمار می‌آید؛ وظایفی که «حفاظت» آن به نام سازمان حفاظت از محیط زیست سنجاق شده و اکنون قرار است به ازای دریافت مبالغی، برون سپاری شود!

شاید اگر این برون سپاری برای حفاظت بهتر از حیات وحش رقم می‌خورد، توجیه شدنی بود؛ اما وقتی می‌بینیم به ازای دریافت مبالغی، قرار است منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش به شکارچیان (بخوانید شرکتی که تور شکار برگزار می‌کند و در ازای دریافت مبالغی هنگفت از شکارچیان داخلی و خارجی، گونه‌های حفاظت شده را جلو لوله تفنگ‌هایشان قرار می‌دهد!) واگذار شود، هیچ حسن نیتی در این کار نمی‌توان دید.

شاهین شفیعی، فعال محیط زیست در این باره به «تابناک» گفت: خدای ناکرده نمی خواهم به کسی انگ و برچسب بزنم، ولی اخبار و شواهد حکایت از آن دارند که قرار است منطقه منحصربفرد پناهگاه حیدری در بخش سرولایت (حدود هفتاد کیلومتری شمال غربی نیشابور) در قالب قراردادی به یک شرکت واگذار شود که در شکار تروفه فعالیت دارد و این موضوع نگرانی‌های بسیاری همراه آورده است.

وی افزود: در بخش‌هایی که سخن از واگذاری شان مطرح می‌شود، گونه قوچ منحصربفرد اوریال زندگی می‌کنند که جذابیت شکارشان به حدی بالاست که از دیرباز شمار بسیاری حاضرند برای دریافت پروانه شکارشان، مبالغ گزافی بپردازند و به نظر همین، موجبات تصمیمات عجیب برای این پهنه ویژه چند ده هزار هکتاری را رقم زده است.

این دوستدار محیط زیست در ادامه، گونه‌های شاخص گیاهی منطقه را از دیگر جذابیت‌های پناهگاه حیدری خواند و گفت: جز در تپه ماهوری‌های این منطقه، تقریبا از درخت‌های اُرس در دیگر نقاط پیرامون بینالود نشانی یافت نمی‌شود، ولی به رغم همه این جذابیت‌ها، گویا مسئولان ترجیح داده‌اند آخرین راه درآمدزایی از پناهگاه را برگزینند، وگرنه می‌شود اکوتوریسم منطقه را فعال و با جذب گردشگر، مشکلات مالی را مرتفع کرد.

شفیعی افزود: هم اکنون دو پاسگاه محیط بانی و کمتر از انگشتان دو دست، محیط‌بان، حفاظت از این منطقه وسیع را عهده دارند و عجیب است که تأمین حقوق، مزایا و اضافه کاری همین تعداد اینقدر دشوار باشد که واگذاری در دستور کار قرار گیرد، ولی مشکل بزرگ‌تر هنگامی آشکار می‌شود که در این نکته بیندیشیم که براستی با کشتن گونه‌های حفاظت شده منطقه، پناهگاه تا چه زمانی باقی خواهد ماند؟ تا چند سال می‌توان قوچ‌های منطقه را به شکارچیان فروخت و متوقع بود «پناهگاه» حیات وحش حفظ شود؟ کدام حیات وحش؟!