به گزارش «تابناک»؛ از صبح امروز، دوشنبه نهم اردیبهشت، بهای بلیت مترو و اتوبوس در تهران افزایش یافت؛ افزایشی که به باور فرنوش نوبخت، مدیرعامل شرکت بهره برداری متروی تهران و حومه، اشکال دارد، چون «قیمت بلیت مترو بر مبنای پایینتر از نرخ تورم اعلامی از طرف مرکز آمار ایران» افزایش یافته است.
مسألهای که احتمالا از دید نوبخت و چه بسا همکارانش، در تأمین هزینههای مترو اشکال آفرینی خواهد کرد، به ویژه اگر بدانیم بر اساس مصوبه شورای شهر در خصوص نرخ بلیت، «امسال هم همانند سال گذشته بلیت قشرهای خاص شامل تخفیف و کارت بلیت مدت دار هم بدون افزایش قیمت خواهد بود.»
نکاتی که ظاهرا زمینه در پیش گرفتن تدابیری ویژه برای افزایش درآمد مترو تهران و حومه شده است؛ تدابیری که از جمله آنها، افزودن شرطی عجیب به شروط استفاده از بلیت مترو تهران است. شرطی که نوبخت آن را در گفت وگو با ایسنا این گونه تشریح کرده است: «کرایه اخذ شده از مسافر صرفا جهت استفاده از مترو برای حداکثر مدت زمان لازم جهت طولانیترین سفر (۲ ساعت پس از ثبت ورود) میباشد. بلیت مسافران درطول مدت سفر کنترل میشود مسافران باید بلیتهای خود را تا پایان سفر همراه داشته باشند. شهروندان و مسافران در صورت ادامه سفر باید دوباره نسبت به تهیه بلیت و یا پرداخت از طریق کارت بلیتها اقدام کنند.»
شرطی که تاکنون برای بلیت مترو تهران وجود نداشته و احتمالا برای اجرا نیز نیازمند فراهم آمدن زیرساختی ویژه خواهد بود. ایدهای ویژه که بلیت مترو را به بمب ساعتی تبدیل میکند که بعد از دو ساعت منفجر میشود و ادامه استفاده از مترو، منوط به هزینه جدید خواهد بود؛ انفجاری که در صورت اجرای این طرح، ترکشهای زیادی تولید خواهد کرد و چه بسا تنش آفرینی کند.
بر اساس توضیحات مدیرعامل شرکت بهره برداری متروی تهران و حومه، شیوه اجرای این ایده به این صورت است که دارندگان کارت مترو در صورت حضور بیش از دو ساعت در مترو، در هنگام خروج با کسر هزینه دو برابری یا بیشتر مواجه میشوند و آنهایی که بلیت کاغذی دارند، در صورت مواجهه با مأموران کنترلِ ساعت (یا هر اسم دیگری که برای این ماموران انتخاب شود!) ملزم به خرید بلیت جدید خواهند بود که البته ممکن است امری حاشیه ساز باشد.
دستور کاری ویژه که معلوم نیست مستند اجرای آن، تصمیم شخصی مدیرعامل شرکت بهرهبرداری مترو تهران است یا تصمیم جمعی مدیران این شرکت یا از جای دیگری آب میخورد، اما آنچه واضح است، تلاشی است در راستای افزایش درآمد مترو؛ افزایش درآمدی که اگر باب شود، بعید نیست به امور دیگر نیز سرایت یافته و به نارضایتی شهروندان منجر شود.
اتفاقی که با توجه به مشکلات بزرگ حمل و نقل عمومی، به ویژه در کلانشهر تهران و کمبودهای پرشمار و شدیدی که امثال مترو تهران از آن رنج میبرد، رقم زدن آن غیرمنصفانه به نظر میرسد و این پرسش را به دنبال دارد که آیا به راستی راه رسیدن به آسمان پاک که شعار متروی تهران است، چنین تصمیمهای عجیب و غریبی برای دریافت هزینه بیشتر از مردم است؟!