ایران کشوری است با امکانات و تواناییهای فراوان؛ بنابراین، باید اقتصاد ایران، یکی از چند اقتصاد برتر جهان باشد، ولی نرخ مشارکت در بازار کار به شدت پایین و نرخ بیکاری بالاست. همچنین تولید ناخالص سرانه ایران در مقایسه با کشورهایی مانند خود بسیار پایین است.
به گزارش «تابناک»؛ کارشناسان اقتصادی بر این باورند که دلیل این امر، در ساختار اقتصادی و سیاستهای اقتصادی ایران است؛ هرچند در ماه های اخیر، برخی اتفاقات خارجی نیز در بروز بحران ها بی تأثیر نبوده، اعتقاد بر این است که اگر اراده ای می بود، هیچ یک از این موانع، دلیل بر عقب ماندگی کشور نمی شد.
در این باره عبدالرضا مصری، نماینده مردم کرمانشاه اظهار داشته است: یقین من بر این است که بیش از 90 درصد بسیاری از مشکلات اقتصادی در کشور، داخلی است و ارتباطی به برجام و غیر برجام ندارد؛ مشکلات اقتصادی، نوعی فرافکنی نسبت به بیرون از مرزهاست.
این نماینده مجلس در ادامه افزود: عمده این مشکلات بستگی به سیاست هایی دارد که ما اعمال می کنیم؛ اشتباهاتی که ما در برنامه ریزی اقتصادی خود داریم، امروز برای ما ایجاد مشکل کرده، وگرنه ما همان کشوری هستیم که با سالی حدود 7 میلیارد دلار، جنگ را اداره می کردیم.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس گفت: ما امروز دچار مشکل اقتصادی داخلی هستیم. البته این را هم نمی گوییم که مناسبات خارجی اصلا در این قضیه مقصر نیستند. به هر حال، تأثیرگذار است، ولی میزان تأثیری که سیاست ها و برنامه های اقتصادی داخلی بر اقتصاد لطمه می زند، بیشتر از چیزی است که خارجی ها بر کشور وارد می سازند.
البته نسخه شفای آن هم موجود است. هم اکنون پنج سال است، اقتصاد مقاومتی ابلاغ شده، ولی ما یک قدم هم برنداشتیم. در عوض گام های زیادی به سمت غرب برداشتیم و گفتیم، باید با آنها صحبت کرد، ولی در پایان آنها زیر میز زدند. الان هم نباید وقت را هدر داد. اگر بار دیگر دم از خارجی ها بزنیم، عمر مردم هدر خواهد رفت؛ بنابراین، باید به سمت اقتصاد مقاومتی برویم و از داخل آن را قوی کنیم، چون کسی از بیرون قوتی برای ما درست نمی کند.
وی با اشاره به قاچاق کالا در کشور و همچنین ورود بی رویه و غیرقانونی خودرو یادآور شد: چه کسانی اجازه این واردات و مجوز می دهند. خودرو که خودش نمی تواند وارد شود. این خودرو از کجا می آید؟ اگر کثافت کاری ها در این زمینه از بین برود، همه چیز درست می شود.
این نماینده مجلس گفت: البته این هم از بی عرضگی ماست که ال نود را با این قیمت به مردم بفروشیم و خودروهای داخلی ما این میزان ضعیف و به درد نخور باشد؛ اما اینکه ما بخواهیم پورشه سهم اروپا را هم به ایران بیاوریم، به معنی رفاه ملت نیست.
زیاده خواهی با آرمانگرایی دو بحث متضاد است. ما یا باید نوکر باشیم یا آقا. اینکه ما شعار رفاه و اشرافیت سر بدهیم و بعد بخواهیم جلوی آمریکا بایستیم بی فایده است، باید راهکار را پیدا کنیم.
دلیل عقب ماندگی ما این است که صنعت در دست دولتی هاست و دولتی های ما هم عرضه کار صنعتی کردن ندارند و اینجا شده حیاط خلوت دولتی ها؛ دولتی ها خودروسازی را واگذار کنند تا مردم نفس بکشند.
این نماینده گفت: ما برای بازگشت به خودمان، هم یک روز وقت داریم و هم یک عمر بستگی دارد که از آن چگونه استفاده کنیم. اینکه دوباره دنبال یک روزنه دیگر باشیم، فایده ندارد. اگر عزم خود را جزم کردیم و به خودمان آمدیم، می توانیم روی پای خود بایستیم.
ادارات دولتی هر روز بزرگتر می شوند و هر روز در حال ساخت اداره و ساختمان هستیم. هر جا بودجه داریم، صرف هزینه جاری کشور می کنیم. معلوم است این خدم و حشم هزینه دارد. هر وقت این هزینه ها کم شد، ما هم می توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم.