فصل اکران این روزهای سینمای ایران با استقبال مخاطبان و البته فروش بالا همراه شده است. البته فیلمهای درحال اکران و جریان غالب آنها حواشی قابل توجهی نیز دارد.
به گزارش صبح نو. در هر فصل اکران، بسته به تعدادسالن‌های سینما چند فیلم به روی پرده می‌رود. شورای تصمیم‌گیرنده بنا به فرمول‌هایش (که البته تاحدودی سلیقه‌ای است) گزینه‌های اکران را انتخاب میکند.
اکران 97 در ابتدا با سرعتی کم آغاز شد؛ به طوری که برخی افت جدی فروش نسبت به زمان مشابه در سال قبل را پیش‌بینی‌کردند. اما به مرور فیلمهای درحال نمایش جا افتادند و تماشاگران دوباره به سالن‌ها سرازیر شدند. یکی از نکات مورد توجه برای انتخاب فیلم‌ها در شورای صنفی نمایش، تنوع ژانر و موضوع است. از ابتدای سال اراده خوبی در جهت ایجاد ترکیبی متنوع در سبد اکران وجود داشت. ژانرهای اجتماعی، کمدی، کودک، دفاع مقدس و... در چینشی قابل قبول درکنار هم قرار گرفتند تا مخاطبان با سلایق و ذائقه‌های مختلف امکان انتخاب داشته باشند. اما درعین وجود این شرایط، به مرور نتایج جالبی رقم خورده که به وضوح دیده می‌شود. تعداد فیلمهای کمدی افزایش پیدا کرد و می‌توان گفت نیمی از فیلمهای اکران شده در سال جاری در ژانر کمدی تعریف می‌شوند. البته این حواشی صرفاً به حضور کمی این فیلم‌ها محدود نمی‌شود و این روزها حواشی مهم‌تری نیز پیدا کرده‌اند.
در سال‌های اخیر، تم جدیدی دربین کمدی‌سازها شکل گرفت و آن ساخت فیلم در خارج از کشور با حضور بازیگران زن غیر ایرانی بود. برزیل و... از جمله کشورهای مورد علاقه کمدی‌سازها بود که چند فیلمی هم خروجی همین جریان شد. هرچند که این تم همچنان در برخی از فیلم‌ها وجود دارد اما به دلیل بالارفتن هزینه‌های تولید در خارج از کشور و برخی مسائل دیگر این دسته از فیلمسازان همان تم را این‌بار در داخل ایران پی گرفتند. فیلمهایی با ترکیب رقص، آواز و شوخیهای جنسی، شاکله بسیاری از فیلمهای درحال اکران سینمای ایران را تشکیل می‌دهند. هزارپا، من دیوانه نیستم، دم سرخ‌ها، دشمن زن و تگزاس از جمله فیلمهای فصل جاری هستند. جالب است که برخی از این آثار توسط فیلمسازان موجه ساخته شده است! هزارپا در حالی به فروش 20میلیارد تومانی رسیده که به عقیده بسیاری از منتقدان حاوی حجم زیادی از شوخیهای جنسی است.
کارگردان این فیلم درباره این مسأله گفته بود: «من صریح پاسخ شما را می‌دهم. شما اگر درخیابان راه بروید، متوجه می‌شوید که در فضای جامعه ما چگونه است! شعار ندهید! ما فیلمی ساخته‌ایم که داستان چند آدم از کف خیابان را روایت میکند. این‌ها نمی‌توانند مثل پروفسورها یا لفظ قلم حرف بزنند. کافیه خودتان روزی پیاده در خیابان راه بروید تا میزان فحش‌هایی را که برخی از مردم به زبان می‌آورند، متوجه شوید. مطمئناً اگر آنها را بشنوید، عرق شرم بر صورتتان خواهد نشست!»
کار سختی نیست! کافی است به سینما بروید و هنوز فیلم شروع نشده، اوضاع این روزهای سینمای ایران را متوجه بشوید. حتی فیلمهایی مثل «آهوی پیشونی سفید2» با موضوع کودکان و «لازانیا» که هنوز اکران نشده‌اند هم تیزر تبلیغاتی‌شان، تکلیف مخاطب را روشن می‌کنند که قرار است چه چیزی را تماشا کنند! حال و روز تابستان97سینمای ایران آن طور که باید مساعد نیست. اگر چند فیلم محترم را کنار بگذاریم، با دو دسته فیلم کمدی مواجه می‌شویم. تعدادی «شانه تخم‌مرغی»، برخی «فیلم‌فارسی» که آقای فرح‌بخش استادش است و نمونه‌هایی مثل هزارپا که آن‌قدر شوخی جنسی دارند که ناامیدتان کنند. گویا مدیران سیاست‌گذار سینما با این شرایط مشکلی ندارند و دغدغه‌شان صرفاً فروش در سینماست. شاید هم خبر ندارند و خودشان به سینما نمی‌روند! مگر می‌شود اهل سینما باشی، هزارپا، دشمن زن و تگزاس ببینی و خجالت نکشی؟ با این اوضاع هرچه می‌توانید فیلم فرنگی اکران کنید. لااقل ادعای فرهنگ ایرانی ندارند؛ ضمناً، با خانواده به سینما نروید!
مشکلش چیست؟!
کاش با دقت بیشتری مطلب لطفا با خانواده به سینما نروید را می خواندی؟ یه مشت اراجیف کوچه بازاری و رقص را مخلوط کرده اند اسمش را گذاشته اند طنز. 