سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان که با پروژه زنده‌گیری و انتقال چندین رأس گور ایرانی و مرگ و میر نیمی از آنها، آوازه شهرت منفی اش جهانی شد، بار دیگر اقدام به تکرار این پروژه کرده است؛ پروژه‌ای که هنوز نتایجش قابل اتکا نیست، اما قرار است به زودی تکرار شود!
به گزارش «تابناک»؛ پس از مرگ و میر دردناک گور‌های منتقل شده برای احیای نسل این گونه در پارک ملی کویر و در شرایطی که سهل انگاری مجریان طرح، موجب شد که گور‌های جان به در برده از آن انتقال خونین نیز از قرنطینه بگریزند و حواشی ماجرا وارد فاز جدیدی شود، شواهد حکایت از کشف شیوه جدیدی برای زنده گیری گور‌ها در سازمان دارد!
شیوه‌ای که مجید خرازیان‌مقدم، مدیر کل دفتر حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست آن را «تله انتظاری» می‌نامد و آنقدر به استفاده و موفقیت آن در زنده گیری اخیر می‌بالد که به ایسنا می‌گوید: «به احتمال قوی در عملیات بعدی انتقال گورخر‌ها که از فارس به سمنان است، از همین روش استفاده بهره می‌بریم.»
جمله‌ای که در پی اعلام خبر زنده گیری و انتقال چند رأس دیگر گور ایرانی به پارک ملی کویر اعلام شده تا مشخص شود، پروژه انتقال گور از دیگر نقاط کشورمان به این زیستگاه سابق گور ایرانی قرار نیست به این زودی‌ها خاتمه بیابد و آنقدر وسیع است که انتقال گور از فارس به سمنان هم در دستور کار سازمان قرار دارد.
پروژه‌ای که به گفته این مقام مسئول، چهارشنبه گذشته، ۱۴ آذرماه با زنده گیری چهار رأس گور (شامل سه رأس ماده و یک رأس نر بالغ) از سایت تکثیر و پرورش گوراب یزد آغاز شده و پیش از ظهر روز بعد با تحویل گور‌ها به قرنطینه پارک ملی کویر، پایان یافته است؛ پایانی که البته با پایان واقعی فاصله زیادی دارد، به ویژه اگر بدانیم در نوبت قبلی این عملیات انتقال، برخی گور‌ها پس از تحویل به قرنطینه مردند و از آن مهم تر، اساسا انتقال به قرنطینه شاید نیمی از راه احیای نسل این گونه در زیستگاه جدید هم نباشد.
نکته‌ای مهم و کلیدی که با توجه به شکست بزرگ و صد درصدی پروژه احیای گور در پارک ملی کویر در سال‌های گذشته و شکست‌های مشابه رقم خورده در این خصوص در کشورمان و دیگر کشور‌های جهان، اصرار مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست به ابتکار در زنده گیری گور‌ها و انتقالشان از نقاط مختلف کشورمان به سمنان، تعجب برانگیز و حتی ترسناک به نظر می‌رسد.
ترسی که ظاهرا خرازیان مقدم از آن آگاه است، چون در گفتگو با ایسنا تأکید کرده «از هیچ دارویی برای انتقال گورخر‌ها استفاده نشد و هیچ هزینه‌ای هم برای سازمان حفاظت محیط زیست نداشت.» پاسخی که به پیشگیری از طرح ابهامات در خصوص هزینه‌های تکرار مکرر پروژه انتقال گور شباهت بیشتری دارد تا اعلام نکات مهم یک پروژه زیست محیطی، به ویژه که می‌دانیم از دید مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان، اساسا گور‌ها سرمایه‌ای نیستند که اگر تلف شوند، هزینه‌ای به کشور تحمیل شده باشد!
وضعیتی که وقتی می‌بینیم وعده انتقال شماری دیگر از گور‌های گریخته از انقراض در کشورمان به سمنان داده می‌شود، پیش از آنکه مشخص شود گور‌های موجود در قرنطینه در پارک ملی قابلیت رهاسازی دارند یا خیر و آیا در صورت رهاسازی، خواهند توانست در این زیستگاه دوام آورند یا به مانند تلاش دفعه قبلی در این خصوص، همگی کشته و تلف خواهند شد، بیشتر نمود و ظهور پیدا می‌کند تا بتوان پرسید براستی کدام بخش پروژه انتقال گور مورد توجه سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان است؟ احیای گور یا سند زدن پروژه موفق در این خصوص و لاپوشانی مرگ و میرگور‌ها در فاز نخست پروژه؟!
خدا به خیر کند! 