دكتر غلامرضا گودرزى در یادداشتی که در اخیتار «تابناک» قرار داده، نوشت:
رصد چند ساله اخیر فضای گفتمانی کشور به خوبی نشان میدهد که یکی از مهمترین ویژگی‌های رهبری، قدرت گفتمان سازی ایشان است. رواج کلید واژگانی چون تهاجم فرهنگی، سبک زندگی قرآنی، الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی و مهندسی فرهنگی برخی از نمونه هایی هستند که با طرح شدن و رواج یافتن آنها موجی از گفتمان‌های مختلف را ایجاد کرده اند. بی تردید قصد ایشان از این گفتمان‌ها، همانگونه که بارها اشاره داشتند، ایجاد تحرک و نشاط در جامعه برای حرکت و تعالی بوده است. البته به دلایل مختلف، که از حوصله این نوشتار خارج است، متاسفانه آنچنان که باید به محتوای کلام ایشان توجه نشد و بیشتر بحث های حاشیه ای و تبلیغی شکل گرفت.
اما امروز در عرصه داخلی با نوع دیگری از گفتمان سازی‌ها مواجه هستیم که نه تنها اثر و منفعتی ندارند بلکه فقط به ایجاد تفرقه بین نیروهای کشور منجر می‌شوند و از حالت گفتمان به جدل رسیده اند. این اصرار بر طرح مسائل بعضا خلاف واقع، یا احساسی و یا نادقیق تاریخی و اعتقادی و ... که متاسفانه از سوی افراد مختلف صاحب تریبون مطرح میشود نگران کننده است زیرا :
۱. رواج بحث های علمی در محیطهای غیرعلمی، باعث میشود تا مردم و نخبگان به سمت سطحی نگری ترغیب شوند.
۲. در گرد و غبار بحث های این چنینی معمولا آنچه قربانی میشود اخلاق و انصاف است و با رخ دادن این امر، جامعه به سمت افراط و تفریط و حب و بغضهای بی اصالت پیش می‌رود.
۳. جا به جا شدن اولویت‌ها، فرعی شدن مسائل اصلی کشور به قیمت متن شدن حواشی، آفت دیگری است که باعث سردرگمی مردم خواهد شد.
۴. طرح احساسی و گزینشی بحثهای تخصصی و یا راهبردی در محیطهای عمومی، برای کسب شهرت و یا تسویه حساب‌های فردی یا جریانی، خطری بزرگی است که به بی اعتمادی مردم منجر میشود.
۵. تخریب شخصیت‌های علمی، سیاسی و یا دینی کشور در خلال این چنین جدلهایی باعث از بین رفتن سرمایه های انسانی کشور شده و باعث آسیب پذیری کشور خاصه در شرایط بحرانی میشود.
۶. جدل های بی حاصل باعث میشود انرژی متراکم کشور که بایستی صرف خدمت به مردم، پیشرفت کشور، کارآمدی دولت، اثربخشی قوای سیاسی و در یک کلام افزایش قدرت و بنیه نظام اسلامی گردد، هدر رود.
۷. کدورت‌ها، بدبینی ها و دشمن پنداری دوستان، باعث بروز رخنه هایی میشود که راه نفوذ دشمن دوست نما و بدخواهان ایران و اسلام عزیز را باز کرده و امنیت و اقتدار کشور را هدف میگیرد.
البته در کنار این مطالب باید به ارزش و جایگاه مردم و حق مسلم آنان در خصوص اطلاع از امور کشور و افزایش سطح آگاهی و شعور سیاسی و اجتماعی آنان توجه داشت.
با عنایت به این نکات، خوب و بهتر آن است که در این برهه حساس با بهره گیری از قدرت واقعی مردم ، با محوریت رهبری و پرهیز از جدل‌های بی ارزش، برای عزت اسلام و ایران کار و تلاش نمود و مراقب جنگ نرم بود.
وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ (انفال، ۴۶)
