بعد از رونق گرفتن حضور چهرههای سینمایی و بعضاً ورزشی به عنوان مجری برنامههای تلویزیونی، این بار، حضور چهرههای شناخته شده (سلبریتیها) در اجرای برنامههای تلویزیونی رنگ و بوی جدیدی گرفت و استندآپ کمدینها هم وارد گود اجرا شدند.
روزنامه جوان در گفت و گو با چند تن از مجریان حرفهای و با سابقه تلویزیون به علل و نتایج رفتار صداوسیما در سپردن اجرا به نامجریها پرداخته است.
محمد سلوکی: کار اجرا را شوخی نگیرید
محمد سلوکی، مجری با سابقه تلویزیون، در گفتوگو با «جوان» میگوید: شخصاً معتقدم که فضای کار اجرا در تلویزیون نباید دچار تکرار شود. از حضور افرادی که علاقه به اجرا دارند استقبال میکنم و تلاش کردهام که چهرههای جدید را برای اجرا به تلویزیون معرفی کنم، اما این چهرههای جدید باید بدانند که کار اجرا بسیار پیچیده، سخت و حرفهای است و با این تصور که قرار است کار راحتی انجام دهند و فقط باید جلوی دوربین حرف بزنند، به این کار وارد نشوند.
سلوکی با تأکید بر اینکه تلویزیون باید خود را به روز کند و از چهرههای جدید استفاده کند، میگوید: اینکه تجربه اجرا در این افراد چگونه به دست آمده، چندان در اولویت نیست، شاید پیش از این کار تئاتر کرده باشند یا در آموزشگاه دوره اجرا دیده باشند و حتی با استفاده از تجربیات فضای مجازی خود را معرفی کردهباشند، مهم داشتن توانایی اجرا است و اینکه بتواند به شکل حرفهای در تلویزیون رفتار کند. اگر این افراد توانایی جذب مخاطب را داشته باشند و بتوانند موضوعات خوبی را بیان کنند و نظر مردم را به سوی موضوعات مفید جلب کنند، باید حمایت شوند. تلویزیون ناچار است نسل جدیدی از مجریها را وارد حوزه اجرا کند.
این مجری با اشاره به حضور چندین ساله در تلویزیون میگوید: تلویزیون برای من محمد سلوکی نیست و با این نوع نگاه که شخص دیگری حق ورود به حوزه اجرا را ندارد به شدت مخالفم. زمانی که من وارد اجرا شدم تجربهای نداشتم، اما به مرور کسب تجربه کردم. اگر قرار باشد من الان از حضور چهرههای جوان حمایت نکنم، به نظر خودم کار معقولی نکردهام.
سلوکی با استقبال از حضور مجریهای جدید، به تازه واردها توصیه میکند: باید موضوع اجرا را خیلی خیلی جدی بگیرند، چون بحث اجرا شوخی بردار نیست، اگر میخواهند و آرزو دارند تا با کسب تجربه در اجرا به سراغ جاهای دیگری مثل بازیگری بروند، از آنها میخواهم ابتدا در جاهای دیگر تجربه کسب کنند و بعد سراغ اجرا بیایند.
محمد نظری: نمیدانم در تلویزیون چه خبر است
دکتر محمد نظری، در گفت و گو با «جوان» به سیاستهای یک بام و دوهوای صداوسیما درباره مجریها اشاره میکند و میگوید: من نمیدانم در تلویزیون چه میگذرد. انگار یک تشتت و تضاد فکری اتفاق افتاده و در زمانی که مجریهای صداوسیما از صدها گزینش رد میشوند تا به آنتن برسند و هر هفته به خاطر گفتن یک جمله یا نگفتن آن توبیخ میشوند، میبینیم یک آدمی را از کف خیابان میآورند و به او اجرا میدهند، کسی که نمیداند روی چه خطوط قرمزی حرکت میکند، روی آنتن میرود و برنامه اجرا میکند.
محمد نظری میافزاید: شاید تفکر صداوسیما این باشد که برای جذب مخاطب باید دنبال استعدادهای جوان باشد، اما این روش کار درست مانند آن است که یک ایرباس را به دست یک جوان بدهیم بگوییم پرواز کن تا استعدادیابی کنیم، مشخص است که هواپیما را با کله به زمین خواهد زد. بهتر بود این استعدادیابیها در فضای غیرعلنی انجام شود و بعد از مشخص شدن صلاحیت اجرا، بتوانند به تلویزیون بیایند.
مجری با سابقه برنامه «به خانه بر میگردیم» با ابراز تأسف از سپردن اجرای برنامه تلویزیونی به یک استندآپ کمدین که سابقه اجرای استندآپ غیراخلاقی را نیز داشته است، میگوید: وقتی این افراد اجرای برنامه تلویزیونی را بر عهده میگیرند، تصور میکنم صداوسیما به صورت ملوک الطوایفی مدیریت میشود و یک سیاست کلی تحت نظر معاونت سیما بر نحوه عملکرد مجریها حاکم نیست.
وی ادامه میدهد: برای نمونه میبینیم آقای مجری X. در یک شبکه تلویزیون با شلوار جین اجرای برنامه میکند و در شبکه دیگر، آقای Y. ناظر پخش حتی اجازه نمیدهد رنگ کت و شلوارش را از سرمهای به نارنجی تغییر دهد.
نظری میگوید: من به عنوان مجری باید مواظب باشم که در خیابان چه رفتاری دارم و حتی شاید نتوانتم یک بستنی بخورم، اما میبینم که افرادی اجرای برنامه را در دست میگیرند که کلیپ رفتارهایشان در فضای مجازی دست به دست میشود. وی در انتها تصریح میکند: میخواهم به این افرادی که یک شبه مجری میشوند، بگویم آن زمان که ما از صدها مسیر گزینش میگذشتیم و پاسخگوی خیلی از موارد بودیم، شما کجا بودید؟
راحله امینیان: هر کسی را بهر کاری ساختند
راحله امینیان، مجری رادیو و تلویزیون در گفت و گو با «جوان» درباره حضور چهرههای غیرمرتبط در اجرای برنامههای تلویزیونی میگوید: هرکسی را بهر کاری ساختند و قرار نیست، چون دوستان بازیگر، آدمهای توانمندی هستند و قدرت جذب مخاطب را دارند، مجریهای خوبی هم باشند.
امینیان تصریح میکند: اجرای برنامه با بازیگری بسیار متفاوت است. یک مجری در نگاه بیننده دارای نگاه و نوع شخصیت ثابت است، اما یک بازیگر در ژانرهای مختلف نقش بازی میکند و تنوع باعث میشود که یک شخصیت ثابت را به بینندگان القا نکند.
وی با بیان اینکه ژانر اجرا با ژانر بازی بسیار متفاوت است، میگوید: همان طور که معتقدم بازیگران نباید وارد حوزه اجرا شوند، مجریها هم نباید سراغ بازیگری در سینما و سریالهای تلویزیونی بروند، چون آن باوری را که در ذهن مخاطب به وجود آمده است از بین میبرند.
این مجری تلویزیون میگوید: استفاده از چهرهها برای اجرای برنامه تلویزیونی ایدهای است برای جذب حداکثر مخاطب که قبلاً شامل بازیگران میشد و حالا در ورژن جدید شاهد حضور استندآپ کمدینها هم هستیم. معتقدم جوانان باید به حوزه اجرا بیایند همان طور که یک روز ما نیز وارد این حوزه شدیم و به ما بها داده شد تا به جایگاه فعلی برسیم.
امینیان با بیان اینکه در سهسال اول از حضور ۲۲ساله در صداوسیما هفتهای فقط پنج دقیقه اجرا داشته است، میگوید: من به کسب تجربه از آن اجراها افتخار میکنم و اگر آن اجراها نبود نمیتوانستم در آنتن زنده اجرای برنامه کنم.
وی ادامه میدهد: آنتن زنده بسیار بیرحم است و اگر مجری اشتباهی بکند، آن اشتباه بسیار بیشتر از حد واقعیاش در نظر بینندگان دیده میشود.
امینیان با اشاره به اجرای برنامه «خندوانه» از سوی رامبد جوان میگوید: یکی از دلایل موفقیت آقای جوان این است که در برنامهاش بازی نمیکند، اجرا هم نمیکند، بلکه وی در طول اجرای «خندوانه» خودش است، یعنی همان چهرهای که در جاهای دیگر نیز از وی دیدهایم. مجری برنامه به خانه بر میگردیم، میگوید: استفاده از چهرهها برای اجرا شاید در اوایل کار باعث جذب بیننده شود، اما این کار به دلیل نداشتن تخصص در اجرا ادامه پیدا نمیکند برای همین برنامه در ذهن بینندهها ماندگار نمیشود.
امینیان در پایان تأکید میکند: من به عنوان مجری لازم است آنقدر توانمندیهای خودم را افزایش دهم تا تهیه کنندهها نیز برای اجرا سراغ چهرههای دیگر خارج از حوزه اجرا نروند.