به مدد چشم بادامی ها، وضعیت مدارس مناطق محروم خوب می شود

وی در مورد کمک هایی که تاکنون از سوی ژاپنی ها صورت گرفته است، تصریح کرد: تاکنون هزینه احداث ۱۵ مدرسه عشایری توسط ژاپنی پرداخت شده است که ۸ باب آن در استان سیستان و بلوچستان و ۷ باب نیز در استان خوزستان احداث شده است.

یزدان پناه در مورد جزئیات توافق نامه اخیر اظهارکرد: براساس توافق نامه اخیر که بین دو کشور منعقد شده ۱۱ باب مدرسه در استان کهگیلویه و بویراحمد و ۱۰ باب مدرسه در استان لرستان احداث می شود که عمدتا در مناطق ییلاقی و مکان هایی که عشایر حداقل ۶ ماه در آنجا سکونت داشته باشند، ساخته می شود.

مدیرکل آموزش و پرورش عشایری کشور خاطرنشان کرد: پیش بینی می شود میزان هزینه ساخت ۲۱ باب مدرسه مذکور ۴۰۰ میلیون تومان باشد که از محل اعتبارات بلاعوض کشور ژاپن به حساب استان های ذی نفع واریز می شود و طراحی و اجرای این پروژه ها توسط متخصصین داخلی انجام می شود.

همانطور که مدیر کل آموزش و پرورش عشایری کشور گفته، این اولین باری نیست که دولت و سفارت ژاپن تصمیم می گیرند در یک اقدام انسان دوستانه و خیرخواهانه در مناطق محروم کشور ایران مدرسه بسازند و بررسی ها نشان می دهد در گذشته نیز آنها از این دست کمک ها به ایران داشته اند.

در سال 1393 و دو سال پس از زلزله اهر، «کوجی هانه دا» سفیر ژاپن در شهرستان اهر حاضر شد و مدرسه 9 کلاسه شهید دایلاری را در این شهرستان که با هزینه دولت ژاپن ساخته شده بود، افتتاح کرد.

سفیر ژاپن در آن سال گفت: وقتی زلزله در ایران اتفاق افتاد دولت ژاپن در راستای اقدام انساندوستانه به مردم مناطق زلزله زده کمک کرد و ابتدا قرار بود تعداد کانکس اسکان موقت خریداری شود که بنا به صلاحدید مسوولان هلال احمر و آموزش و پرورش مقرر شد در ساخت مدرسه مناطق زلزله زده هزینه شود که امروز شاهد بهره برداری و استفاده دانش آموزان از این مدرسه هستیم.

ساخت مدرسه در شهرستان اهر پایان کار نبود و مدتی بعد زمانی که «حمید قنبری» رئیس آموزش و پرورش عشایری استان خوزستان بنا داشت برای ساخت چند مدرسه در مناطق محروم این استان، اعتبار جذب کند، بار دیگر مسئولان سفارت ژاپن در ایران پیش قدم شدند.

در واقع هنگامی که سفیر ژاپن در جریان محرومیت های آموزشی مناطق عشایری استان خوزستان قرار گرفت، گروهی را برای بررسی این موضوع به استان خوزستان اعزام کرد و پس از انجام تحقیقات میدانی وعده داد که در روستاهای شاهزاده عبدالله و چلو اندیکا و در روستای قلعه شهرستان ایذه مدرسه بسازد.

در اسفند ماه سال 1394 تفاهم نامه ساخت این مدارس میان اداره کل آموزش و پرورش عشایری خوزستان و سفارت ژاپن با ارزشی بالغ بر 47000 یورو بسته شد و کار ساخت این مدارس آغاز شد.

همین چراغ سبز سفارت ژاپن به مسئولان دولتی آموزش و پرورش کشور کافی بود تا مسئولان ایرانی فرصت را برای جذب اعتبارات بیشتر و اخذ کمک برای ساخت مدارس دیگر در مناطق محروم کشور مناسب بدانند و گام در امضای یک توافق نامه جامع تر با این کشور آسیایی مطابق با آنچه رفت، بگذارند.

جدا از ماهیت این توافق نامه که قطعاً موجب خیر خواهد شد و گروه زیادی از دانش آموزان مناطق محروم کشور در استان های سیستان و بلوچستان، لرستان، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد به مدد کمک های سفارت ژاپن منتفع خواهند شد، اما سئوال این است که آیا کشور ما با این همه سرمایه ی خدادادی به این کمک ها نیاز دارد؟

در مورد طرح جدید گفته شده است که برای هر مدرسه 20 میلیون تومان هزینه خواهد شد اما این مدارس کانکسی خواهند بود، آیا بهتر نیست حالا که بناست پس از ده ها سال دستی به سر و گوش ساختار آموزشی این مناطق کشیده شود،گام های اساسی و زیربنایی تری برداشته شود؟

نکته دیگر اینکه در کشور ما سال هاست که خیریان مدرسه ساز فعالیت می کنند و جدا از آن وزارت آموزش و پرورش نیز چند سالی هست که با هدف تمرکز بر خدمت رسانی به مناطق محروم، توسعه آموزش و پروش در شهرهای بزرگ را به نهادهای خصوصی و غیرانتفاعی واگذار کرده است.

حالا و پس از این همه سال فعالیت نهادهای خیریه و تمرکز وزارت آموزش و پرورش بر مناطق محروم چگونه می شود که فقر منابع و زیرساخت ها در این مناطق، بیگانگان را نیز آزرده و آنها را متقاعد می کند که برای ساخت مدرسه در این مناطق وارد عمل شوند؟