داریوش فرضیایی برنامه ساز بخش کودک و نوجوان تلویزیون گفت: با شرایطی که شاهد بودهایم، تجربیاتم همراه با من به خاک سپرده میشود و فراموش میشود و باید در این حوزه یک استراتژی بلندمدت وجود داشته باشد و سرنوشت متفاوتی برای برنامه پرمخاطب رقم بخورد.
به گزارش «تابناک»؛ در ششمین روز نمایشگاه مطبوعات، «داریوش فرضیایی» یکی از میهمانان غرفه «تابناک» بود. فرضیایی که با کاراکتر «عموپورنگ» نزد عموم مردم شناخته میشود در حالی به راهروهای نمایشگاه گام گذاشته که سیل مردم همراهش بودند و خانواده با کودکانشان در پیاش میآمدند.
فرضیایی 39 ساله به همراه تهیه کننده برنامههایش و امیرمحمد متقیان که با کاراکتر «امیرمحمد» شناخته میشود و اکنون 19 سال سن دارد در میان حجم بالای مراجعین برای دقایقی میهمان غرفه «تابناک» شد و درباره برنامههایش و همچنین روند فعالیتهایش تاکنون و ضرورتها و نیازهای برنامهسازی باکیفیت در حوزه کودک سخن به میان آورد.
این مجری تلویزیون در خصوص «تابناک» گفت: من هر روز «تابناک» را چک میکنم. به نظرم بخش کودک را به خصوص در مباحث فرهنگی پررنگتر مورد توجه قرار دهید.
این برنامه ساز و مجری حوزه کودک در یک دهه اخیر، درباره نوع مواجهه مردم با او و اینکه شرایط عادی زندگی نیز باید برای او بسیار دشوار باشد، گفت: من زیاد آن طرف و آن طرف نمیروم ولی عادت کردهام.
فرضیایی درباره فعالیتش در فضای مجازی اظهار داشت: هم در قالب وبسایت شخصی و هم اینستاگرام حضور فعالی در فضای مجازی دارم و البته تکلیفم با این فضا مشخص است. بیشتر اوقات تا چیزی در اینستاگرام میگذارم، خبرگزاریها بر میدارند و یک سوژه خبریاش میکنند.
او درباره اینکه «آیا از این رویه راضی است؟»، گفت: به هر حال فضا، فضای مجازی است و من نمیتوانم کاری کنم اما من به هر حال روشم به گونهای است که تکلیفم با کاری که میکنم مشخص است و دغدغههایم را در نوشتههایم نشان میدهم. من از این فضا برای مخاطبانم استفاده میکنم و آن هم مخاطبان کودکم ولی به عنوان کسی که برای بچههای شما کار میکنم، بزرگسالان را هم با نوشتههایم همراه دارم. این استفاده مفید از این ابزار است، نه اینکه حین آب خوردن عکس بگیرم و بنویسم: «همین الان آب خوردم».
وی بر فعالیت گروهی تاکید ورزید و در این زمینه به تجربه همکاری سیزده ساله با تهیه کنندهاش اشاره کرد: معتقدم باید کار گروهی کرد و با تک روی اتفاقی نمیافتاد. متاسفانه در کارهای هنری تا شخصی مشهور میشود، گروه متلاشی میشود و برای خودش گروه دیگری تشکیل میدهد. من با این حرکت مخالفم و میگویم شروع کردیم و پستی و بلندیها را با هم طی کردیم و موقعیتها را با هم به دست آوردیم، لذا باید دغدغهمان هم یکی باشد و باید با همان گروهی که نقاط ضعف و قوت را میشناسند، کار کرد، ضمن اینکه حلقه را نباید برای ورود افراد جدید، بست.
این برنامه ساز کودک ضمن بیان اینکه کار کودک سختتر از کار بزرگسال است،
یادآور شد: آنچه شما انجام میدهید، آینهای است که فردا در کودک شما منجلی
خواهد شد و همان رفتار را به شما منعکس خواهد کرد، لذا کار ما شبیه یک
مهندس است که فونداسیون یک ساختمان را میریزد. هرچقدر پی قویتر باشد،
ساختمان مستحکمتر است.
وی درباره شعرهایی که میخواند و تاثیرش بر
کودکان گفت: اگر برای آدم یک سری آرمانها و اعتقادات مهم باشد، پای اصول
میایستد و یکی از آرمانها و دغدغهها من بچه کشورمان هستند ولی چه کنم که
آن سرود و شعری که میگوید، دارد از آن حالت و کارکرد در می آید و دم دستی
میشود. جزو افتخاراتم است که شعرهای برنامههایم را کسانی گفتهاند که
کتاب کودک مینویسند نظیر خانم قاسم نیا که اشعارش از گفتههای من نظیر
«لب خندون» گرفته شد.
این مجری خلاق تلویزیون گفت: من آدم راحتی
هستم. یک اس ام اس آمده بود که میخندیدم با این محتوا: «ما به عنوان
بچههایی که با فلانی بزرگ شده بودند، حال و روزمان این است؛ وای به حال
بچههای ما که بخواهند با عموهای اینچنینی بزرگ شوند» چرا این طور فکر
میکنیم؟ من این پیامک را به طنز میگیرم ولی در واقع این پیامک دغدغه من
است. دغدغه من است که بدون آنکه کسی بگوید در برنامههایم دعا کردم و دعا
کردن را در برنامههای کودک جاانداختم و از این بابت خوشحالم.
وی
ادامه داد: هر موقع توانستیم به بچههایمان یاد بدهیم که در را آرام باز
کنند و ببندند، بزرگترین کار ممکن را انجام دادهایم. هنوز آدم بزرگهای ما
نیز با این قضیه مشکل دارند و برخی در را به یک باره باز میکنند و وقتی
هم میخواهند بروند، در را میکوبند. این یک چیز ساده است اما همین سادهها
است که در بلندمدت خودش را در فضای فرهنگی مان نشان میدهد.
فرضیایی پیرامون تکذیب تولید سری جدید برنامههایش در تلویزیون که حاشیه ساز شد، گفت: شبکه ظاهراً گفته بودند که برنامه از مهرماه شروع میشود اما ما برنامهای نداریم که از مهرماه شروع کنیم، چرا که کارمان به جایی نرسیده که فکر جدید داشته باشد. فکر جدید نیاز به پشتیبان دارد که حمایت مالی به عنوان بزرگترین دغدغه برنامه سازان تلویزیون میتواند باشد و الا تکرار مکررات خواهد شد و این حداقل برای من نوعی بد است.
این مجری توانمند کودک در پاسخ به این پرسش که «در واقع اعتقاد دارید از این برنامه به عنوان یکی از برنامههای پربیننده به قدر کفایت حمایت نشده؟» تصریح نمود: بگذارید حرفم را این گونه اصلاح کنم که باید اولویت بندی شود. باید ببینیم کودک کجای این رسانه قرار دارد و از سوی دیگر اگر برای کودک کار میکنیم، برای این نوع برنامه یک امکاناتی قائل شویم.
فرضیایی ادامه داد: وقتی درجه بندی شود و در این درجه بندی، تاثیرگذاری برنامهها دیده شود،
متعاقباً از برنامههایی که بیشترین درصد مخاطب را دارند، باید حمایت
بیشتری صورت بگیرد و اصلاً این حق طبیعی است. باید مزیت پربیننده بودن، هم در کنداکتور و هم در تعیین رقم برای برنامهها بیش از این مدنظر قرار گیرد و امیدوارم در نگاه مدیریت جدید این اتفاق بیافتد و حتماً هم میافتد، چرا که الان یک دوره تسلسل را طی میکنیم.
وی در پاسخ به چرایی فراز و نشیب برنامههای پرمخاطب از جمله «عموپورنگ» در تلویزیون برخلاف دیگر کشورها که برنامهها در صورت جذب مخاطب مکرراً با رقمهای بالاتر ساخته میشوند نیز گفت: حرف من هم این است که اگر یک برنامه جریان ساز شد، برایش استراتژی بلندمدت تعریف شود. وقتی نگاه بلندمدت به برنامههای جریان ساز نباشد و مقطعی نگاه کنیم، همین اتفاق میافتد که چهرههای اثرگذار در تلویزیون در زمان رها میشوند و این درست نیست.
فرضیایی افزود: باید از آن بالا یک نگاه وسیعی صورت بگیرد که چگونه از پتانسیل اینها (جریان سازان) برای آینده و تکثیر افراد اینچنینی استفاده کرد. یعنی با این شرایط تجربه من همراه با من به خاک سپرده میشود و فراموش میشود. آیا زمینه فراهم شده که تجربیات من و امثال من سینه به سینه انتقال پیدا کند و شخصی با تکیه بر این تجربه، در یک ژانر یا فرمت دیگر انجام دهد یا تنها شاهد تکثیر این همه عمو و خاله (مجریان ضعیف کودک) خواهیم بود؟
فرضیایی درباره فعال شدن در بخش شبکه خانگی گفت: چند سی دی بود که انجام دادیم و برای ادامه دادنش نیاز به این است که ببینم در شبکه خانگی چه چیزی کم است و چه چیزی در فضای کودک باید پرداخته شود؟ الان مشاهده میکنیم که در شبکه خانگی، برنامه کودک زیاد است و گروههای مختلف در حال کار هستند.