تماشاگر خسته سینمای ایران فقط می‌خواهد بخندد+ویدیو

اکران نوروزی سینمای ایران شگفتی‌ساز شده و مجموعه آثار روی پرده آنچنان مردم را به سالن‌های سینما کشاند که تمامی تعابیر درباره شرایط نه چندان مساعد سینمای ایران را به چالش کشید؛ اما چه اتفاقی باعث شد تا اهالی هنر هفتم با استقبال رویایی تماشاگران سال جدید را آغاز کنند؟

به گزارش «تابناک»، اکران نوروزی سال هزار و سیصد و نود و پنج با افزایش بهای بلیت سالن‌های سینما همراه شد، به گونه‌ای که بلیت برخی سالن‌های نسبتاً استاندارد سینما نظیر پردیس‌‍‌های سینمایی ملت و آزادی، به ده هزار تومان رسید؛ قیمت‌گذاری که تصور می‌شد آثار روانی خودش را بر استقبال عموم از فیلم‌هایی سینمایی بگذارد.

با وجود این، در سالی که تلویزیون نه کلاه قرمزی داشت و نه مجموعه سریال‌های نوروزی که مخاطب را میخکوب کند و در آن سو، شبکه‌های فارسی‌زبان ماهواره‌ای نیز در نوروز حرفی برای گفتن نداشتند، سینما یک آلترناتیو جدی بود که بسیاری از مردم را به سمت خود کشاند و اوج این اتفاق در روز دوازده فروردین رخ داد که «من سالوادور نیستم» با بازی رضا عطاران، رکوردی تاریخی در نمایش مداوم در یک سالن سینما را از خود به جای گذاشت.

«من سالوادور نیستم» که از 10 صبح پنجشنبه دوازدهم فروردین ماه روی پرده رفته بود، نیمه شب گذشته با تخصیص سانس‌های فوق العاده 12.30 شب (دو سانس)، 2.15 بامداد (دو سانس)، 3.55 بامداد، 5.40 بامداد و 8 صبح مواجه شد و به این ترتیب تا 10 صبح جمعه سیزدهم فروردین روی پرده بود و دوباره از ساعت 10 صبح تا 12:30 شب، سانس‌های نمایش این کمدی ادامه داشت تا بدین ترتیب، رکورد تاریخی چهل ساعت اکران، پس از رکورد تاریخی 500 میلیون فروش در یک روز برای این کمدی ثبت شود.


این حضور گسترده در دیگر فیلم‌های اکران نوروزی نیز محسوس بود و بدین ترتیب، 12 فروردین نقطه اوج فروش نوروزی سینمای ایران با بیش از 135 هزار تماشاگر و بیش از یک میلیارد و صد میلیون تومان بود؛ اتفاقی که سینمادارها را بیش از پیش به ثبت یک سال رویایی برای سینمای ایران امیدوار ساخته و این پیش بینی را تقویت کرده که حجم مخاطبان سینمای ایران در سال 95 طی دو دهه اخیر بی‌سابقه باشد.

در این میان اما این فروش قابل توجه فیلم‌ها در اکران نوروزی، یک پیغام شفاف نیز با خود داشت و آن هم تأثیر نمایش کمدی در سینمای ایران به عنوان ژانری است که مردم به شدت عطشش را دارند و این حقیقت کاملاً در توزیع فروش فیلم‌ها نمود عینی یافته است. از مجموع 16میلیارد و 420 میلیون تومان فروش نوروزی، فروش دو فیلم «من سالوادر نیستم!» و «50 کیلو آلبالو» دو برابر کل فروش سایر آثار به نمایش درآمده در اکران نوروزی است!

این اتفاق علاوه بر آنکه میزان گرایش بالای تماشاگران به دیدن فیلم‌هایی با نقش آفرینی عطاران را مشخص می‌سازد، یک واقعیت دیگر را نیز به فیلمسازان کشورمان یادآور می‌شود که قشر وسیعی از تماشاگران خسته میان یک ملودرام جدی و یک کمدی متوسط یا ضعیف، گزینه دوم را انتخاب می‌کنند و ترجیح می‌دهند مصائبشان را برای دو ساعت پیش در سالن سینما بگذارند و بخندند.

این خنده لزوماً از سر بی‌خیالی نیست و حتی اگر کمدیِ سیاهی همچون «خواب تلخ» نیز اکران شود، با استقبال بی‌نظیر مخاطبان مواجه خواهد شد؛ اما اگر فیلم‌های با کیفیتی نظیر «خواب تلخ» نیز به نمایش درنیاید، تماشاگر سراغ سایر کمدی‌های روی پرده می‌رود و در درجه اول تلاش می‌کند، یک اثر از این ژانر را برای تماشا انتخاب کند.

با وجود این، ظاهراً بسیاری از سینماگران کشورمان صدای مخاطب را نمی‌شنوند و برای تماشاگر فیلم‌ نمی‌سازند، زیرا اگر چنین بود باید از مدت‌ها پیش، شاهد سیل کمدی‌های قابل توجه از سوی سینماگران کشورمان بودیم، نه اینکه برخی کارگردان‌هایی که اعتبارشان را به واسطه کمدی به دست آورده‌اند نیز از این فضا فاصله بگیرند.

آیا در سال 95 و در دوره آینده جشنواره ملی فجر، شمار آثار کمدیِ دارای وزن به شکل محسوسی رو به فزونی می‌گذارد یا فیلمساز همچنان نیاز تماشاگر را نادیده می‌گیرد؟!

علت فروش 4 برابری اکران نوروزی امسال نسبت به سال گذشته (94) را در ویدیو «تابناک» ببینید: