با وجود آنکه شبکههای تلویزیون یک سال برای برنامه ریزی و اجرای برنامههای نوروز 97 فرصت داشتند، ویژهنامههای تحویل سال نو نتوانست انتظارات را برآورده سازد؛ هرچند رقبای تلویزیون نیز حرف چندانی برای گفتن نداشتند و این برای نخستین بار بود که هیچ انتخاب داخلی یا خارجی جدی و جامعی برای هیچ طیفی از مردم وجود نداشت اما مشخص نیست این وضعیت ادامه داشته باشد.
به گزارش «تابناک»؛ ویژه برنامههای نوروزی تحویل سال 1397 برخلاف سالهای پیشین عمدتاً به ساعات پایانی سال مختصر نشده بود و برخی از آنها از چندین روز پیش از آغاز سال نو، پخش شد اما مجموع بخشهای جذاب آن به قدر چند ساعت پایانی سال نیز نبود. با وجود آنکه ثابت شده رقابت تلویزیون با خودش نتیجهای ندارد و دست کم باید در چنین مقاطعی شاهد تجمیع محتوا باشیم اما تاکنون این اتفاق رخ نداده و هر شبکه ساز خودش را میزد.
تجمیع برنامههای شاد نوروزی و مناسبهای مذهبی نیز کار را برای برنامهسازان تلویزیون پیچیدهتر کرده و اغلب شبکهها تا غروب آفتاب به ساز به استقبال نوروز رفته بودند و به یک باره به کل فضای همه برنامهها تغییر کرد. این نوع تغییر سریع با واکنشهایی نیز مواجه شد و برخی مجریان نظیر احسان علیخانی ناتوانیشان در برنامهسازی تلفیقی برای هر دو رویداد را به حساب اقتضائات و فضای رسانه ملی گذاشتند و تقصیر به گردن نگرفتند.
کمترین خلاقیت و شگفتیای در برنامههای نوروزی مشاهده نشد و حتی برنامه دورهمی با حضور رامبد جوان و پخش صدای جنابخان نیز از آنچه انتظارش را میکشدیم، به مراتب ضعیفتر بود. در سایر برنامهها اتفاقی که انتظار میرود امسال شاهدش نباشیم، تکرار شد و سیل سلبریتیهای سکه دوست در شبکههای مختلف حضور یافتند و زمان در نظر گرفته شده برای برنامههای شبکههای مختلف را پر کردند.
ای کاش برنامهسازان تلویزیون در کپی از برنامههای شبکههای تلویزیونی آمریکا به شدت فعال هستند، برنامههای تحویل سال این شبکههای را نیز تماشا میکردند و در مییافتند گزینههای دیگری به جز دعوت سلبریتیها برای تحویل سال وجود دارد و صرفاً با مهمان بازی نباید برنامه تحویل سال را طی کرد. از این منظر ای کاش برای سال آینده شاهد برنامه ریزی بلندمدتی باشیم و تحویل سال 1398 با فرمی متفاوت و در قالب دو یا حداکثر سه برنامه باشد.
برای نوروز امکان تولید یک مجموعه قابل توجه از کلیپ و قطعات متفاوت و پخش همه اینها در ساعات پایانی سال وجود دارد و لزومی ندارد بخش عمده این برنامهها به شکل زنده در قالب یک دکور عظیم و حضور مهمانان تکراری باشد که مردم در طول سال در برنامههای مختلف تلویزیون تماشایشان کردهاند و تماشای مجدد آنها در لحظه تحویل سال مناسبت و جذابیت خاصی ندارد.
با این تعابیر ممکن است چنین تصور شود که تلویزیون در لحظات تحویل سال در مقابل رقبا باخته اما واقعیت آن است که شبکههای ماهوارهای فارسی زبان نیز فاقد محتوای جذاب و خلاق بودند و از این منظر تماشاگران برای نخستین بار انتخاب چندانی برای لحظه تحویل سال نداشتند و میتوان گفت برای نخستین بار این امکان وجود داشت که بدون از دست دادن برنامه جذابی از تلویزیون، سال را کنار خانواده تماشا کرد.
البته مجموعه برنامههای تولیدی تلویزیون که اکنون پخششان آغاز شده، از جمله مجموعه کلاه قرمزی تا حدودی انتظارات را برآورده ساخته اما در مجموع کنداکتور تلویزیون آنقدر که تبلیغ شده بود، پروپیمان نیست و در این زمینه نیز انتظار بیشتری از رسانه ملی میرفت. با این حال باید در نظر داشت در وسعت تلویزیون با این تعداد شبکه که مشخص نیست چرا هر روز بر تعدادشان افزوده میشود، تولید باکیفیت بسیار دشوار است.