شش تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با برگزاری یک قرعه کشی داخلی در صحن پارلمان انتخاب شده اند و با مأموریت نظارت بر تیم ملی فوتبال به جام جهانی روسیه سفر خواهند کرد!
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ در اقدامی عجیب، بحث برانگیز و بی سابقه در کشورهای جهان، نمایندگان مجلس ایران، نه به دلیل علاقه و با هزینه شخصی بلکه با این بهانه که عملکرد تیم ملی فوتبال را زیر نظر بگیرند(!) به جام جهانی می روند و تمامی هزینه های پرواز و هتل و اقامت، از محل بودجه عمومی و بیت المال انجام خواهد شد. در حالی که این سفر با واکنش گسترده و منفی مردم در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی روبه رو شده و بسیاری از قشرهای اجتماعی، سفر نمایندگان خود برای تماشای جام جهانی را یک سفر صرفا تفریحی و توریستی قلمداد کرده اند، ابهام ها و پرسش های متفاوتی در ذهن کارشناسان و اهالی فوتبال هم شکل گرفته است!
خیلی ها می پرسند، نهاد قانونگذاری کشور که سالهاست بدون وضع قوانین حمایتی و جایگزین، هر گونه هزینه از ردیف بودجه دولتی برای ورزش قهرمانی را ممنوع کرده و ورزش کشور را در برزخ تأمین هزینه هایش قرار داده است، چگونه این هزینه کاملا زاید در ورزش را توجیه می کند؟ نمایندگانی که سهمشان از مشکلات امروز فوتبال ایران، تنها حضور در هیأت مدیره باشگاه های بزرگ کشور و انجام مصاحبه برای جلب محبوبیت عمومی بوده است، چرا سال هاست که طرح حق پخش تلویزیونی و در کل استیفای حقوق ورزش حرفه ای کشور را در صحن بهارستان به رأی نمی گذارند و فوتبال و سایر رشته های ورزشی را در برهوت بی توجهی رها کرده اند و موجبات انحلال ده ها تیم و باشگاه را بدون توجه به ضربات اجتماعی و پیامدهای منفی آن در جامعه فراهم کرده اند؟
نمایندگان مجلس در تمام این سالها که تیم ملی ایران و سرمربی خارجی اش، از موانع و کمبودهای متعدد در راه آماده سازی قبل از تورنمنت های مهم نالیده اند، کجا بوده اند؟ امروز این شش نماینده محترم مردم برای نظارت بر بازده کدام قانون و کمک و طرح خود به روسیه می روند تا شاهد نتایج اقدام خود باشند؟
وقتی نه پولی داده اند و نه طرحی تصویب کرده اند و نه باری از روی دوش فوتبال ایران برداشته اند و متأسفانه به جای همه اینها، قانونی وضع کرده اند که یکجا رگ حیات ورزش دولتی ایران را قطع کرده اند، چه حقی برای خود قائل هستند که درباره اوضاع امروز تیم ملی فوتبال اظهارنظر کنند؟ راستی سرنوشت پرونده قطور فساد در فوتبال که سالها روی آن مانور داده شد و افکارعمومی را علیه فوتبال متشنج و مشوش کرد، چه شد؟ چرا یکی از همین نمایندگان گرانقدر حاضر به پیگیری نیست؟
همه ما قوانین سفت و سخت فیفا در قبال دخالت هر نهاد دولتی و سیاسی در فوتبال را می دانیم و به واسطه تعلیق چندین کشور از سوی این نهاد بین المللی ـ که پس از جام جهانی 2006 درباره خودمان هم رخ داد ـ آگاهیم. کافی است یکی از همین نمایندگان در روسیه لب بگشاید و با یکی از رسانه های داخلی یا خارجی مصاحبه ای با مضمون آنچه اینجا به راحتی انجام می دهند، داشته باشند. عواقب چنین اظهارنظری بیخ گوش مقامات فیفا چه می تواند باشد؟ اساسا یک چهره سیاسی مثل نماینده مجلس چه نظارت و دخالتی در مسائل و جزییات تیم ملی خواهد داشت؟ به نظر می رسد خانه ملت عزمش را جزم کرده تا با دخالت های عجیبی نظیر آنچه بعد از انتشار لیست دعوت شدگان تیم ملی و اعتراض به خط خوردن چند بازیکن از فهرست نهایی دیدیم، فوتبال را هم از ملت بگیرد و برای حساس کردن فیفا اصرار دارد، پس مصلحت آن است که همین جا در ایران بمانند تا لطمه و صدمه ای از اظهارنظرهای غیرکارشناسی شان گریبان فوتبال کشور را نگیرد.
سوژه دیگر این سفر پرحاشیه، حضور نمایندگان مجلسی در ورزشگاه های روسیه است که فضای استادیوم های داخلی را برای حضور بانوان آماده و مهیا نمی دانند و با سکوت خود درست یا نادرست، همچنان فضای مردانه فوتبال داخلی را تأیید کرده اند. اگر چنین است، باید فضای مختلط استادیوم های میزبان جام جهانی را برای حضور این چنین نمایندگانی نامناسب دانست. اگر شنیدن برخی شعارها و کلمات به کار رفته در ورزشگاه های فوتبال ایران برای بانوان جایز نیست و همین موضوع یکی از دلایل مهم ممنوعیت ورود خانم ها به استادیوم ها عنوان شده، حکما دیدن برخی صحنه های اجتناب ناپذیر در استادیوم های روسیه هم نباید برای این نمایندگان مجاز باشد و انسان مومن نیز خود را در معرض گناه قرار نمی دهد.
حقیقت این است که در مسکو و سن پترزبورگ و کازان و سارانسک، هیچ کار زمین مانده ای انتظار نمایندگان محترم مجلس را نمی کشد که آنها مجبور باشند رنج سفر پرمشقت را بر خود هموار کنند و این سفر تنها جنبه تفریحی و توریستی خواهد داشت. نهایتا از همین تلویزیون هم می شود، ناظر بر عملکرد تیم ملی بود، زیرا تدابیر امنیتی فیفا در روسیه حتی اجازه ورود این مهمانان به کمپ تیم ملی را نیز نخواهد داد؛ اگر هم بدهد در اردوی تیم ملی، چیز خاصی برای دیدن نیست.
واقعیت این است که وکلای مردم در مجلس، همزمان با بحران اقتصادی و گرانی و تورم و افزایش عجیب و غریب نرخ ارز، اعتصاب های کارگری و صنفی و کارشکنی های آمریکا و اسراییل و سعودی ها در همه شئونات زندگی ایرانیان و مشکلات ریز و درشت حوزه های انتخابیه شان؛ می روند تا از جیب مردم، از تماشای جام جهانی لذت ببرند. اگر ملاک عمل نمایندگان، رأی مردم است، باید گفت همین مردم خواهان لغو این سفر غیر ضرور و احترام به نظر اکثریت قریب به اتفاق جامعه هستند. اینجا کارهای مهمتری برای انجام دادن هست... .
پی نوشت: تیتر یادداشت، تغییری آگانه از مصرع عراقی شاعر و عارف بلندآوازهٔ ایرانی در اوایل قرن هفتم هجری است که فرمود: «... که برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟»
نویسنده: مجید کوهستانی
با تشکر از اقدام بسیار بجای تابناک که عینا در راستای اقتصاد مقاومتی می باشد توضیح اینکه بر اساس مستندات نه 7 نفر که 9 نفر ( اسامی موجود است) برای همراهی وزیر ورزش و معاونین آن در سه تیم به روسیه سفر میکنند. با هزینه های سرسام آور و چند ده برابر وضعیت عادی اسکان در هتل ها مهمانسراها و حمل و نقل و غیره، خدا را خوش نمی آد، مردم وضع عادی ندارند.. البته هفته ای نیست که چندین نماینده از فرودگاه امام عازم مسکو نباشد. 
رفتن وزیر و معاونینش هم ضروری نیست چه برسد به 9 تا نماینده 
