عادل فردوسی پور همچنان از پیامک های برنامه اش مثل جانش مراقبت می کند . آماری که مو لای درز سلامت و صحت شان نمی رود.
به نوشته تماشاگران، لازم نبود عادل قسم بخورد که از اس‌ام‌اس‌هایی که ملت به 90 می‌فرستند مثل ناموسش محافظت می‌کند. او همان تابستان 88 که در اعتراض اعلام نشده به برخی از سیاست‌های صداوسیما، شروع برنامه‌اش را چند هفته به تأخیرانداخت، احترامش به مخاطبان 90 را ثابت کرد. روزی که به بهانه مشکلات مخابراتی، جلوی اس‌ام‌اس‌های برنامه را گرفتند و او کوتاه نیامد، روزی که می‌خواستند در تقابل سازمان تربیت بدنی وقت و محسن صفایی‌فراهانی، دست علی‌آبادی و دوستانش را بالا ببرد و نبرد، نشان داد که «مردم» چه اندازه برای‌اش اهمیت دارند.
عادل فردوسی‌پور هر ایرادی که داشته باشد، دوست و دشمن پذیرفته‌اند که صداقت دارد و نان را به نرخ روز نمی‌خورد، که خوشامد مدیران بالادستی یا کمی سهم بیشتر از خوان بی‌حساب و کتاب صداوسیما، وسوسه‌اش نمی‌کند. و این همان صفاتی است که او را از دیگران جدا می‌کند، از همه آن دیگرانی که احتمالا تصویر و صدای بهتری از او داشتند، یا می‌توانستند خوش ذوق‌تر از او باشند.
اجرای رامبد جوان در برنامه خندوانه، برای صداوسیمایی که اغلب مجریانش یا عصا قورت داده‌اند یا راحت بودن را با لوس بازی اشتباه گرفته‌اند، نعمت است. رامبد نه لوس است و نه عصا قورت داده. به خاطر همین هم است که برنامه‌اش گرفته و به تنهایی شبکه مهجور نسیم را سرزبان‌ها انداخته. اما آیا رامبد هم مثل عادل، صادق است؟ آیا او هم چیزی جز رضایت مخاطبان برنامه، وسوسه‌اش نمی‌کند؟
رامبد جوان می‌گوید بیش از یک میلیون نفر ثبت‌نام کرده‌اند که شاید بتوانند به عنوان تماشاگر عادی مهمان برنامه‌اش شوند؛ چطور می‌شود فهمید این آمار درست است یا نیست؟ رامبد لازم نمی‌بیند به کسی جواب بدهد! طبق آمار نزدیک به 5 میلیون نفر در مسابقه بین امیرمهدی ژوله و امین حیایی، شرکت می‌کنند و دست بر قضا ژوله فقط با نزدیک به 200 رأی بیشتر برنده می‌شود. چطور می‌شود در یک رقابت که 5 میلیون شرکت‌کننده دارد، فقط 200 رأی بالا و پایین باشد؟ رامبد جوان و دوستانش به این سوال هم جواب نمی‌دهند. همین فاصله کم چند هفته بعد هم در رقابت ژوله با علی مسعودی تکرار می‌شود. 3 میلیون نفر شرکت می‌کنند و ژوله فقط با هزار و خرده‌ای رأی بیشتر، می‌برد. واقعا چنین چیزی ممکن است؟ رامبد باز هم دلیلی نمی‌بیند که برای باورپذیر کردن ماجرا تلاشی بکند. او ترجیح می‌دهد به جای هر توضیح اضافه‌ای، از فرصتی که دارد برای تبلیغ فلان سایت اینترنتی و بهمان روزنامه پولدار استفاده کند. و این همان کارهایی است که عادل فردوسی‌پور نکرده. همان تفاوت پررنگی که او با دیگران دارد، حتی اگر مجری کم‌توان‌تری باشد از سوپر شومن‌هایی مانند رامبد جوان و فرزاد حسنی و احسان علیخانی.
1