سکوت‌مدیران‌صداوسیمادرواکنش‌به‌بازداشت‌خبرنگارش‌درجاکارتا

عجیب و غریب است. باورکردنی نیست. یک گزارشگر زن را که از رسانه ملی به بازی های آسیایی جاکارتا فرستاده اند ، بازداشت می کنند. چرا؟ چون رسانه اش برایش آی دی کارت نگرفته و خبرنگارش را اعزام کرده است!

تقریبا باید به احترام فقط به مسئولین گروه ورزش سیما ایستاد و این قدر برای شان کف زد تا خودشان خسته شوند و بروند خانه های شان.
معلوم نیست چه می کنند. استراتژی شان چیست. اول در شورای هماهنگی ورزش سیما به وزارت ورزش قول پخش تقریبا همه رشته های ورزشی بانوان را می دهند. ورزش هایی که تمامی شان پوشش اسلامی مجاز را دارند و تقریبا همه دنیا دارند بازی های شان را پخش می کنند و با هر مدالی که این بچه ها بدست می آورند ، همین رسانه ملی کلی شعار حماسی و سیاسی پخش می کند. شعارهایی پر از واژه هایی چون شکوفه بهاری ، مادر آینده و واژه هایی ارزشی و سیاسی. درحالی که آن وقت مسابقه تماشایی کبدی و مهمترین مدال بانوان ایران در بازی های آسیایی در یکی ، دو دهه اخیر را روی آنتن نمی برد.

این ها به کنار و الان که بخوانند می آیند توضیح می دهند که دست شان نیست و این تصمیم ها جایی ورای شورای هماهنگی ورزش سیما گرفته می شود و هزار دلیل دیگر که معمولا برای این مواقع دارند را تحویل خواهند داد ، بی تردید! ولی روی دیگر مسئله این است که آنها برای دفاع از دختران اعزامی خودشان به مسابقات چه می کنند؟ گزارشگر رادیو را در یکی از سالن ها به دلیل نداشتن آی دی کارت ، گرفته اند. رسانه ملی حتی صدایش را هم در برنامه هایش در نیاورد. چرا؟ چون که کسی نداند آنها اصلا رایت مسابقات را نخریدند تا باکسی داشته باشد و آی دی کارتی برایش.

این همه جنجال سر این است که این اعضای رسانه ملی بدون آی دی کارت به سالن ها می رفتند و مائده علاقمند هم در حین گزارش برای سازمانش ، دچار مشکل شده. حالا اما رسانه ملی برای او چه کرده؟ برای دیگر همکارانش چطور؟ اصلا مگر برای میثاقی و پوربخش و مزدک میرزایی قبل از این چه کرد؟ آنها عادت دارند به پول ندادن و پخش کردن. ۴۳ نفر اما برای این گروه اعزامی به چه دلیل بوده است؟ چرا این همه هزینه روی دست رسانه ملی یا کمیته المپیک گذاشته شده؟ سهم مدیران رسانه ملی در حراج آبروی یک گزارشگر خانم چیست و چقدر است؟

خبرآنلاین