میل کاتالونیا به استقلال از اسپانیا به کشورهای دیگر هم سرایت کرده است. دو قطب قدرتمند اقتصادی در شمال ایتالیا در روزهای پیش رو همه‌پرسی استقلال برگزار می‌کنند؛ البته با تفاوتی چشمگیر نسبت به کاتالونیا.
به گزارش ایسنا، آیا پس از اسکاتلند و کاتالونیا نوبت به "ونتو" و "لومباردی" رسیده است؟ مردم ونتو و لومباردی، دو ناحیه‌ی قدرتمند اقتصادی در شمال ایتالیا، روز یکشنبه (۳۰ مهر) به پای صندوق‌های همه‌پرسی فراخوانده شده‌اند تا درباره استقلال بیشتر از دولت مرکزی نظر دهند. میلان، قطب اقتصادی شمال ایتالیا، مرکز لمباردی است. ونیز و ورونا هم قطب‌های گردشگری و مستره (بخشی از ونیز) از جمله بخش‌های صنعتی قدرتمند ونتو هستند.
البته بر خلاف صف‌آرایی خیابانی موافقان و مخالفان استقلال در کاتالونیا و بحرانی که دولت این منطقه و دولت مرکزی در دو سوی آن قرار دارند، در شمال ایتالیا آرامش برقرار است. گفته می‌شود همه‌پرسی در این منطقه به هیچ عنوان قابل مقایسه با همه‌پرسی در کاتالونیا نیست و انگیزه‌های جدایی‌طلبانه در این میان نقشی بازی نمی‌کنند.
به گزارش دویچه‌وله، همه‌پرسی روز یکشنبه هیچ تعهدی ایجاد نمی‌کند و تنها سبب پشت‌گرمی بیشتر دولت محلی در مذاکره با رم می‌شود. در واقع شهروندان نظر می‌دهند که تا چه حد با روند استقلال بیشتر از دولت مرکزی با دولت محلی همراه هستند.
ماتئو سالوینی، رئیس حزب "لگا نورد" (Lega Nord) تصریح می‌کند که هر گامی در این زمینه در چارچوب قانون اساسی ایتالیا برداشته می‌شود. لگا نورد که با همه توان از همه‌پرسی یکشنبه حمایت می‌کند، گرایش‌های ملی‌گرایانه و راستگرایانه دارد و طرفدار ناحیه‌گرایی است و مخالف روند جهانی‌سازی.
جدا کردن شمال ثروتمند از جنوب فقیر، از جمله اهداف تأسیس جریان لگا نورد بود. پایه‌گذاران حزب رؤیای تأسیس کشوری تازه به نام "پادانیا" را در سر می‌پروراندند. البته این حزب در حال حاضر بر سیاست‌های ضد خارجی متمرکز شده و فعلا فعالیت‌های تجزیه‌طلبانه را کنار گذاشته است. لگا نورد در نظر دارد در مناطق جنوبی ایتالیا هم حمایت مردم را جلب کند، این در حالی است که تلاش می‌کند با برگزاری همه‌پرسی یکشنبه، رفته رفته مسیر کمک‌های مالی شمال به جنوب را مسدود کند.
میل به استقلال در بخش‌های دیگر ایتالیابر اساس آمار اتحادیه‌ی اروپا، سرانه درآمد در ونتو سالانه ۳۰ هزار و ۸۰۰ یورو و در لمباردی ۳۵ هزار و ۷۰۰ یورو است. در ایتالیا فقط بولتسانو، مرکز منطقه خودمختار تیرول جنوبی، از این نظر از ونتو و لمباردی بالاتر است. برای مقایسه سرانه درآمد در کالابریا، جنوبی‌ترین استان ایتالیا ۱۶ هزار و ۶۰۰ یورو در سال است.
روبرتو مارونی، رئیس دولت لمباردی از حزب لگا نورد، پیش‌بینی می‌کند که بیش از ۳۴ درصد از واجدان شرایط رأی‌دهی در همه‌پرسی روز یکشنبه شرکت کنند. همتای او از همین حزب در رأس دولت ونتو معتقد است که با استقلال بیشتر از دولت مرکزی، می‌توان یک میلیارد یورو بیشتر در بیمارستان‌ها سرمایه‌گذاری کرد.
در سوی دیگر منتقدان هستند که می‌گویند هزینه‌های هنگفتی صرف یک همه‌پرسی نمادین خواهد شد که هیچ نتیجه‌ای هم در بر ندارد. جالب این‌که سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر پیشین ایتالیا، هم با استقلال‌طلبان همراه شده و پیشنهاد کرده که رفراندوم‌هایی از این دست در سراسر ایتالیا برگزار شود.
هر چه باشد فقط لمباردی و ونتو خواستار استقلال بیشتر از رم نیستند. به عنوان نمونه سال‌هاست که در جزیره ساردنی در غرب ایتالیا جنبشی در همین مسیر فعالیت می‌کند. پس از همه‌پرسی در کاتالونیا حتی رئیس این جنبش طرحی برای برگزاری همه‌پرسی استقلال به پارلمان ایتالیا ارائه کرد.
تیرول جنوبی، از مرفه‌ترین مناطق اروپا، هم نگاه ویژه‌ای به نتیجه همه‌پرسی روز یکشنبه خواهد داشت. هرچند به گفته رئیس دولت محلی این منطقه، جنبشی که برای جدایی کامل از ایتالیا تلاش می‌کند، در حال حاضر در تیرول جنوبی رأی اکثریت را ندارد.
