زبان آسی که یکی از زبان‌های کهن ایرانی است، امروزه در جمهوری های اوستیای شمالی-آلانیا (قفقاز شمالی-روسیه)، اوستیای جنوبی، اینگوشتیا، کاباردینو بالکاریا و برخی نواحی شرقی گرجستان رایج است. این زبان دو گویش «ایرونی» و «دیگوری / دیغوری» دارد که گویش ایرونی گستردگی بیشتری داشته و گویش ادبی به شمار می رود. مردم اوستیا سرزمین خود را ایرستون می‌نامند و زبان آسی تنها بازمانده از زبان های سرمتی، سکایی و آلانی است که همچنان بیش از 500 هزارنفر گویشوَر دارد. ساکنان جمهوری های اوستیای شمالی و جنوبی از سال 2003 روز 15 مه را به عنوان روز زبان آسی (اوستیایی) جشن می گیرند. در این روز در سال 1899 نخستین مجموعه از اشعار کاستا ختاگوروف، شاعر ملی مردم اوستیا منتشر شد؛ مجموعه ای که آغازی بود بر ادبیات آسی در روسیه. بخشی از اجرای یک گروه بر اساس این زبان ایرانی را در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
