علت دوم مرگ در عملیات‌های اورژانسی

کد خبر: ۷۳۲۸۵۶
|
۰۲ مهر ۱۳۹۶ - ۰۸:۰۸ 24 September 2017
|
5025 بازدید
بعد از تصادفات رانندگی، دومین علتی که در عملیات اورژانسی منجر به مرگ‌ومیر شهروندان می‌شود، نزاع است. این اظهارنظر را روز گذشته وزیر بهداشت در مراسم سالگرد تاسیس اورژانس انجام داد. هرچند آمار‌ها حکایت از این دارد که میزان نزاع در ایران کاهش ناچیزی نسبت به گذشته داشته است، اما برآورد‌ها نشان می‌دهد همچنان در کشور ما در هر دقیقه یک پرونده نزاع در پزشکی قانونی ثبت می‌شود. این آمار هشدار‌دهنده است و باعث می‌شود روانشناسان و آسیب‌شناسان مسائل اجتماعی عنوان کنند که آستانه تحمل ایرانیان کاهش یافته است. نزاع نه‌تنها باعث مرگ شهروندان می‌شود که در مواردی به مصدومیت و نقص عضو هم می‌انجامد و از طرف دیگر باعث افزایش پرونده‌های قضائی و تعداد زندانیان می‌شود.

نزاع خیابانی، درگیری لفظی، خشم غیرارادی و... مواردی هستند که بارها و بارها در کوچه و خیابان به آنها دچار شده یا نظاره‌گرشان بوده‌ایم؛ تجارب تلخی که گاه منجر به حوادث ناگواری شده‌اند. علت آن هم تنها یک چیز است؛ کاهش آستانه تحمل مردم. اکنون این مساله به‌حدی فراگیر شده است که با کوچک‌ترین اتفاقی برخی شهروندان از کوره دررفته و ناخواسته به همدیگر توهین می‌کنند. افزایش خشونت، جنون آنی، درگیری و... ماحصل زندگی در تهران است که به‌عنوان ششمین شهر پراسترس جهان معرفی شده است، هرچند انواع نزاع‌ها مختص پایتخت نیست و شهرهای دیگر نیز در این راستا خود را نشان داده‌اند. برای مثال، طی دو‌ماهه اول سال96 تعداد دو‌هزار و 368نفر به‌دلیل صدمات ناشی از نزاع به مراكز پزشكی قانونی استان گلستان مراجعه كردند. به گزارش روابط عمومی اداره‌كل پزشكی قانونی استان گلستان، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 6/9‌درصد افزایش داشته است. گفتنی است بیشترین پرونده‌های ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان درباره نزاع است.
 
همچنین از ابتدای سال۹۶ تا پایان تیر امسال ۳۳‌هزار و ۳۶۲نفر به‌دلیل آسیب‌های ناشی از نزاع به مراکز پزشکی قانونی استان تهران مراجعه کرده‌اند که این تعداد در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که تعداد مراجعان به‌دلیل نزاع به مراکز پزشکی قانونی ۳۶‌هزار و۳۰نفر اعلام شده بود هفت‌درصد کاهش یافته است. به‌گزارش روابط عمومی اداره‌کل پزشکی قانونی استان تهران، از کل مراجعان به‌دلیل آسیب‌های ناشی از نزاع تا پایان تیر امسال ۲۱‌هزار و ۲۰۳نفر مرد و ۱۲‌هزار و ۱۵۹نفر زن بوده‌اند. براساس این گزارش در تیر امسال نیز تعداد مراجعان نزاع مراکز پزشکی قانونی با ۹‌درصد کاهش نسبت به تیر سال قبل به هشت‌هزار و ۸۵۶نفر رسیده است.

بیشترین آمار مصدومان ناشی از تصادفات و نزاع


«تصادفات و نزاع‌ها که منتج به جرح می‌‌شوند از عمده دلایل حضور اورژانس بر بالین بیماران است و قاعدتا راه کاهش این آمار نیز ارتقای فرهنگ است.» این اظهارنظر روز گذشته توسط وزیر بهداشت انجام شد. حسن هاشمی درباره چگونگی کاهش تلفات جاده‌ای بیان کرد: این وظیفه اورژانس نیست و وظیفه اصلی اورژانس توسعه خدمات درمانی است، اما وقتی روابط شخصی را تعریف نمی‌کنیم یا فرهنگ رانندگی ما درست نیست، طبیعی است که نقش تصادفات و نزاع‌ها در عملیات‌های اورژانس افزایش پیدا می‌کند. او ادامه داد: البته توجه به فرهنگ، مسئولیت دستگاه‌‌های مختلف مانند وزارت صنعت، راه و پلیس را نفی نمی‌‌کند، اما بخشی که در دست ما مردم است موضوع فرهنگی است که باید آن را حل کنیم. او اضافه کرد: خیلی از این مسائل را باید در مدرسه و در مقاطع پایه آموزش بدهیم و باید ببینیم حجم آموزش‌‌های فرهنگی که در کشور داده شده، چقدر است و آیا منجر به کاهش آسیب‌ها شده است یا خیر. اگر آسیب‌ها کاهش پیدا نکرده باشد، حتما یک جای کار ایراد دارد و باید بازگردیم و آسیب‌شناسی کنیم. هاشمی در پاسخ به سوالی درباره مصدومیت‌‌های ناشی از نزاع‌‌های اورژانس اظهار کرد: از این مساله آمار دقیقی ندارم، اما آمارهای سال گذشته حاکی از این بود که ۲۷‌درصد فراخوان‌های اورژانس ناشی از نزاع بوده است. او با اشاره به اینکه باید به ‌علت‌ها نیز توجه کرد، خاطرنشان کرد: در کنار توسعه اورژانس مساله مهم این است که علت‌ها نباید اتفاق افتد. این‌همه تصادف و نزاع و رفتارهای پرخطر باید پیشگیری شود. به‌ گزارش ایسنا، او ادامه داد: در این شرایط هرقدر ما اورژانس را توسعه دهیم، به‌موقع در صحنه حاضر شویم و بیمارستان‌‌ها را مجهز کنیم، هنری نکرده‌‌ایم، بلکه باید علت‌ها را از بین ببریم.

کاهش آستانه تحمل با عوامل فردی و اجتماعی


یک روانشناس درباره کاهش آستانه تحمل مردم در گفت‌و‌گو با «آرمان» می‌گوید: مسائلی که در زندگی اتفاق می‌افتد در روحیه افراد تاثیرگذار است. از آب‌و‌هوا، زورگویی و بی‌‌‌عدالتی گرفته تا نگرانی‌های مختلفی که درباره آینده داریم؛ همه این موارد آستانه تحمل مردم را کاهش می‌دهند. امیرهوشنگ مهریار می‌افزاید: در کنار این مسائل تفاوت‌های فردی هم وجود دارند. درواقع همه مردم آستانه تحملشان به‌طور ذاتی یکسان نیست و عوامل ژنتیکی خاصی هم در این موضوع دخیل هستند. او ادامه می‌دهد: برخی تحمل بیشتری دارند و راحت‌تر می‌توانند مشکلات را تحمل کنند و صبرشان زیاد است. در مقابل برخی آستانه تحمل کمتری دارند. او اظهار می‌کند: بنابراین وقتی فردی از نظر ژنتیکی آستانه تحمل کمی دارد، زود عصبانی می‌شود و حتی سختی‌های کوچک نیز او را آزار می‌‌دهند؛ چه رسد به مسائل اجتماعی بزرگ‌تر. این روانشناس می‌گوید: افرادی که زود عصبانی می‌شوند دست به اعمالی می‌زنند که بعدا خودشان پشیمان می‌شوند. مهریار خاطرنشان می‌کند: وقتی افراد در محیط خاصی قرار می‌گیرند و از صبح تا شب مشغول به کاری هستند که در آن مورد بی‌‌‌عدالتی‌ها و زورگویی‌ها قرار می‌گیرند، طبیعی است با استرس بیشتری روبه‌رو باشند و به احتمال بیشتر زود عصبانی ‌شوند و بعد دست به کارهایی بزنند که بعدا پشیمانی به بار ‌آورد. از او در مورد راهکارهای افزایش آستانه تحمل می‌پرسیم که می‌گوید: این موضوع در ابتدا به خانواده‌ها برمی‌گردد که به کودکان خود کنترل خشم را یاد بدهند. معمولا در خانواده‌هایی که والدین آرام هستند کودکان هم آستانه تحمل بالایی دارند.
 
او یادآور می‌شود: حتی در مواقعی که نوعی پیشامد ژنتیکی در کار است وجود یک الگوی اجتماعی بر رفتارهای کودکان اثر می‌گذارد. مهریار اضافه می‌کند: یادگیری‌های اجتماعی در محیط مدرسه که از طریق مشاهده رفتار معلمان و همکلاسی‌ها به دست می‌آید بر نحوه کنترل پرخاشگری و مقابله صلح‌آمیز و آرام با مشکلات اثرگذار است. او بیان می‌کند: اگر این شرایط فراهم باشد طبیعی است افراد در موقعیت بهتری قرار خواهند گرفت و راحت‌تر می‌توانند احساسات خود را کنترل کنند. این روانشناس عنوان می‌کند: در کنار این جامعه می‌تواند کاری کند که میزان پرخاشگری‌ها کمتر شود. باید توجه به این مسائل در دستور کار قرار بگیرد، چراکه عدم کنترل خشم و کاهش آستانه تحمل با عواقب ناگواری همراه است.

اشتراک گذاری
تور پاییز ۱۴۰۳ صفحه خبر
بلیط هواپیما تبلیغ پایین متن خبر
مطالب مرتبط
برچسب منتخب
# قیمت طلا # مهاجران افغان # حمله اسرائیل به ایران # ترامپ # حمله ایران به اسرائیل # قیمت دلار # سردار سلامی
الی گشت
قیمت امروز آهن آلات
نظرسنجی
عملکرد صد روز نخست دولت مسعود پزشکیان را چگونه ارزیابی می کنید؟