سی امین جشنواره فیلم کودک و نوجوان در شرایطی به میزبانی اصفهان برگزار می‌شود که احتمالاً بزرگ‌ترین دستاوردش همچون ادوار پیشین، ثبت در رزومه مدیران سینمایی خواهد بود و در مجموع هزینه کلان برگزاری این رویداد، حاصلی برای سینمای ایران نخواهد داشت؛ شرایطی که اخبار این جشنواره را نیز به حاشیه رانده است.
به گزارش «تابناک»؛ در شرایطی که نفس برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان در سال‌های اخیر محل پرسش است، در سال‌های اخیر، شاهد برگزاری مجزای این دو بخش در قالب دو جشنواره مستقل به واسطه اصرار مسئولان دو استان برای میزبانی و تلاش مسئولان برای تأمین نظر مسئولان این دو استان بود. با این حال، اکنون این جشنواره دوباره با عنوان کودک و نوجوان برای سی امین دوره برگزار می‌شود.
نفس برگزاری این جشنواره و برخی جشنواره‌های دیگر سینمایی که متولی‌اش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، همواره مورد سؤال و چالش بوده است. برخی از این جشنواره‌ها صرفاً جشنواره‌های مناسبتی فاقد کارکرد و اعتبار هستند که هیچ دورنمایی نیز برای آنها قابل تصور نیست. بدون شک در صدر این جشنواره‌ها، جشنواره کودک و نوجوان قرار دارد که ظاهراً برای حمایت از سینمای کودک و نوجوان برگزار می‌شود؛ اما مگر چیزی به نام سینمای کودک و نوجوان در ایران وجود دارد.
اگر سینمای کودک را نه سینمایی درباره کودک، بلکه سینمایی برای کودک تلقی کرد، در سال‌های اخیر شاهد تولید یک فیلم سینمایی در این ژانر نبوده‌ایم و آخرین فیلم سینمایی که در این چارچوب قابل توجه بوده، نسخه تازه شهر موش‌هاست؛ بنابراین، وقتی سینمای ایران تولید قابل دفاع و باکیفیتی در حوزه کودک و نوجوان ندارد، چرا باید یک مجموعه هر سال حقوقی کلان دریافت کنند و جشنواره‌ای سرکاری برپا کنند؟
جشنواره این دوره اینقدر خالی از محتوا بود که در افتتاحیه کلیپ سجادرضایی، دانش‌آموز 9ساله که به طور گسترده در فضای مجازی منتشر شده بود، نمایش داده شد و این کودک اصفهانی، مهمان ویژه جشن بزرگ پروانه‌ها بود! این کودک با حضور روی صحنه با لهجه شیرین اصفهانی خود در جواب سؤال خاله شادونه که چطور شد معروف شدی، گفت: «وقتی مدیر مدرسه‌مان در حال فرار با خط‌کش من را دید، داد زد: «سجاد بیا اینجا!»او ادامه داد: «ازاین‌که معروف شدم خیلی خوشحالم و روزی 1000 امضا می‌دهم! اما عینک آفتابی نمی‌زنم [با خنده]».
جشنواره کودک مصداق بارز ضرب المثل «آفتابه لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی» است. اگر واقعاً مجموعه آثار قابل توجه سینمای کودک کشورمان در سه دهه اخیر را تجمیع کنید، به سختی توان برگزاری یک دوره جشنواره آبرومند کودک و نوجوان را خواهیم داشت. بنابراین منطق حکم می‌کند یا این جشنواره تعطیل و یا در مقاطع بسیار طولانی به صورت پنج سال یک بار یک ده سال یک بار برگزار شود.
هرچند با تغییر این ساختار، دیگر این دکانِ همیشه بازِ جشنواره کودک و نوجوان فعال نخواهد بود، به هر حال به جای آمارهای فیلم‌‍‌های ضعیفی که در هر دوره این جشنواره رونمایی می‌شود و عمده شان حتی اکران نیز نمی‌شوند، شاهد برگزاری جشنواره‌ای نسبتاً آبرومند در هر دهه خواهیم بود که رسانه‌های اصلی رغبتی برای پوشش گسترده اخبارش خواهند داشت و به این جشنواره، صرفاً به چشم فرصتی برای یک سفر تفریحی به اصفهان به خرج برگزارکنندگان جشنواره نخواهند نگریست.
احسنت به دقت نظر و دلسوزی منطقی و کارساز نویسنده مقاله