سهم هر نهاد در ساخت آینده ایران چقدر است؟

برای ساختن آینده کشور چه باید کرد؟ پاسخ به این سوال چندان ساده به نظر نمی‌رسد مگر آنکه درباره برنامه‌های بلند مدت بیاندیشیم و بکوشیم راهکاری ارزان برای رقم زدن بهترین آینده را بیابیم و به کار ببندیم.

به گزارش شفاف، اگر توجه به بهداشت عمومی و پیشگیری از بیماری ها، ارزان ترین راه برای نیل به جامعه ای سالم است و به این منظور، دولت ها توجه فراوانی به این مقوله معطوف کرده و با صرف های هزینه های هنگفت، می‌کوشند از بروز بیماری و هزینه های کمرشکن آن برای مردم و کشور پرهیز کنند، "آموزش" حکم ارزان ترین راهکار برای ساختن آینده هر جامعه ای را دارد؛ مقوله ای که هر چقدر توجه به آن بیشتر شود، آینده بهتری چشم انتظارمان خواهد بود.

این موضوع آنقدر بدیهی و جا افتاده است که بی نیاز از توضیح و تفسیر به نظر می‌رسد اما آیا این امر بدیهی را آن گونه که باید مورد توجه قرار می‌دهیم و ملزومات تحققش را فراهم می‌آوریم؟ نیم نگاهی به وضعیت پایه ای ترین آموزش در کشورمان نشان می‌دهد که خیر.

تنها کافی است به حال و روز ناخوش مدارس در کشورمان دقیق شویم تا دریابیم که ارزانترین سرمایه گذاری برای ساخت آینده کشورمان با وضعیت مطلوب فاصله زیادی دارد. وضعیتی که می‌شود از انبوه مدارس کپری و فرسوده کمبودهای دیگر ساختار آموزش و پرورش کشورمان به آن پی برد.

شرایطی که در مناطق محروم کشورمان، بحرانی تر به نظر می‌رسد و دورنمای آن، جا ماندن بیشتر این مناطق از توسعه و آبادانی در آینده کشور است. موضوعی که موجب شده امثال خیرین مدرسه ساز و برخی نهادهای فعال در عرصه خدمات عمومی و محرومیت زدایی، توجه ویژه ای به رفع این محرومیت از مناطق کم برخوردار نشان دهند و نهضت مدرسه سازی در مناطق دور دست را کلید بزنند.

نهضتی برای برچیدن مدارس فرسوده و ناایمن که سخت است برخی از آنها را مدرسه نامید چراکه چیزی جز کپر یا چادر که تنها یک تخته سیاه در درونش قرار گرفته و رد و اثری از میز و نیمکت در آنها به چشم نمی‌خورد، نیستند. مدارسی که متاسفانه شمارشان نیز فراوان است و با نهایت اندوه و درد، کم نیستند دانش آموزانی که از همین مقدار امکانات نیز محرومند!

وضعیتی که موجب شده امثال بنیاد علوی به عرصه ساخت مدارس وجود جدی پیدا کنند و بکوشند با فراهم آوردن امکان تحصیل و آموزش برای شماری از آینده سازان کشور، سهمی در ساخت آینده کشورمان ایفا کنند. تلاش برای پیوستن به نهضت مدرسه سازی در کشور که کوشیده شده با محوریت مناطق محروم صورت گیرد.

تلاشی در راستای توسعه عدالت، رفع محرومیت آموزشی و ارتقا سطح علمی مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته کشور که با امضای تفاهم‌نامه‌ای فی‌مابین بنیاد علوی و سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور کلید خورده و هدف از آن، احداث 1300 کلاس درس استاندارد برای جایگزینی کلاس‌های غیراستاندارد خشتی و گلی، سنگی و چوبی است که کانون پرورش و آموزش آینده سازان کشور در مناطق محروم هستند و ناگفته پیداست که در نیل به این هدف به شدت ناتوانند.

کلاس های درسی که البته شمارشان خیلی بیشتر از اینهاست و برای جایگزین کردنشان با کلاس های درس استاندارد، لازم است امثال بنیاد علوی و دیگر نهادها و دستگاه ها پای کار بیایند. نهادهایی که حتما همه شان تامین آینده ای ایرانیان را در دستور کار دارند و از این رو ضروری ست به نهضت مدرسه سازی بپیوندند اما کمتر به این مهم توجه نشان می‌دهند.