علی
فتح الله زاده مدیرعامل سابق استقلال در سال هایی که در مدیریت این باشگاه
بود با حضور نیروهایی چون علی امیری، نظری جویباری و بهرام امیری توانست
استقلال را برای چنین روزهای دشواری آماده کند. هر یک از این سه نفر حالا
متخصص های نقل و انتقالات هستند و اگر بازیکنی روبرویشان بنشیند، به احتمال
زیاد جواب «نه» نمی دهد. آنها در این سال ها به هر منفعتی از جمله مشهور
شهر و ارتباط برقرار کردن با بازیکنان رسیده اند و یک برند به حساب می
آیند. اما در پرسپولیس بعد از دوره عابدینی معمولا چنین مشکلی وجود داشته
است. همیشه این باشگاه از طریق شخص مدیرعامل مذاکرات خود را با بازیکنان
انجام داده و سابقه اش در این زمینه درخشان نیست. به عنوان مثال رویانیان
که قلق جذب بازیکن را بلد نبود، در یک فصل قیمت بازیکنان را به قدری بالا
برد که صدای همه بلند شد. او دوست داشت با هر بازیکنی که دیدار می کند،
قرارداد ببندد و حاصل چنین تفکری به فوتبال ایران ضربه زد.
حالا طاهری
هم به عنوان مدیر عامل جدید پرسپولیس و فردی که مثل گودرزی وزیر ورزش سفت و
سخت است، مستقیما کار مذاکرات را به عهده دارد و با سیاستی که در پیش
گرفته، همچنان ستاره ها را از تیم ملی دور می کند. او با هر بازیکنی که
مذاکره می کند می گوید: «به این قیمت نمی ارزد.» او گویا راه چانه زدن را
بلد نیست، برعکس جویباری و امیری در استقلال که به سادگی می توانند سر رقم
با بازیکنان به توافق برسند.