از «چهارشنبه آخر سال» تا «چهارشنبه‌سوری»، تاریخچه برخورد مسئولان کشورمان با این موضوع نکات جالب توجه فراوانی دارد، اما آیا تغییرات رقم خورده کافی و مفید فایده است؟
به گزارش «تابناک»، آخرین سه شنبه سال در حالی فرارسیده که در رفتار و سخنان مسئولان کشورمان در این خصوص در قیاس با گذشته تغییرات فراوانی مشاهده می‌شود. تغییراتی از جنس به رسمیت شناختن چهارشنبه‌سوری به عنوان جشنی قدیمی و باستانی که به حاشیه رفته و متفاوت از چیزی‌ست که در کوچه و خیابان‌های شهرهایمان دیده می‌شود.
مسئولانی که اسلافشان از نام بردن این جشن هم ابا داشتند و می‌کوشیدند با عناوینی همچون «چهارشنبه آخر سال» یا «چهارشنبه سوزی» از آن یاد کرده و اخبار شومی که در آن رقم می‌خورد را روایت کنند و تصور می‌کردند که با این کار، خواهند توانست به این جشنِ به انحراف رفته پایان دهند، اما به وضوح مشخص است که تصورشان به واقعیت نپیوسته است.
رویه‌ای که در رفتار رسانه ملی نیز دیده می‌شد و چند سالی است که در مسیر تغییر قرار گرفته. تغییر از جنس تبدیل سوز به سور، به این امید که مردم برای کنترل خطرات به میدان بیایند و مانع از رقم خوردن اتفاقات دردناکی شوند که به چهارشنبه سوری سنجاق شده اند. اتفاقاتی پرشمار و به شدت تلخ که بی تاثیر از چهارشنبه سوزی خواند این مراسم در سال‌های گذشته و تهی کردن خیابان‌ها و معابر‌ها از مردم و بزرگتر‌ها نیست.
رفتاری که می‌بایست تصحیح شود و مسئولان نشان داده‌اند که به ضرورت آن پی برده‌اند. این را می‌شود از تغییر به ظاهر کوچکی دریافت که در ادبیات مسئولان دیده می‌شود. اینکه می‌گویند «چهارشنبه سوری» و می‌کوشند به جای پاک کردن صورت مساله، اشکالات را کاهش داده و رفع کنند. تغییری که ظاهرا هنوز برای تجلی آن در سطوح بالاتر زمان نیاز است.
اما این تغییر چه تاثیری در وضع موجود دارد؟ در خیابان‌ها و معابری که به بهانه چهارشنبه سوری به میدان جنگ تبدیل می‌شوند، جان و مال مردم در آن ندید گرفته می‌شود و در معرض خطر است، انواع و اقسام اشکالات در آن به چشم می‌خورد و هیچ شباهتی به جشن ندارد. آیا اینکه بگوییم «چهارشنبه سوری» خیابان‌ها امن و خطرات دفع می‌شود؟
پاسخ به این سوال بی شک منفی است مگر آنکه مردم به خیابان‌ها بیایند و کاری که ماموران پرشمار انتظامی از گذشته تا به امروز نتوانسته‌اند تمام و کمال انجام دهند را عهده دار شوند؛ اینکه مراقب جوانان و نوجوانانی باشند که برایشان چهارشنبه سوری چیزی بیش از ترقه و بمب‌های دست ساز و ماجراجویی نیست.
باوری که متاسفانه به ذهن اغلب نقش آفرینان چهارشنبه سوری سنجاق شده و برای فرار از مصائب این روز راهی جز شکستن آن وجود ندارد. کاری که اگرچه می‌بایست مسئولان برای طی شدن آن زمینه سازی کرده و رسانه ملی را هم همسو کنند، اما به هر دلیل فعلا بر دوش خانواده‌ها مانده است. بر دوش پدران و مادرانی که می‌بایست ساعات پیش رو را دوشادوش جوانان و نوجوانان خود در خیابان‌ها بگذرانند تا بتوانند جلوی خطر آفرینی‌ها را بگیرند.
خانواده‌هایی که اگر به فرزندانشان بیاموزند چهارشنبه سوری چه بوده، می‌توان امید داشت آمار دهشتناک حوادث این روز رو به کاهش بگذارد و زمینه ساز همراهی بیشتر مسئولان با این مراسم شود؛ مراسمی که چیز زیادی از آن باقی نمانده، اما حفظ همین باقیمانده‌ها می‌تواند به حذف خطرات فراوانی منجر شود که کمتری کسی از آن گریزی دارد.
خیلی دیر است. مسئولین ایران همیشه می گذارند زمانی تصمیم صحیح می گیرند که کار از کار گذشته مانند تحریم و برجام. حالا هم جشن زیبایی که فقط برای نور و شادی بود تبدیل شده به مشگل سیاسی و امنیتی چون مسئولان از اروز اضطرار به این نتایج می رسندو واقعا همراه شدن با خواست یک ملت گه چیزی جز احترام به سنتهای 4 هزار ساله انها نیست و اصلا هم با روح اسلام در تضاد نیست ولی با سلیقه برخی در تضاد! 
چیزی که من شندیم اینکه از طریق اعراب وارد ایران شده 