جبهه مردمی نیروهای انقلاب که به جمنا مشهور شد، جمعی بود که در ماه های آخر سال گذشته، اعلام موجودیت کرد و می خواست همه نیروهای انقلاب را زیر چتر خود جمع کند تا با ساختاری از پایین به بالا، این بار از لایه های مردم عادی برای تصمیم گیری های خود استفاده کند؛ جبهه ای با هیأت مؤسسی اصولگرا که بارها ادعا می کرد کار ما محدود به انتخابات نیست و می خواهیم همه نیروهای انقلاب را حول گفتمان انقلاب اسلامی متحد کنیم.
به گزارش «تابناک»؛ با توجه به فیگوری که جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی گرفته بود، باید ساختاری می داشت که ضمن تأثیرگذاری و پیروزی در انتخابات 96 از لحاظ شکلی نیز منطبق با عنوان انتخاب شده برای آن بود. جبهه ای مردمی که لایه های مختلف آن از پایین و با نظر مردم شهرها و روستاهای چهارگوشه کشور شکل گرفته و در همه مراحل تصمیم گیری ها دخیل باشند. در حقیقت آنچه تحسین کارشناسان را در اولین بیانیه جمنا برانگیخته بود، همین مسأله ساختار انتخابی پایین به بالا بود.
در نخستین بیانیه این جبهه نیز وعده داده شده بود، در فرآیندی مشارکتی و مبتنی بر مردم‌سالاری، خط‌مشی سیاسی و اهداف و برنامه‌های جبهه را معین و اعلام خواهد شد.
گفته شده بود هدف این جبهه، معرفی کاندیدایی برای انتخابات از دل مردم و نیروی انقلابی است. فراجناحی هستند. اصولگرا اصلاح‌طلب در این جبهه معنا ندارد. هر که به ارزش‌های انقلاب اسلامی پایبند است، جزء این جبهه مردمی محسوب می‌شود و تصمیماتش از پایین به بالا باشد یعنی مردم تصمیم بگیرند و هسته مرکزی جبهه اجرا کند. هرکسی را که مردم انتخاب کردند گزینه نهایی این جبهه برای انتخابات می‌شود و بعدها قرار بود، سازکارهایی تعیین شود که در مجمع هایی عمومی مردمی کاندیدا هایی معرفی شود و از بین آنها کاندیدایی واحد انتخاب شود.
قرار بود کاندیدایی در جمنا انتخاب شود که همه ساز و کارهای آن را پذیرفته و خود متعهد به اجرای تصمیمات جمنا که در پایین نظر مردم و در بالا نظر ریش سفیدان انقلابی شورای مرکزی منتخب مردم باشد. هر چه بود گذشت و در آن برهه نیروهای انقلاب به جای نقد، سعی بر آن داشتند ضمن تقویت اتحاد در این جبهه به هدف بزرگتر یعنی تأثیرگذاری مصلحانه در انتخابات و وحدت نیروهای انقلاب بپردازند؛ اما امروز و بعد از سپری شدن فصل انتخابات و عدم توفیق جمنا در آنچه خود را برای آن آماده کرده بود و وعده می داد و امید ایجاد کرده بود شاید فرصتی است که برخی نقدها و برخی پرسش ها را مطرح کرد. یقینا تفکر و تأمل در این موارد و یافتن پاسخ هایی مناسب برای آن ها می تواند برای جبهه ای که تصمیم گرفته بود کار خود را محدود به انتخابات نکند و بعد از آن نیز به فعالیت خود ادامه دهد مفید باشد.
البته وقتی صحبت از نقد می شود، منظور توجیه شبهات و اشتباهات نیست، بلکه شفاف سازی در مرحله اول و اندیشیدن راهکارها برای جبران اشتباهات و ترمیم نقص هاست. به تازگی سید محمد حسینی عضو شورای مرکزی جمنا در پاسخ به دلیل عدم توفیق منتخب جمنا در انتخابات ریاست جمهوری را افزوده شدن رأی کسانی به سبد رأی روحانی دانست که به رغم سن بالا برای اولین بار رأی می دادند و دیر وارد شدن سید ابراهیم رئیسی به عرصه انتخابات را که منجر به عدم شناساندن صحیح و کافی او به مردم شد، دلیل دیگر این عدم پیروزی دانسته است.
طبیعی است اگر با چنین رویکردی نسبت به رفتارها و برنامه ها در جمنا و کل بدنه اصولگرایی نگاه شود، نه تنها ادامه فعالیت جمنا عملا با تداوم اشکالات و مشکلات خواهد بود حتی ممکن است عملا کارایی مد نظر را نیز از دست بدهد. اگر بپذیریم که جمنا یک جبهه کاملا مردمی بوده و هست بهتر است برخی شبهات را در مقابل چشمان مردم شفاف سازی کنیم تا ضمن حفظ شفافیت، از سلب اعتماد به گفته ها و رفتار این جبهه جلوگیری شود.
اولین نکته اینکه حدود 3000 نفر از اعضای مجمع عمومی جمنا در دو نشست با چه مکانیزمی انتخاب و عضو شده بودند. آیا فراخوانی برای ثبت نام در سطح شهرها و روستاها داده شده بود؟ آیا جز مساجد و پایگاه های بسیج امکان پیوستن سایر قشرهای مردم انقلابی مقدور بود؟
آیا جبهه ای که قرار بود همه طیف های وفادار به انقلاب اسلامی را زیر چتر خود جمع کند توانسته بود نمایندگان قشرهای مختلف مردم انقلابی را در بین این 3000 تن به طور متناسب قرار دهد؟ یا این سه 3000 نفر نزدیکان یک جریان فکری محدود در بین نیروهای انقلاب بودند؟
افراد و احزابی که به جمنا پیوسته بودند قرار بود به همه ساز و کارهای آن متعهد شوند و به تصمیم نهایی جمنا تمکین کنند. قرار بود کاندیداهایی از درون جمنا انتخاب شوند که ضمن پذیرفتن ساز و کارهای یاد شده در معرفی کابینه و تیم کاری خود از نظریات و مشورت های جمنا بهره ببرد و قبل از انتخابات حداقل بخشی از کابینه احتمالی کاندیدای نهایی معرفی شود. چه عواملی باعث شد که تقریبا هیچ کدام از موارد یاد شده عملی نشود. مشکل از کجا بود؟
قرار بود جمنا بتواند ضمن ایجاد اجماع در بین بخش های مختلف طیف های مختلف اصولگرایان و نیروهای انقلاب از تفرق و تشتت جلوگیری کند. کدام عوامل و آسیب ها باعق عدم توفیق در این هدف شد. طوری که هم لبه تیز اصولگرایی پایداری چی ها از جمنا دوری جستند و هم اصولگرایان معتدل و سنتی به آن نپیوستند. نه جلیلی و اطرافیان او جمنا را به رسمیت شناختند و نه علی لاریجانی و ناطق نوری. حتی مؤتلفه ای ها که در نشست های جمنا حضور فعال داشتند و بزرگان آن در چندین نوبت اعلام کرده بودند که به نتیجه تصمیم جمنا تمکین خواهند کرد در نهایت هرگز به نفع کاندیدایی دیگر کنار نکشیدند. حتی در مناظره اول کاندیدای مؤتلفه کاملا ساز خود را می زد.
پس از برگزاری دو مجمع عمومی در شهرآفتاب در نهایت خروجی کار و رأی اول جمنا کسی بود که تمایلی نداشت از داخل جمنا به عنوان کاندیدا معرفی شود و ضمن تشکر از جبهه مردمی نیروهای انقلاب گفته بود فراجناحی آمده است. با چه مکانیزمی اسم آقای ریسی به عنوان کاندیدا مطرح شده بود؟
در دو نشست جمنا تناقضاتی دیده می شد؛ از جمله اینکه تعداد کل آرا در دور دوم انتخابات جمنا بیشتر از دور اول بود صرفنظر از نحوه انتخاب اعضای اولیه جمنا، نحوه انتخاب اعضای اضافه شده یا جایگزین افراد حذف شده چگونه بوده است؟
آیا درست است که سهمیه افرادی که رأی غیرمنتظره بالایی اورده‌اند (همچون زاکانی، حاجی‌بابایی) به میزان بقیه نامزدها بالاتر بوده است؟
آرای بالای فردی چون علی زاکانی در میان 3000 نفر اعضای مردمی جمنا که می‌دانند وی حتی در رده مدیرکلی یک استان یا وزارتخانه، تجربه مدیریتی ندارد و اکثریت قریب به اتفاق، علم به رد صلاحیت وی دارند با چه منطقی در بین نیروهای مردمی جمنا قابل توجیه است؟ آیا شبهه سازماندهی آرا در انتخابات داخلی جمنا یک شبهه بی جاست یا شواهدی وجود دارد که امکان این شبهه را تقویت می کند؟
با توجه به لزوم شفافیت هزینه‌های انتخاباتی و درآمدی که شعار محوری این روزهای نامزدهای انتخاباتی است، جمنا هزینه قابل توجه یک گردهمایی ۳،۰۰۰ نفره را چگونه و از کدام منابع تأمین کرده است؟
کارکرد جمنا بعد از اعلام تأیید صلاحیت شدگان انتخابات ریاست جمهوری تا روز انتخابات چه بود؟ در کناره گیری قالیباف به نفع رئیسی چند روز مانده به انتخابات آیا جمنا و نیروهای مردمی انقلاب اسلامی نظر مشورتی دادند؟ اگر بله با چه منطقی؟
برنامه جمنا برای آینده چیست؟ آیا با همین ساز و کار معیوب فعلی می خواهد همچنان نیروهای های مردمی انقلاب را به نشست های 3000 نفره ای بکشاند که در نهایت در بزنگاه ها بنشیند و منفعلانه تسلیم شرایط پیش آمده شود؟ یا با خود انتقادی و آسیب شناسی اشکالات مسیر پیموده شده اش تصمیم به انجام اصلاحات در شکل و محتوای برنامه های خود دارد؟
احزاب در ایران قبل از انتخابات تشکیل شده و بعد از انتخابات دیگر نقش و اثری ندارند! احزاب باید کار حزبی را یادبگیرند.