افشای آماری از فقر و بدبختی درسرزمین اشغالی

جدیدترین گزارش سازمان بشردوستانه صهیونیستی لاتت نشان می دهد، دو میلیون و پانصد و چهل هزار نفر در سرزمبن های اشغالی در فقر زندگی می کنند.

در این گزارش سالانه آمده است، فقر در سرزمین های اشغالی تشدید شده است و خروج از چرخه فقر برای فقیران  در این سرزمین دشوار شده است.

نتیجه تحقیقات نشان می دهد، دو میلیون و پانصد و چهل و شش هزار نفر در سرزمین های اشغالی که معادل سی و یک ممیز شش دهم درصد از جمعیت این رژیم را تشکیل می دهد، در فقر به سر می برند.

همچنین براساس این تحقیق یک میلیون و ششصد و سیزده هزار نفر از فقیران را بزرگسالان و نهصد و سی و دو هزار نفر از آنها را کودکان تشکیل می دهند و در حقیقت سی و پنج ممیز یک دهم جمعیت فقیران  سرزمین های اشغالی را کودکان تشکیل می دهند.

این آمارها تصویر متفاوتی نسبت به گزارش موسسه بیمه ملی رژیم صهیونیستی در هفته گذشته ارائه می کند که اعلام کرده بود نرخ فقر در اسرائیل رو به کاهش است.

اران وینترائوب، مدیر اجرایی و گیلس دارمون، رئیس لاتت، امروز (دوشنبه) در بیانیه ای اعلام کردند:« انتخابات قریب الوقوع در اسرائیل شاید آخرین فرصت برای تصمیم گیری درباره این موضوع است که آیا ما باید تانک های بیشتری خریداری کنیم یا کودکان را از فقر نجات دهیم. آیا ما نگران آینده جامعه اسرائیل هستیم یا فقط به حفظ مرزها می اندیشیم.»

این گزارش می افزاید از هر سه کودک اسرائیلی یک نفر در سال دو هزار و چهارده در فقر به سر می برد.

علاوه بر این تحقیقات نشان می دهد، یک چهارم کودکان در سرزمین های اشغالی دست کم چندین بار در ماه سرگرسنه بر بالین می گذارند و همچنین شصت و پنج درصد از کودکان در مدارس غذای گرم دریافت نمی کنند.

در این گزارش همچنین آمده است، شصت و پنج درصد از والدین کم درآمد، پارسال چندین بار مجبور شده اند، درمان پزشکی کودکانشان را رها کنند. بیش از یک سوم از کودکان خانواده های کم درآمد مجبورند برای کمک به هزینه های مالی خانوار کار کنند و حدود بیست و هفت درصد از کودکان، پارسال به علت فقر تحصیل را رها کرده اند.

علاوه بر این حدود سی و دو درصد از کودکان فقیر در سال دو هزار و چهارده به یتیم خانه منتقل شده اند که درمقایسه با پارسال افزایش ده درصدی نشان می دهد.

همچنین حدود نود و چهار درصد از افراد مسن فقیر در سرزمین های اشغالی می گویند مستمری که به آنها داده می شود، برای زندگی شرافتمندانه آنها و تامین نیازهای اساسی آنان کافی نیست.

نود و دو درصد از افراد مسن هم به علت فقر نمی توانند از خدمات پرستاری در منزل استفاده کنند؛ پنجاه و شش درصد از افراد مسن نیز نمی توانند دارو خریداری کرده یا روند درمانی خود را طی کنند و  پنجاه و شش درصد از افراد مسن هم از سوء تغذیه رنج می برند.