یک ماه و نیم از زلزله مخرب غرب کشورمان گذشته، ولی هنوز برخی از اهالی مناطق زلزله زده با شرایطی دست به گریبانند که روزها و هفته نخست با آن دست به گریبان بودند؛ مردمانی که چون ملک و خانه نداشتند، حالا دستشان از دریافت کمکهای مردمی کوتاه مانده است.
به گزارش «تابناک»؛ از جمله مشکلاتی که با زلزله ازگله و تخریب سازهها در سرپل ذهاب بروز و نمود یافت، مشخص نبودن شیوه و نحوه کمک رسانی به مردم بود؛ مشکلی کهنه که این بار در سایه بازتاب وسیع زلزله و حواشی آن در دنیای مجازی، بیشتر به چشم میآید و خودنمایی میکرد.
به رغم آنکه زلزله و حوادث مخرب دیگر با زندگی ایرانیان عجین است و بارها شاهد وقوع آن در نقاط مختلف کشورمان هستیم، زلزله سرپل ذهاب ثابت کرد، هیچ نظم و نظام و قاعده ای در این زمینه تدارک ندیده ایم؛ چه در عرصه یاری رساندن به مردم در ساعات و روزهای اولیه حادثه و در در کمک به ایشان در جبران خسارات و بازسازی زندگی شان.
کافی است، اوضاع مناطق زلزله زده را به یاد آوریم تا دریابیم نه در بحث یاری رسانی به آسیب دیدگان، نه در تأمین امنیت ایشان و کاروان های امدادی و نه در هیچ موضوع دیگری، کارنامه بی عیب و نقصی به چشم نمیخورد و حتی حداقل وضعیت مورد قبول نیز به دست نمیآمد؛ وضعیتی که هنوز ادامه دارد و با توزیع نشدن کانکس میان بسیاری از مردم زلزله زده و اجبار ایشان به زندگی در کانکس در شب های سرد زمستان، خودنمایی میکند.
این در حالی است که برخی از مردمان زلزله زده که مجبورند در چادر شب را به صبح برسانند و روز را به شب پیوند بزنند، مستأجرانی هستند که از دریافت کانکس محروم هستند؛ محرومیتی که البته ریشه در قوانین حقوقی دارد، ولی در عین حال قابل قبول نیست، چون مانع از حمایت از زلزله زدگان و آسیب دیدگان میشود.
مشکل از آنجایی آغاز میشود که باید کانکس را در محلی قرار داد و این محل، نمیتواند زمین دیگران باشد. یعنی نمیتوان در زمینی که مالک آن کس دیگری است، کانکسی قرار داد که متعلق به مستأجر است و مالک زمین در آن حق و حقوقی ندارد. اتفاقی که اگر رخ دهد، دیر نخواهد بود مشکلات بزرگی بیافریند، چون بنا بر قوانین حتی ممکن است به پیدا شدن حق برای مستأجر و از دست رفتن زمین مالک نیز منجر شود.
بنابراین، برای پیشگیری از وقوع این مشکلات، مسئولان ترجیح داده اند تنها به مالکانی که خانه و زندگی شان در زلزله از دست رفته، کانکس یا کمک هزینه بلاعوض مسکن بپردازند و کمک به مستأجران را به آینده موکول کرده اند. آینده ای که معلوم نیست، کی از راه خواهد رسید و از آن مهم تر، چقدر اصولی و اساسی این مشکل را هدف قرار خواهد داد.
موضوعی که سنجابی، فرماندار سرپل ذهاب در پاسخ به آن میگوید: «صبور باشید»، تا ثابت شود که هنوز تا چاره جویی آن راه زیادی مانده است. چاره جویی مشکلی که هر بار زلزله میآید و خرابی به بار میآورد، گریبان آسیب دیدگان مستأجر را بیش از دیگران میگیرد اما تا کنون رفع نشده و ظاهرا قرار نیست در آینده هم رفع شود که اگر این گونه بود، از تکاپوی مجلسیان و دولتمردان برای رفع این مشکل میشنیدیم.
تکاپویی که البته جا دارد در دیگر عرصه های حمایت از زلزله زدگان نیز شکل بگیرد؛ چه در تهیه آیین نامه ها و دستور العمل های امدادرسانی و تعیین مسئول در مواقع بروز بحران، تهیه پروتکل هایی که همه را ملزم کند در مواقع زلزله پیش از بحرانی شدن همه چیز پای کار بیایند و مثلا امنیت را تأمین نمایند و دست آخر تهیه و تدارک شیوه نامه کمک به آسیب دیدگان که مستأجرها از جمله ایشان هستند.