سن مصرف ماریجوانا در کشور هر روز رو به کاهش است. اگرچه آمار دقیقی در این باره وجود ندارد، اما کافی است گذارتان به پارکهایی که در نزدیکی مدارس شهر وجود دارد بیافتد تا مشاهده کنید که نوجوانان بسیاری این روزها در حال مصرف گل هستند و این در حالی است که مصرف سیگار هم بر اساس قوانین داخلی و بین الملل برای افرادی که کمتر از ۱۸ سال سن دارند غیرقانونی است.
قیمت ارزان و در دسترس بودن این ماده محرک بیش از دلایل دیگر بر گسترش این مخدر در جامعه تاثیر داشته است. در عین حال به نظر راهی برای جلوگیری از قاچاق این مواد در کشور وجود ندارد و پلیس مبارزه با مواد مخدر هم نمیتواند توزیع کنندگان و تولیدکنندگان این ماده در کشور را از بین ببرد. از سوی دیگر تولید و خرید و فروش ماریجوانا در برخی از کشورهای توسعه یافته جهان آزاد است و با این حال در همین کشورها نیز پیوسته تلاش میشود تا با آموزشهای درست و به موقع نوجوانان را از مضرات مصرف این ماده بر حذر دارند و مانع کاهش سن مصرف این ماده در کشور خود شوند.
طی سالهای گذشته نیز ما در آموزش و پرورش شاهد فراگیر شدن جلسات ضمن تحصیل و فوق برنامه بوده ایم. جلساتی که عموما با حضور مشاورین و در راستای آموزش زندگی به دانش آموزان ارائه داده میشده است.
محمدرضا نیک نژاد، کارشناس حوزه آموزش و پرورش در گفتگو با خبرنگار
«آزادی» در این باره گفت: اینها ریشههای متفاوتی دارد که عموما از جامعه و خانواده وارد میشود یعنی مدرسه ابتدا به ساکن این مسائل را ندارد، عموما اینها چیزهایی هستند که از خارج از مدرسه وارد آن میشوند و ریشههای خانوادگی و شخصی دارند.
وی ادامه داد: روحیات افراد با هم متفاوت است و به همین دلیل گرایشات متفاوتی دارند و از طرفی هم جامعه و سرکوبهای اجتماعی هم وجود دارد و این که خیلی از بچهها امید به زندگی ندارند و از درس و خانواده گریزانند و این قسم مسائل ریشههای متفاوتی دارند.
وی افزود: عملا دولت و آموزش و پرورش برنامهای برای این موضوع ندارد.
نیک نژاد درباره برنامههای وزارت آموزش و پرورش در این خصوص گفت: انواع کلاسهای شهروندسازی و پرورشی و... را برگزار میشود، اما عملا مسئولین در راستای آنها حرکت نمیکنند؛ ما معلم آموزشدیده در این زمینه نداریم و اگر هم وجود داشته باشد به صورت سلیقهای عمل میکند. ما یک بحث کلی در کتابهای زیستشناسی به عنوان بیماریهای اجتماعی داریم که آن هم خیلی محدود است. جزواتی هم در زمان گذشته در سال نهم بود که خارج از کتابهای درسی بود و در اختیار دانش آموزان قرار میدادند تا آنها را آشنا کنند، ولی بحث اصلی این است که روش آموزش ناکارآمد است و معلمها عموما در این فضاها وارد نمیشوند و یا آموزشهای لازم را ندیده اند.
وی تصریح کرد: مانع دیگر تراکم کلاسی است. این بحثها به دلیل اینکه طبعا تمرکز کلاس را به هم میریزند امکان طرح شدن آنها در کلاسهای پرتراکم سخت است و از همین رو معلمین هم ترجیح میدهند که درباره این مسائل با دانش آموزان صحبت نکنند.
این کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه یک مشکل برون سازمانی هم در این زمینه وجود دارد، افزود: چند سال پیش معاونت پرورشی وقت قصد داشت تا طی تحولاتی جدید در مدارس راجع به اعتیاد و مسائل جنسی آموزش داده شود، اما خانوادههای دانش آموزان به این مسئله اعتراض کردند.
وی ادامه داد: ما اگر بخواهیم برنامهای برای بیماریهای اجتماعی مثل اعتیاد داشته باشیم باید آموزشهایمان دوسویه باشد؛ یعنی ضمن اینکه در مدرسه دانش آموزان از این آموزشها بهره مند میشوند، خانوادهها هم درگیر این آموزشها شوند و آنها با منطق و استدلال قانع شوند که چرا باید در این حوزهها آموزش داده شود.