معرفی ۲۲۸ دانشمند برتر ایرانی

فهرست ۲۲۸ پژوهشگر ایرانی که در جمع پژوهشگران یک درصد برتر دنیا قرار گرفتند نشان می دهد محققان دانشگاه تهران و محققان رشته مهندسی بیشترین سهم را در این فهرست دارند.

به گزارش خبرنگار مهر، پایگاه استنادی طلایه داران علم تامسون رویترز (ISI-ESI) به ارائه فهرستی از دانشمندان برتر دنیا می پردازد که هر دو ماه یکبار براساس آخرین تحولات در شبکه علم بین الملل روزآمد می شود. مرجعیت علمی مبنای گزینش دانشمندان برتر در پایگاه طلایه داران علم است.

بر اساس اطلاعات استخراج شده در مجموع ۲۲۸ ایرانی طلایه داران علم هستند که از این تعداد ۱۳۹ دانشمند برتر کشور متعلق به دانشگاه های وابسته به وزارت علوم هستند و دانشگاه های صنعتی هم ۴۰ نفر از نخبگان علمی کشور را پرورش داده اند و سهم دانشگاه های علوم پزشکی ۳۷ نفر است.

پژوهشگاه ها و مراکز تحقیقاتی کشور نیز ۳ نفر از دانشمندان برتر بین المللی را به خود اختصاص داده اند. سهم دانشگاه آزاد اسلامی در این فهرست ۹ نفر است.

دانشگاه تهران با ۳۶ نفر دارای بیشترین تعداد دانشمند برتر در بین دانشگاه های کشور است. دانشگاه های تربیت مدرس و صنعتی شریف به ترتیب با ۱۸ و ۱۶ نفر در رتبه های بعدی قرار دارند.

دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز با ۱۸ محقق و دانشمند در رده های بالای این فهرست قرار دارند.

دانشگاه های علم و صنعت ایران، شیراز و صنعتی اصفهان هر کدام با ۸ دانشمند، دانشگاه های شهید بهشتی و صنعتی امیرکبیر هر کدام با ۷ نفر در رتبه های بعدی دانشمندان برتر بین المللی قرار دارند.

در میان دانشگاه های کشور دانشگاه فردوسی مشهد با ۶ نفر، تبریز با ۵ نفر، دانشگاه های اصفهان، بوعلی سینا، کاشان، رازی، صنعتی نوشیروانی بابل، علوم پزشکی اصفهان، مازندران، علوم پزشکی بقیه الله (عج) هر کدام با ۴ نفر در رده دانشمندان برتر بین المللی دارند.

۴ دانشگاه و مرکز پژوهشی از جمله پژوهشگاه دانش های بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشگاه سمنان و دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته دارای ۳ دانشمند بین المللی هستند.

۱۰ دانشگاه و مرکز پژوهشی از جمله دانشگاه شهیدباهنر کرمان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه خلیج فارس، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشگاه صنعتی شیراز، دانشگاه یاسوج، دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشگاه یزد دارای ۲ دانشمند برتر بین المللی هستند.

مرجعیت علمی براساس تعداد ارجاعات صورت گرفته به پژوهش های پژوهشگران تعیین می شود. ارجاعات یا استنادها بیانگر میزان استفاده از نتایج پژوهش های منتشر شده هستند. هر چقدر تعداد استنادهای صورت گرفته به پژوهش های یک محقق بیشتر باشد، کیفیت پژوهش های وی بالاتر بوده و این پژوهش ها از طرف جامعه علمی بیشتر پذیرفته شده اند.