چه کسانی الیور استون را از سفر به ایران ترساندند؟

دبیر سی و ششمین جشنواره بین المللی فیلم فجر از برخی تلاش‌ها برای عدم حضور گروهی از مهمانان سرشناس جشنواره فیلم فجر پرده برداشته است؛ تلاش‌هایی که به گفته میرکریمی حتی در زمان حضور این چهره‌ها در ایران نیز تداوم داشته و در نهایت منجر به ترس این چهره‌ها از تبعات حضور و سخنان‌شان در ایران برای آنها شده است. اکنون پرسش این است که دقیقاً چه اشخاصی به این آشکاری علیه منافع ملی ایران اقدام کرده‌اند؟

به گزارش «تابناک»؛ سی و ششمین بین المللی جشنواره فیلم فجر، صحنه حضور چهره‌هایی چون الیور استون، ای آر رحمان و چندین چهره مطرح دیگر سینمای جهان بود. با وجود آنکه مسئولان از حضور این چهره‌ها در ایران خبر داده بودند اما این گمانه پررنگ بود که با توجه به سوابق جشنواره فجر، هیچ‌یک از این چهره‌ها در اردیبهشت ماه قدم به تهران نگذارند و جشنواره یک دورهمی داخلی با حضور شماری از مهمانان کمتر شناخته شده‌ی خارجی باشد.

در ایران ظاهراً تلاش‌هایی در این زمینه نیز صورت پذیرفته است. رضا میرکریمی در این زمینه ابتدا با چالش‌های کلی حضور این مهمانان اشاره کرده و گفته است: «برای برگزاری این جشنواره با تصویر منفی که رسانه ها از ایران ساخته اند و با مقررات بین‌المللی که انتقال پول را از کشور ما سخت کرده و برای رزرو یک بلیت برای نمایش فیلم ها مشکل وجود دارد باید جنگید، ضمن اینکه قانون آمریکا مبنی بر اینکه اگر تبعه های اروپایی و کشورهای دیگر به ایران بیایند برای رفتن به آمریکا باید ویزا بگیرند و دیگر بدون ویزا نمی توانند به آمریکا بروند، مشکل ایجاد کرده و باید با آن هم جنگید.»

او در ادامه به اشخاصی اشاره کرده که تلاش کرده‌اند سینماگران خارجی را برای سفر به ایران بترسانند. میرکریمی در این زمینه گفت: «در کنار همه این موارد باید با تعدادی آدم کوته بین در داخل هم جنگید. وقتی می گویم کوته بین به این معنی نیست که این افراد برای جناح خاصی هستند بلکه افراطی هایی هستند که تاکید می کنم صرفا خود را مذهب منتسب می‌کنند ولی مطلقاً به منافع ملی فکر نمی کنند و اصولاً هیچ اتفاق سازنده ای را بر نمی تابند و از آنها بدتر کسانی هستند که تصور می کنند آدم های روشنفکری هستند و ادعا دارند خیلی با قشری گری مخالفند ولی متأسفانه هم قشری هستند و هم جزم اندیش و برای رسیدن به اهداف خود که معمولاً اهداف نفسانی است، هر کاری که فکر کنید انجام می دهند یعنی با مهمان خارجی تماس می گیرند و می گویند ایران جای امنی نیست و به این کشور نیایید، آنها به این فکر نمی کنند که این موضوع چقدر بد است و عواقبش به خودشان بازمی گردد زیرا به هر حال آنها هم در اینجا زندگی می کنند.»

ظاهراً این رشته عملیات روانی برای ترساندن چهره‌هایی چون الیور استون در مسیر سفر به ایران، صرفاً تا پیش از حضور این فیلمسازان در کشورمان پی گرفته نشده، بلکه پس از آنکه این مهمانان خارجی به تهران آمده‌اند، همچنان کوشش پیوسته‌اند برای ایجاد هراس در دل آنها وجود داشته و با ایمیل‌هایی اطلاعات اشتباه به آنها داده می‌شده و عواقب سفرشان به تهران برای آینده کاری‌شان یادآوری می‌شده است!

میرکریمی درباره این جنگ روانی تاکید دارد: «کارهایی که با مهمانان بعد از ورودشان به ایران می کنند حیرت انگیز است؛ آنها تلاش می کنند این مهمانان را ببینند، پیغام های غلط به آنها می دهند و صحبت های آنها را به شکل اگزجره ای برایشان ایمیل می کنند. برای مثال ما مهمانی داشتیم که ترسیده بود و می گفت من این موارد را نگفتم و این چنین سعی می کنند تعادل روحی و روانی مهمانان را به هم بزنند. من برای آنها ابراز تأسف می کنم چرا که فکر می کنم آنها زجر می کشند و نمی توانند نه تنها موفقیت فرد دیگر بلکه موفقیت کشور خودشان ببینند و این خیلی تلخ است.»

ظاهراً نگرانی‌های الیور استون پس از سخنان در ایران که به برخی اشخاص منعکس کرده بود، متاثر از همین جنگ روانی بوده که در پشت صحنه جشنواره بین المللی فیلم فجر در جریان بوده است. در فضای سینمای ایران که اصغر فرهادی مشکل آن را «حسد» می‌خواند، طبیعتاً برگزاری جشنواره‌ای در این سطح توسط میرکریمی برای گروهی قابل تحمل نیست و این کارشکنی‌ها دور از ذهن نبود.

با این حال آیا واقعاً باید با منافع ملی برای تسویه حساب شخصی حمله کرد و در نظر نداشت، ترساندن یک فیلمساز آمریکایی چون الیور استون با طرح موضوعِ ناامن بودنِ ایران، چه ضربه‌ای به منافع ملی کشور است و ابعاد موضوع، فراتر از یک تسویه حساب شخصی می‌رود؟ آیا نهادهای مسئول بررسی‌های لازم برای شناسایی و برخورد با عاملان چنین اقدام ضدامنیت و مصالح ملی را که عملاً تکمیل پازل ایران هراسی بوده، در دستور کار قرار خواهند داد؟