اغلب برای پاسخ به پرسش های مرتبط با زمان آینده باید پاسخ های مناسبی در خصوص گذشته وزمان حال داشته باشیم.
با این مقدمه معلوم می شود هدف از طرح این نوشتار بازشناسی و تحلیل نکته هایی است که غبار از چهره آینده می زداید و ما را بدان سفر رهنمون می سازد!
بی تردید نام محسن رضایی باجریان جنگ ودفاع از حیثیت ملی و دینی ایران پیوند ناگسستنی دارد ولی بارها تصریح داشته است هدف از جنگ تسخیر کریمانه دو هدف صلح و امنیت پایدار بوده است.
اگرچه پایش و پیمایش از برنامه ریزی تا تحقق دو افق پیش گفته طی جاده پیچیده و پر مخاطره ای را شامل می شود اما آنچه به بار نشست پیروزی غرورآفرین و رسیدن به مقصد بود.
با این مقدمه می توان گفت دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام اکنون درکشور دوست وبرادر عراق و در حال زیارت مضاجع آسمانی عتبات عالیات است!
براستی در بحبوحه خون و جنگ چه کسی تصور می کرد روزی فرمانده جنگ هشت ساله در مقابل ارتش بعثی عراق؛ این گونه ودر حلقه گرم استقبال مردم ستمدیده به عراق رهسپارگردد؟
آری! وی هم اکنون در منطقه ای است که انقلاب بدانجا صادر گردیده است ملتی که برادر و همسنگر انقلابی جمهوری اسلامی ایرانند! البته پس از گذشت هشت سال جنگ مردانه با طاغوت بعث و گسترش دامنه ی فرهنگی و سیاسی انقلاب اسلامی ایران! ( این از گذشته)
ادبیات صدور حکم و نکات دقیقی که رهبر معظم انقلاب در پیوست احکام انتصاب رئیس و دبیر مجمع تشخیص به آن توجه و دستور دادند از کسب توفیق، استمرار اعتماد و عنایت رهبر معظم انقلاب به دکتر رضایی و افزدون بار توقعات و انتظارات از وی مبنی بر تحول کارکردی و ساختاری پس از فوت مرحوم هاشمی رفسنجانی حکایت دارد.
بر این اساس می توان افزود با اوامر نوین مقام معظم رهبری در خصوص سامان بخشی به سیاست های کلی نظام در ابعاد مختلف، چابک سازی ساختاری و به فعلیت رساندن جایگاه سیاست های کلی از دیدگاه پایش در نحوه اجراء و در چارچوب ماموریت های جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام، گویای نقش آفرینی موثر و چشمگیر یک نهاد فراقوه ای تکامل یافته و انقلابی در راستای تحقق منویات رهبر معظم انقلاب است.
براین اساس واضح و مبرهن است که امروز فرمانده سابق دفاع مقدس با هدایت آیت الله هاشمی شاهرودی پرچم تحول خواهی و انقلابی گری را در راستای به فعلیت رساندن اهداف مقام معظم رهبری به دست گرفته است لذا برای مزید توفیقات خادم فروتن ملت شریف ایران از درگاه خداوند مدد می خواهیم.
در ختام نگارنده نسبت به زوایای بسیاری که ضیق مجال مانع از عرض آن گردید عذر می خواهد و استنباط آن را به مخاطبین وامی گذارد.
