در ارتباط با واکنش‌هایی که در رابطه با توئیت دکتر رضایی درباره عملیات کربلای چهار اتفاق افتاد چند نکته به ذهنم رسید که علاقمندم با مردم فهیم ایران به اشتراک گذارم ؛
اول اینکه؛ ابزار رسانه و خصوصا رسانه های دیجیتال و مجازی قوانین و مختصات خاص خود را دارند و متاسفانه این قوانین در فرهنگ اجتماعی ما به خوبی تبیین نشده است ، بدین معنی که این ابزار معمولا در حد انتقال سریع و موجز پیام می باشد و مخاطب برای فهم کامل پیام باید از شیوه های مکمل استفاده نماید و یا صبر نماید تا اخبار تکمیلی توسط فرستنده پیام بارگذاری گردد . سواد رسانه ای و منطق صبر در این نوع از انواع رسانه مانند سایر عرصه های زندگی از جایگاه بالایی برخوردار است و حتما جزو قوانین استفاده از آن می باشد بنابراین چه خوب است در این رابطه فرهنگ سازی صورت گیرد.
دوم اینکه؛ منطق ادب و احترام در فرهنگ اصیل ایرانی ایجاب می کند با توجه به اینکه گوینده پیام هم بلحاظ سنی و هم سابقه ای جزو ریش سفیدان عرصه حکومت داری در کشور اسلامی آنهم در ابعاد مختلف نظامی و سیاسی و اقتصادی آن می باشند، حرمتشان حفظ شود و عجیب است که برخی در برخورد با این قضیه بدون در نظر گرفتن این اصل اساسی فرهنگ ایرانی اسلامی کانه فرصتی به چنگ آورده که باید آن را مغتنم شمرده( و با این فرض که این متن باعث جریحه دار شدن افکار عمومی می شود) به خود اجازه واکنش های مختلف بدون در نظر گرفتن شرایط پیش گفته را داده اند.
سوم اینکه؛ حکم اخلاق و وجدان ایجاب می کند در برخورد با شخصی که برای کشور و مذهب آن از جان و مال خود در هشت سال دفاع مقدس گذشته با احتیاط و در نظر گرفتن سایر احتمالات در گفتارشان برخورد شود چرا که اینگونه اشخاص به گردن جامعه حق بزرگی دارند و وجود ضریب بالای امنیت فعلی نتیجه و حاصل زحمات و از خودگذشتگیهای شهدا و این عزیزان می باشد ، بعبارتی مهمترین عرصه وفاداری به نظام اسلامی که حضور و ایثار در جبهه های حق علیه باطل است سرشار از زحمات آن مردان بی ادعاست.
چهارم اینکه؛ تخریب شخصیتهای ملی هر جامعه مساوی تخریب هویت ملی افراد ان جامعه و از بین بردن بعد احساسی و عاطفی هویت ملی است که در نتیجه تخریب شخصیتهای ملی اتفاق می افتد که نتیجه ان لزوما در بلند مدت منجر به آسیب به خود جامعه می شود.
پنجم و عجیب اینکه برخی واکنشها از سوی افرادی بود که اتفاقا توسط همیشان در جایگاههای فعلی و پیشینشان گمارده و یا پیشنهاد شده اند که شرایط را برای واکنشهای غیر اخلاقی مناسب دیده اند ولی تجربه ثابت کرده است که تخریب اینچنینی حتما نتیجه ای عکس در افکار عمومی خواهد داشت ، چرا که در فرهنگ اصیل ایرانی خوردن نان و نمک شکستن نمکدان دارای بار معنایی خاص خود است و مطمئنا باعث محبوبیت گوینده نخواهد بود.
ششم اینکه؛ اینگونه تخریب ها بدور از نیت تخریب گر در شرایط فعلی سیاسی-اقتصادی کشور حتما جزو ملزومات کشورداری و سیاست مداری نیست و ضد وحدت و انسجام ملی است و نشاندهنده سطح فکر و شخصیت فرصت طلب و جناحی و فردی دیدن شرایط توسط گوینده دارد.
حتما دکتر محسن رضایی هم مانند همه انسانها محاسن و معایبی دارند و در صورت تشخیص اشتباهی از طرف ایشان بیان ان در حوزه خصوصی توصیه دین و فرهنگ اسلامی است و علنی کردن ان موجب ایجاد حق بگردن گوینده خواهد شد و اتفاقا بارها شاهد نقدپذیری ایشان در حوزه های مختلف بوده ایم بنابراین بهتر ان بود که منتقدین واقعی در حوزه خصوص مطالب خود را بیان می کردند.
هفتم انکه؛ همه می دانند که در زمان دفاع مقدس تصمیم گیری فردی نبوده و هیچ شخصی به تنهایی مسئولیت همه کارها را بعهده نداشته است و منطق جنگ و نظام نیز همین است و تصمیم سازی و تصمیم گیری در مراحل و سطوح مختلف تحت نظارت کلی حضرت امام (ره) قرار داشته و بعبارت کلی تر تا انجا که نویسنده درک می کند بنابر صغرای معروض داشته خرد جمعی تصمیمات مربوط به عملیاتها را گرفته و بنابراین رزمندگان و فرماندهان عزیز ما که همه ما به آنها مدیونیم موظف به انجام تکلیف بوده اند (که البته به شهادت همه هم به بهترین نحو انجام داده اند) و مامور به نتیجه نبوده و نیستند و نیستیم.
هشتم انکه؛ از افرادی که دارای پست و مقام سیاسی و ... هستند انتظار می رود که در جهت تنویر افکار عمومی در حوزه های کاری خود حرکت نمایند و یا از هر فرصت و تریبونی برای اطلاع رسانی و آگاهی رسانی به مردم عزیز کشورمان اقدام نمایند و هر فرصتی را برای مقاصد شخصی و یا سیاسی خود در نظر نگیرند بلکه از موقعیت خود برای اخرت کمال استفاده را ببرند.
مرا کشت خاموشی لاله ها
دریغ از فراموشی لاله ها
کجا رفت تاثیر سوز و دعا
کجایند مردان بی ادعا
کجایند شور آفرینان عشق
علمدار مردان میدان عشق
کجا یندمستان جام الست
دلیران عاشق شهیدان مست
همانان که از وادی دیگرند
همانان که گمنام و نام آورند
و من اله التوفیق
این چند مورد رو هم اضافه کنید