این روزها مجادله پنهان و زیر پوستی درخصوص ریاست مجلس دهم در جریان است که بیشتر از طرف برنده حوزه تهران یعنی اصلاح طلبان به آن دامن زده می شود. اصلاح طلبان در این خصوص سه دسته هستند.
1- دسته اول گروه تندور و ذوق زده و تازه از راه رسیده اصلاح طلبان که از ریاست محمد رضا عارف حمایت می کنند. به نظر این دسته پیروزی مطلق انها در تهران ایجاب می کند مجلسی کاملا همسو با انها در بهارستان مستقر شود و با این راهبرد حاکمیت نیز به سوی یکپارچگی بیشتر پیش خواهد رفت.
این دسته تجربه تلخ سال 1378 به بعد را فراموش کرده اند که مجلس ششم با عملکرد افراطی خود چه بلایی بر سر بخش اصیل و متعادل اصلاحات آورد. میدان داری عده ای ماجراجوی مست قدرت در مجلس ششم هم به ضرر خودشان تمام شد و هم به ضرر دولت اصلاحات و حتی رییس محترم دولت اصلاحات و نتیجه آن هم تندروی و ناکامی روی امدن دولت عوام گرا در سال 1384 شد.
2- دسته دوم اصلاح طلبان و اعتدال گرایان عاقلی هستند که صریحا معتقدند نباید با دعواهای سیاسی صوری اهداف و برنامه های جریان پیروز در انتخابات تحت الشعاع قرار گیرد از این رو بهتر است با چشم پوشی از کرسی ریاست مجلس به برنامه های اتی بیندیشند. از این رو از منظر اینها بین لاریجانی و عارف تفاوت انقدر مهم نیست که محل منازعه نخست مجلس دهم باشد.
3- دسته سوم سران و رهبران اصلاحات هستند که تا کنون سکوت اختیار کرده و ترجیح می دهند تا روزهای پایانی مانده به 8 خرداد به رصد و دیده بانی اوضاع پرداخته و در صورت لزوم وارد شوند و به تعییر مرزبندی ها بپردازند.
به نظر می رسد گذشته از این دسته بندی های سیاسی و تحلیلی باید مواضع را شفاف بیان کرد. از این رو می توان گفت علی لاریجانی رییس کنونی مجلس شورای اسلامی می تواند گزینه مرضی الطرفین ریاست مجلس دهم باشد... همان گزینه ای که قاعده برد – برد را در این رقابت زیر پوستی تامین خواهد کرد.
علی لاریجانی از نظر دسته‌بندی‌های سیاسی یک رجل سیاسی اصالتا اصولگرا و محافظه کار است که بویژه در دوران ریاست بر سازمان صداوسیما بیشترین نقش را در ناکامی اصلاح طلبان تند رو ی به اصطلاح دوم خردادی و البته به نفع مصالح و منافع ملی ایفا نمود.
او روابط بسیار خوبی با لایه های مهم قدرت و حاکمیت اعم از اصولگرا و اصلاح طلب دارد و مورد اعتماد علما و مراجع معظم تقلید است. اما نباید فراموش کرد که همین اقای لاریجانی که امروز بسیار مورد بغض برخی اصلاح طلبان تمامت خواه قرار گرفته بسیار بیشتر از برخی اصلاح طلبان پرمدعا مورد غضب و خشم تندورهای حامی احمدی نژاد است.
یکشنبه سیاه مجلس سناریوی شرمگینانه انها برای تخریب علی لاریجانی بود که با ذکاوت و نطق قرای او ناکام ماند. هنوز حمله عده ای اشوب طلب در قم علیه دکتر لاریجانی را فراموش نکردیم که متاسفانه نقش دو نفر از اعضای جریان پایداری حامی احمدی نژاد در آن مسجل است و همین مساله موجب عتاب سخت یکی از بزرگان نظام به آنها شد.
همچنین تجربه نشان داده علی لاریجانی از نظر شخصیتی نیز توان بالایی برای تعامل و حل و فصل مشکلا ت کشور از طریق گفتگو و لابی گری دارد و گاه در رویدادها و بحران هایی بخاطر همین نقش موثری که داشته هزینه های گزافی نیز پرداخت کرده است. اما این را به خوبی می داند که سیاست مدار موفق همیشه به سود و فایده نمی اندیشد بلکه گاه باید از اندوخته ها برای مصالح بالاتر هزینه کرد.
از این رو به نفع دولت اقای روحانی است و به نفع جریانات اصلاح طلب و اعتدالی و اصولگرا و مستقل است که در مجلس دهم با اجماع و با رای بالا دکتر علی لاریجانی را بر کرسی ریاست نشانده و انشالله مجلسی دور از هیاهوهای سیاسی و جار و جنجال و در خدمت رفع نیازهای واقعی مردم و کشور و مصالح و اهداف عالیه نظام اسلامی قرار گیرد.
