شیر ایرانی باغ‌وحش دوبلین به نام «کالینی» (به انگلیسی Kalini) عازم تهران شد تا برای مدتی در کنار کامران، شیر نر ایرانی که حدود یک ماه پیش از بریستول انگلیس راهی وطن شد، در باغ‌وحش ارم تهران قرار گیرد.
به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا، این شیر ماده در سال ۲۰۱۵ متولد شد و چهار سال دارد. از نژاد مشابه او در جهان، تنها ۴۰۰ قلاده باقی‌مانده که باغ‌وحش تهران و دوبلین پایتخت ایرلند شمالی برای افزایش نسل و طول عمر این حیوان اقدام های انجام داده اند تا از انقراض زودهنگام آن‌ها جلوگیری کنند.
زندگی شیرها دارای ساختار اجتماعی قوی است که عموماً در گروه‌های بزرگ، زندگی پر غرور خود را سپری می‌کنند. جمعیت اصلی این نوع شیر را می‌توان در جنگل "گیر" در هند یافت.
انتقال این شیر با درخواست مقامات باغ‌وحش تهران و دوبلین و هماهنگی با سفارت کشورمان در دوبلین صورت گرفته است.
ماه گذشته کامران شیر نر ایرانی در "پوشش طرح احیای نسل شیر ایرانی" از باغ‌وحش بریستول انگلیس به تهران منتقل شد. این شیر روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت (دوم ماه می) در باغ‌وحش ارم در غرب تهران به نمایش گذاشته و با استقبال مردم مواجه شد.
گفته می‌شود این اولین بار است که پس از ۷۸ سال، این‌گونه شیر وارد ایران شده و هدف از این اقدام، تکثیر دوباره آن در برخی از مناطق ایران است.
از شیر زیرگونه‌هایی متنوعی در جهان هست که همه‌ی آن‌ها، جزو یک زیرگونه، در افریقا زندگی می‌کنند. آن یک زیرگونه هم شیر ایرانی است در آسیا که دانشمندان آن را به نام ایران «Panthera leo persica» نامیده‌اند.
دگرسانی شیر ایرانی با شیر آفریقایی در این است که شیر ایرانی اندکی کوچک‌تر از شیر آفریقایی و نیز آرام‌تر است. شیر نر ایرانی یالی کم‌پشت‌تر دارد، آن‌سان که گوش‌هایش دیده می‌شود. افزون بر این، چین زیر شکم، به‌ویژه در ماده، یکی از نشانه‌هایی است که شیر ایرانی را از گونه‌ی آفریقایی‌اش جدا می‌کند.
شیر ایرانی در خاستگاه خود، ایران، ازمیان رفته است. با همه‌ی این، خوشبختانه، این شیر در مناطق دیگر نیز زندگی می‌کند و آن جنگلی به نام «گیر» است در گجرات هندوستان، هرچند شمار شیرهای ایرانی در آنجا نیز کمتر از ۷۰۰ قلاده است.
با از میان رفتن شیر ایرانی در زیستگاه خود، هندیان او را «شیر هندی» و اروپاییان «شیر آسیایی» نامیده‌اند، ولی همچنان نام دانشی این زیرگونه «شیر ایرانی» مانده است.
پیش از انقلاب اسلامی، کوشش‌هایی فراوان انجام شد تا شیر ایرانی به ایران بازگردد، ولی انجام این کار با سنگ‌اندازی هندیان شدنی نشد. پس از انقلاب، این کوشش‌ها پی گرفته شد که آن‌ها نیز به شکست انجامید.
کوشندگان که دیدند بازگرداندن شیر ایرانی به زیست بومش عملی نیست، این بار کوشیدند که او را دست‌کم به باغ‌وحشی در ایران بیاورند و در این راستا بود که باغ‌وحش ارم به انجمن باغ‌وحش‌های اروپا درخواست داد و هم‌زمان نیز جایگاهی درخور برای شیر آماده کرد.
اروپاییان نیز چندین بار به ایران آمدند، جایگاه را بررسی کردند و دیدگاه‌های خود را با دست‌اندرکاران باغ وحش ارم در میان گذاشتند تا اینکه جایگاه، چنان‌که باید و شاید، آماده شد.
این نامه‌نگاری و گفت‌وگوها و ساخت جایگاه و کارهایی از این دست، ۶ سال طول کشید تا به بار نشست، و اکنون شیر ایرانی پس از ۷۸ سال به میهن خویش بازگشته است.
این حیوان ها را نیارید می کشیدشون! 
