سوت آغاز نیمه دوم سال که به صدا در می آید، آلودگی هوا حمله می کند و ما مردم هم مثل ورزشکاران خسته، نفس هایمان به شماره می افتد، این روزها ایرانیان نه فقط در تهران بلکه در اغلب کلانشهرها با مشکل آلودگی هوا به شکل های مختلف دست به گریبان هستند.
به گزارش جام جم آنلاین، با افزایش ذرات آلاینده در هوا، نفس خیلی ها تنگ می شود، متخصصان علوم پزشکی بر این باورند که آلاینده های موجود در هوا آثار زیانبار متعددی بر جسم و روح افراد به جای می گذارد، به گونه ای که این عوارض می تواند گاهی تا سال ها افراد را درگیر خود کند.
بر اساس اظهار نظر برخی از متخصصان بروز بیماری های مزمنی همچون آسم و آلرژی های پوستی از جمله تاثیرهای مخرب و غیرقابل جبران آلودگی هوا بر سلامت افراد جامعه است.
همچنین سرطان، بیماری و مشکل دیگری است که محققان معتقدند یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده آن زندگی در شهرهای بزرگ و مناطق دارای آلودگی هوا است.
محققان معتقدند افرادی که در مناطق دارای آلودگی هوا زندگی می کنند، حدود 20 درصد بیشتر از افرادی که در هوای پاک زندگی می کنند با احتمال ابتلا به سرطان ریه مواجه هستند.
در کشورهای پیشرفته جدای از تلاشی که برای کنترل آلودگی هوا می شود، مسوولان سعی دارند تا سواد خود مراقبتی و راه های پیشگیری را هم در میان مردم آموزش دهند. اتفاقی که در ایران کمتر به آن توجه می شود، ضعف مردم در خودمراقبتی در سایر موارد نیز به چشم می خورد.
روش های خود مراقبتی هنگام آلودگی هوادکتر سیروس شعبانی متخصص بیماریهای تنفسی استفاده از ماسک درمواقع نامناسب بودن هوا و افزایش میزان آلاینده ها در هوا را بسیار ضروری دانست و به جام جم آنلاین گفت: چند نوع ماسک داریم که معمولا ماسک های ساده برای جراحی و عدم شیوع ویروس های بیماری در افراد استفاده می شود اما ماسکی وجود دارد که برای همین روزها طراحی شده است که ماسک n95 نام دارد که میزان ورود آلاینده ها به بدن را تا 90 درصد کاهش می دهد.
به باور این پزشک متخصص ذرات آلاینده حتی افراد سالم را نیز به بیماریهایی تنفسی می تواند مبتلا کند و همچنین خطر سکته را بالا می برد، او در اینباره توضیح داد: این آلودگی روی سیستم اعصاب مرکزی انسان ها نیز آثاربسیار مخرب دارد اما اینکه چرا اکثر مردم با وجود هشدارها، بی توجه از کنار عواقب آن می گذرند شاید به شرایط اجتماعی و اقتصادی و یا کمبود روحیه و انگیزه زندگی در برخی از آنان میتوان جستجو کرد.
دکتر شعبانی در پایان بهترین راه حل برای خودمراقبتی در زمان آلودگی هوا را خارج نشدن از منزل دانست و توصیه کرد که در این ایام از تردد غیرضروری و ورزش در فضای باز خودداری کرده و مردم کارهای خود را محدود کنند.
چرا ماسک نمی زنیم؟ جرا تک سرنشینیم؟از سوی دیگر غلامرضا قاسمی کبریا، جامعه شناس و رفتارشناس کشورمان درباره جدی نگرفتن بحث خودمراقبتی در میان مردم به جام جم آنلاین گفت: با تایید تاثیرات منفی نظرات کارشناسان در خصوص بی فایده دانستن استفاده از ماسک گفت: در این موارد شاید بتوان گفت که این مساله ناشی از بی اعتمادی مردم به ماسک یا فقدان اطلاع رسانی صحیح است.
وی در خصوص بی تفاوت شدن افراد جامعه نسبت به هشدارهای پزشکان درباره خودمراقبتی در شرایط خاص هم توضیح داد: متاسفانه چون آثار این آلودگی ها به طور محسوس نبوده و فوری مشخص نمی شود و آثارمخرب و وحشتناک آن بعد از چندین سال نمود پیدا می کند افراد به سادگی از کنار آن می گذرند.
قاسمی کبریا تاکید کرد: باید هشدارها را با زبان عامیانه به طور جدی بیان کرد تا مردم باور کنند. باید مسئولین و پزشکان، نمود عینی برای تغییرات جسمی در مواقع آلودگی هوا یا سالم بودن هوا برای مردم نشان دهند تا مردم به باور برسند.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه حتی متاسفانه برخی کسانی را ماسک می زنند را افرادی مریض یا ترسو می پندارند، گفت: مردم با ماسک زدن حتی می توانند به نوعی مبارزه منفی را در راستای رفع این معضل در شهر داشته باشند تا مسئولین با عزمی جدی درجهت رفع این مشکل برآیند.
قاسمی در پایان با اشاره به اینکه روزانه بسیاری افراد برای ترددهای بی هدف به خیابان ها می آیند که این خود یکی از عوامل تشدید آلودگی و مشکلات دیگر است، افزود: ایجاد فرهنگ صحیح در این خصوص نیازمند عزم همگانی و عقل و همت جمعی از سوی آحاد مردم، مسولین و همه سازمانها است که برنامه ای بسیار جدی و درازمدت را می طلبد.
در پایان اینکه باید نفس را به شهر برگردانیم. رهایی از چنگال هیولای منوکسیدها، تنها به دست مسئولین میسر نمی شود، شاید در کنار همه اقدامات، کاستی ها و غفلت های مدیران برای برطرف کردن آلودگی هوا، خود ما هم در این زمینه درست نقش آفرینی نکرده ایم و می توانیم با رعایت اصول ایمنی و بهداشتی، با حذف رفت وآمدهای بی مورد بخصوص پرهیز از تک سرنشینی در خودرو، معاینه فنی مستمر خودروها و رعایت ده ها توصیه دیگر اندکی به خودمان و شهرمان و هم وطنانمان کمک کنیم.
