توقف سهمیه بندی بنزین، بازگشت کارت سوخت، شفافیت و پاسخگویی پادزهر فساد، قیمت خودرو ترمز کشید، تلآویو با ۷۰۰ موشک مقاومت تسلیم شد، چهارشنبه، پاسخ متقابل ایران به خروج آمریکا از برجام، چرا سیلاب به تهران خسارت نزد، گزینه مناظره روی میز است! بازگشت چین و آمریکا به جنگ تجاری، دولت؛ گره انتخاباتی اصلاحطلبان، ضرورت بررسی اصلاح قیمت حاملهای انرژی و افسارگسیختگی پراید و تن ماهی و ماکارونی از مواردی است که موضوع گزارشهای خبری و تحلیلی روزنامههای امروز شده است.
به گزارش «تابناک»؛ روزنامههای امروز سه شنبه هفدهم اردیبهشت ماه در حالی چاپ منتشر شد که بازگشت کارت سوخت و کارت قرمز مجلس به افزایش قیمت بنزین، به روز شدن فهرست ارز بگیران دولتی، پاسخ متقابل ایران به خروج آمریکا از برجام، تلآویو با ۷۰۰ موشک مقاومت تسلیم شد و بیانات رهبر انقلاب در محفل انس با قرآن کریم و عقبنشینی آمریکا پس از ایستادگی ایران از عناوینی است که در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده اند.
روزنامه شرق ۳ میلیارد یورو در اختیار دو خانواده مشهور را تیتر یک کرد و از به روز شدن فهرست ارز بگیران دولتی گزارش داد. این روزنامه همچنین با درج تصویری از حسن روحانی از احتمال اقدام متقابل ایران درباره موارد نقض برجام توسط آمریکا را تیتر کرده است.
روزنامه کیهان عنوان فردا به جای اولتیماتوم دست به عمل متقابل بزنید را از گزارش اصلی خود از تصمیم دولت برای واکنش به بدعهدی غرب در برجام تیتر به عنوان تیتر یک انتخاب کرد.
رئیس سابق سازمان انرژی اتمی در گفتوگو با رسالت از فرصت سوزی هستهای پرده برداشت و این روزنامه عنوان بر باد رفته را برای این گفتگو تیتر کرده است.
در ادامه تعدادی از یادداشتها و سرمقالههای منتشره در روزنامههای امروز را مرور میکنیم؛
به شماره افتادن صبر ایران در مقابل نقض برجام
دیاکو حسینی مدیر برنامه مطالعات جهانی مرکز بررسیهای استراتژیک طی یادداشتی که روزنامه ایران در شماره امروز خود منتشر کرده نوشت: ظاهراً هشدارهای مکرر مقامات ایرانی به ایالات متحده و اتحادیه اروپا درباره پیامدهای نقض برجام مؤثر نبودند و این بی اعتناییها سرانجام ایران را ناگزیر کرد که گامهای اصولیتری را به تلافی و جبران عدم پایبندی طرفهای اروپایی و امریکا بردارد. هدف از این گامها که میتواند از تعلیق و معکوس کردن برخی از تعهدات ایران در برجام آغاز شده و با تداوم رفتارهای خصمانه امریکا شدت بیشتری به خود بگیرد، رساندن پیامی روشن به همه کشورهایی است که تعهدات شان را نادیده گرفتهاند. این تمایل قوی ایران در متعهد ماندن به توافقات و پیمانهای بینالمللی به معنای تحمل ابدی و خویشتنداری نامحدود در برابر قصور در انجام تعهدات، رفتارهای غیرمسئولانه یا تحریکآمیز نیست. هرچند که تصمیم ایران صرفاً متوقف کردن برخی از همکاریهای مرتبط با فعالیتهای هستهای و مطابق با سازوکارهای قانونی برجام است، اما در صورت تغییر رویه ایالات متحده در پیگیری تحریمهای یکجانبه و همچنین بی عملی آزار دهنده کشورهای اروپایی در برابر این قانونشکنی آشکار، به سرعت میتواند به دامنه گستردهتری از انتخابهایی سرایت کند که جهان را به دوران پیش از برجام بازمیگرداند؛ با این تفاوت که هیچ چشمانداز دیگری برای دستیابی به توافق میان ایران و غرب وجود نخواهد داشت.
استراتژی ایران در مواجهه با قلدری ایالات متحده، نمیتواند محدود به این کشور باشد. دیر یا زود، صبر جمهوری اسلامی ایران در برخورد با متحدان امریکا در منطقه که از نخستین روزهای توافق هستهای به خرابکاری در آن سرگرم بودهاند و اکنون بیمحابا از سیاستهای ستیزه جویانه واشنگتن حمایت میکنند نیز لبریز خواهد شد. با این وجود، در این مرحله به نظر میرسد که ایران مایل به بستن درهای گفتگو حتی با ایالات متحده نیست و این روش مواجهه جدید که حاکی از در پیش گرفتن شکیبایی گزینشی با امریکا و متحدان اوست، در راستای تقویت کردن امیدواری به اصلاح و تعدیل سیاستهای خطرناک امریکا و بازگشت به میز مذاکرات در شرایطی است که طرفین به ملزومات یک دیالوگ سازنده، صادقانه و ثمربخش پایبند باشند. امریکای ترامپ باید از این عقیده رؤیاگونه دست بردارد که میتواند با آنچه فشار حداکثری نامیده میشود، ایران را به تسلیم وادار کند یا مروج ناامنی سیاسی و اجتماعی در ایران شود. نه تنها این، بلکه حتی سیاستهای منطقهای ایران نیز تحت تاثیر تحریمها قرار نخواهد گرفت. امروز میدانیم که جمهوری اسلامی ایران به انگیزه بیسابقهای برای تحکیم سنگرهای منطقهای در برابر ماجراجوییهای احتمالی امریکا مجهز است. به همین ترتیب، کشورهای اروپایی باید این فرض سست را رها کنند که ایران چارهای جز ماندن در توافق هستهای ندارد. آنها از راه این فرض نادرست که محصول شناخت ناقص از پویاییهای سیاسی در ایران است، عجلهای در عمل به تعهداتشان نداشتهاند. تصمیم جدید ایران، حامل این پیام به آنهاست که فروپاشی برجام بیش از آنچه فکر میکردیم به ما نزدیک است. واکنش دیرهنگام و توأم با صبر و بخشندگی ایران به تخطی از برجام، همچنان ملایم و خویشتندارانه است و گویا هنوز تلاشی درون چارچوبهای حقوقی توافق است، اما در عین حال، آزمایشی برای سنجیدن ارادههای واقعی به عمل به تعهدات و باز نگه داشتن درهای مذاکرات شرافتمندانه هم هست. درهایی که یکی پس از دیگری بسته میشوند؛ باز نگه داشتن آخرین آنها به کشورهایی بستگی دارد که هنوز صلح را به جنگ ترجیح میدهند.
آدرس اشتباه ندهید جنگ جای دیگری است
محمد ایمانی در بخشی از یاددشت روز کیهان با عنوان آدرس اشتباه ندهید، جنگ جای دیگری است نوشت: فردا سالگرد خروج آمریکا از برجام است. در حالی که برجام در این یک سال مطلقا از سوی غرب زیر پا گذاشته ماند و نیازمند پاسخ بازدارنده متقابل بود، چنین انگارهسازی شد که نقشه دشمن، حمله نظامی است و برای وارد نشدن در نقشه او، اصلا نباید هیچ کاری کرد؛ بلکه باید به قول خودشان، صبر استراتژیک (؟!) در پیش گرفت و تا دو سال دیگر که انتخابات آمریکاست، دست روی دست گذاشت. به چه امیدی؟ شاید شانس! زد و یک دموکرات به جای ترامپ آمد. اما این انگاره که «ترامپ دیوانه است و تیم حامیان او دیوانهتر، بنابراین در مقابل تعدی آنها نباید هیچ واکنشی نشان داد»، دقیقا مطلوب دشمن است و او را به تعدی و تشدید جنگ اقتصادی و تحریمی تحریک میکند.
- خانم نیکی هیلی ۲۶ مهر ۹۷ مقارن اعلام کنارهگیری از نمایندگی آمریکا در سازمان ملل، در کنفرانس «شارلوت» اذعان کرد: «ماموریت من، دیوانه نشان دادن ترامپ برای ترساندن کشورها بود. همواره ترامپ را به عنوان فردی تندمزاج، و غیرقابل پیشبینی در مذاکرات به تصویر میکشیدم تا باعث ترس طرف دیگر شوم. این کار در چارچوب دیپلماسی «مرد دیوانه» صورت میگرفت که قبلا نیکسون تعریف کرده است.
سپتامبر ۲۰۱۷ وقتی با همتای چینی درباره کره شمالی چانهزنی میکردم، گفتم رئیس من آدم غیرقابل پیشبینی است و من نمیدانم چه خواهد کرد. تهدید حمله به کره شمالی آنقدر کافی بود که چین را وادار کرد تحریمهای جدی علیه کرهشمالی را در شورای امنیت بپذیرد. من به ترامپ گفتهام همواره این کار را انجام میدهم و او کاملا با این ایده موافق بود.»
-، اما این شگرد فقط در مقابل کره شمالی و چین نبود، بلکه در قبال کره جنوبی هم به کار بسته شد. به گزارش مهر ۹۶ سایت «آکسیوس»، ترامپ پیش از مذاکرات تجاری با کره جنوبی، به رابرت لایتیزر رئیس دفتر نمایندگی تجاری آمریکا دستور میدهد «برای امتیاز گرفتن، بگویید من (ترامپ) دیوانهام. آنها ۳۰ روز فرصت دارند؛ اگر امتیاز ندهند، از توافق تجاری خارج میشوم.» لایتیزر پاسخ میدهد «بسیار خوب، پس من به آنها میگویم ۳۰ روز مهلت دارند.» ترامپ فورا میگوید «نه، نه، نه. نباید اینطوری مذاکره کنی. نباید بگویی ۳۰ روز مهلت دارند. میگویی، این آدم دیوانه است و هر لحظه ممکن است از توافق خارج بشود، هر لحظه!»
- برای چنین دولتی، پالس مذاکره (ولو به اسم مبادله زندانیان) فرستادن، یا تهدید نظامی را بزرگنمایی کردن، بازی در زمین اوست و موجب جلوتر آمدنش میشود؛ چنانکه در یک سال گذشته دیدهایم. اتفاقا اسیر عملیات روانی و شگرد «مرد دیوانه» شدن است که میتواند سایه تهدید نظامی را هم با خود بیاورد. دشمن نباید تصور کند با اشتلم و تهدید میتواند اخّاذی کند. کسانی که تهدید نظامی نامعتبر دشمن را پررنگ کنند، گرای انگشت گذاشتن روی نقطه ضعف روانی خود را میدهند؛ و از آن بدتر، نفوذزدگی است. ۳۹ سال قبل بنی صدر (دارای اسم رمز S. D. LURE در لانه جاسوسی آمریکا) مدعی صبر استراتژیک در مقابل حمله صدام بود. میگفت: زمین بدهیم و زمان بخریم! اما سرزمینی که ظرف چند ماه اشغال شد، با مجاهدتی ۸ ساله و تقدیم ۳۰۰ هزار شهید بازپس گرفته شد. آیا خروجی توهم «صبر استراتژیک» جز این میتواند باشد که در مقابل هر نوع دستدرازی و فشار و مضیقه جدید آمریکا و اروپا سکوت کنند و خباثتها، هزینهای برای دشمن نداشته باشد؟ آیا دشمن با این اِدراک، دلیلی میبیند که بر حجم تهدید و فشار نیفزاید؟ متاسفانه طیف مورداشاره داخلی، در حالی با مواضع خود به گزینه نظامی دشمن اعتبار بخشید که ترامپ، دزدانه و چراغ خاموش به عراق میرود و با صدای بلند مینالد که از جنگ و هزینه ۷ هزار میلیارد دلاری در افغانستان و عراق و سوریه، چیزی جز خسارت و تحقیر، عاید سه دولت آمریکا در ۱۹ سال گذشته نشده است.
«سرافراز»؛ مهره نزاع نیابتی «احمدی نژاد»
روزنامه خراسان با انتشار یادداشتی محسن مهدیان درباره حواشی ایجاد شده محمد سرافراز رئیس سابق صدا و سیما نوشت: نگارنده افشاگریهای اخیر رئیس سابق سازمان صداوسیما، این اظهارات را مرتبط با طراحی حلقه احمدی نژاد دانست. در ابتدای یادداشتش نوشت: اولین فیلم توسط میرقلی خان منتشر میشود. بخشی از این فیلم را خود میرقلی خان و بخش دیگری را سرافراز میگیرد. اما چرا؟ اساسا فیلم گرفتن در فرودگاه آن هم با یک بغل پرونده، چه دلیلی جز برنامه ریزی ابتدایی برای انتشار و جلب توجه دارد؟ سرافراز سپس بدون اعتراض به انتشار فیلم، درباره سفر و پروندهها توضیح میدهد. در اقدام بعدی فیلم دوم میرقلی خان با اتهامات جدید علیه سپاه منتشر میشود و در نهایت سرافراز مقابل دوربین یکی از نزدیکان احمدی نژاد مینشیند و علیه سازمان اطلاعات حرف میزند؛ آن هم با ادبیاتی که پیشتر و از سالها قبل برای مردم آشناست!
مهدیان در این یادداشتش که در فارس منتشر کرده است با اشاره به این که "طائب" اسم رمز طراحی عملیاتهایی است که سند شش دانگ آن در اختیار احمدی نژاد است، افزود: احمدی نژاد اطلاعات سپاه را مهمترین عامل دستگیری و محاکمه نزدیکانش (بقایی و مشائی) میداند. مهدیان افزود: احمدی نژاد وقتی متوجه شد که نمیتواند حرف هایش را از طریق رسانهها منتقل کند سراغ یک "نزاع نیابتی" رفت. سرافراز بازیگر همین بازی سازی است. انتشار گفت: وگوی یکی از نزدیکان احمدی نژاد با سرافراز آخرین حلقه رسانهای همین پروژه بود که کلید خورد. در ادامه این یادداشت آمده است: پیش بینی سرافراز از جنگ نیز، درباره تهدید میرقلی خان برای انتشار برخی اسناد است که پیشتر در پیش بینی احمدی نژاد از آشوب و فروپاشی مطرح شده است. در ادامه یادداشت آمده است:حیات سیاسی احمدی نژاد در "تشویش و به هم ریختگی سیاسی" است. وی برای ماندن در کانون توجهات، تخریب دو جا را هدف گیری و با اتهام زدن به این دو نهاد تلاش کرد همچنان قهرمان بماند. یکی عدلیه و دوم اطلاعات سپاه. گزینه اول با آمدن رئیسی حذف شد و ماند گزینه اطلاعات سپاه که با تروریست خواندن و محبوبیت سپاه در سیل، این گزینه هم درحال حذف شدن بود. بعد از تروریست خواندن سپاه که از نهضت آزادی تا برخی اپوزیسیون خارج از کشور و آحاد ملت و مسئولان را در مقابل آمریکا متحد کرد، لازم بود مجدد سپاه تخریب شود تا بستر تشویش و حیات احمدی نژاد از بین نرود. وی در پایان با تأکید بر این که بازی ساز اصلی «سرافراز گیت»، شخص احمدی نژاد است، تصریح کرد: نباید آدرس غلط داد. کاش آقای سرافراز سرنوشت اش را به پوپولیسم انحرافی گره نزند.