در جریان جنگ داخلی میان طالبان و نیروهای مقاومت اسلامی در افغانستان، ایران از نیروهای مقاومت افغانستان به رهبری برهان‌الدین ربانی و به فرماندهی احمد شاه مسعود در افغانستان حمایت می‌کرد و مزارشریف تبدیل به مرکز نیروهای مقاومت افغان شده بود. بعد از اشغال شهر توسط طالبان، صدها ازبک، تاجیک و هزاره کشته شدند. هزاره‌ها که یک قوم شیعه و فارسی زبان در افغانستان هستند عمدتاً به دلیل گرایش‌های شیعی در پی جستجوهای خانه به خانه به قتل رسیدند. در روز 17 مرداد 1377، طالبان کنسول گری ایران را که بنابر تاکید مقامات وقت وزارت خارجه –کمال خرازی وزیر وقت و علاالدین بروجردی معاون- تخلیه نشده بود، اشغال کردند و دیپلمات‌های ایرانی را اعدام کردند. در این میان یکی از دیپلمات‌های ایرانی زنده بازگشت که درباره بازگشتش حرف و حدیث‌های فراوانی بود و در نهایت بر اساس روایت او، یک فیلم سینمایی ساخته شد. در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای تبرئه طالبان از این جنایت و انتصاب آن به لشکر صحابه پاکستان بدون ارائه مستندات توسط اشخاص نزدیک به طالبان از جمله یکی از مستندسازان مرتبط با طالبان صورت پذیرفته است. طالبان در آن زمان برای عدم درگیری نظامی ایران، پیکر اغلب دیپلمات‌ها که دفن شده بودند را تحویل ایران دارد. ناصر ریگی، محمدناصر ناصری، نورالله نوروزی، رشید پاریاو فلاح، مجید نوری نیارکی (پیکرش پیدا نشد)، کریم حیدریان، محمدعلی قیاسی، حیدرعلی باقری و محمود صارمی ترکیب این گروه شهید را تشکیل می‌دادند. تصاویری که می‌بینید از مراسم ورود پیکرها به ایران در 23 شهریور 1377 است که با حضور مقام ارشد کشور از جمله گلپایگانی رئیس دفتر رهبر انقلاب و رئیس جمهور وقت برگزار شد.
