پزشکان کار با کارتخوان را بلد نیستند؟ این سوالی است که چند روزی ست بسیاری با طعنه و کنایه مطرح میکنند و مستندشان در این خصوص، نامهای است که با دقت اندک خوانده شده و سو برداشت به دنبال داشته است.
به گزارش «تابناک»، درباره نامهای سخن میگوییم که کمتر از یک هفته پیش رسانهای شد و بازتاب وسیعی در فضای مجازی داشت. نامهای با امضای رئیس کل سازمان نظام پزشکی که در آن تاکید شده پزشکان برای استفاده از کارتخوان نیاز به آموزش دارند و تقاضا شده که تا برگزاری آموزش، ثبت کارتخوان را به عقب بیاندازند.
البته این تمام واقعیت نیست، چراکه منظور از الزام پزشکان به استفاده از کارتخوان، پیوستن ایشان به طرحی تازه است که در آن کارتخوانها به اداره مالیات متصل میشوند تا فرایند محاسبه و دریافت مستقیم مالیات به اجرا در آید. طرحی که در قالب بند الحاقی تبصره ۶ لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ توسط مجلس شورای اسلامی مصوب شده است.
بر اساس این مصوبه، تمامی صاحبان حرفهها و مشاغل پزشکی، پیراپزشکی، داروسازی و دامپزشکی که مجوز فعالیت آنها توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان نظام پزشکی ایران یا سازمان نظام دامپزشکی ایران صادر میشود، مکلف هستند از دستگاه کارتخوان یا پایانه فروشگاهی استفاده کنند.
بدین ترتیب مشخص میشود که این قانون -برخلاف تصورات رایج در این روزها، منحصر به پزشکان نیست بلکه گروههای شغلی دیگری را نیز در بر میگیرد. مشاغلی که در آنها هم شمار زیادی نتوانسته اند به دلیل برخی مشکلات از جمله مشکلات زیرساختی در اتصال پایانههای فروشگاهی به اداره مالیات، مصوبه فوق را اجرایی کنند و نیازمند امهال هستند.
شاید جالب باشد که بدانید برخلاف تصورات شکل گرفته پس از نامه رئیس کل سازمان نظام پزشکی، تعویق طولانی مدت در اجرای این طرح (که میبایست از ابتدای امسال آغاز میشد) نیز نتیجه فقدان زیرساختهای مورد نیاز اجرای این طرح بوده است که موجب شده اجرای قانون به نیمه دوم سال موکول شود و تا پایان شهریورماه مهلت برای پیوستن به آن در نظر گرفته شود.
زمان زیادی که به نظر میرسد برای اجرای این طرح کفایت میکند و اینجاست که نامه نظام پزشکی برای تمدید مهلت اجرای قانون، عجیب جلوه میکند. نامهای که موجب شده برخی تصور کنند این مجموعه به دنبال بهانه تراشی برای فرار از قانون مصوب است، تا جایی که حتی از دستاویز قراردادن آموزش نیز ابایی ندارد.
باور ناصوابی که دستمایه نقدهای فراوانی شده و حتی به تمسخر و لطیفه سازی با ضرورت نصب کارتخوان در مطب پزشکان نیز رسیده است. تصوری که فرار بسیاری از پزشکان از استفاده از کارتخوان در یکی دو سال اخیر که ماجرا بسیار داغ شده و تاکید فراوان شان بر دریافت وجه نقد و همچنین بحث داغ زیرمیزی گرفتن شماری از پزشکان به تقویت آن منجر شده است.
بر این اساس شاید بهترین تدبیر برای فرار از شائبههای مطرح شده و شکل گیری و استحکام باورهای نادرست در این زمینه، تاکید موکد پزشکان و نهاد صنفی ایشان یعنی سازمان نظام پزشکی بر اجرای هرچه سریعتر مصوبه مجلس، ولو به صورت ناقص باشد. تاکید و ابرام بر اجرای قانونی که میبایست در آینده همه صنوف به اجرای آن تن دهند و درست یا غلط، از پزشکان و برخی متخصصان بعضی رشتههای دیگر شروع شده است.
این دومین نکته کلیدی ماجراست که مجابمان میکند از رفتار برخی پزشکان منتقد این طرح و سازمان نظام پزشکی شگفت زده شده و بر ضرورت تغییر رویکرد ایشان تاکید کنیم. اینکه این طرح بر اساس «قانون مالیاتهای مستقیم» به اجرا در میآید که مصوب ۴ اسفند ۱۳۶۶ است و دیر یا زود همگان میبایست به اجرای آن تن دهند؛ چه پزشک باشند و چه شاغل در هر پیشه دیگری. دورنمایی که بر اساس آن، هرگونه تلاشی برای تاخیر در اجرای قانون، بیهوده و سوال برانگیز به نظر میرسد.
به این ملاحظات، درآمد بالاتر پزشکان به نسبت اغلب مشاغل و همچنین میزان تحصیلات این قشر را هم میتوان افزود، اما فراتر از آن، پیوستن پزشکان به این طرح ویژه از این رو ضرورت دارد که مدتهاست به مطالبهای عمومی بدل شده است. مطالبهای که بسیار همراستا با فعالیت پزشکان به نظر میرسد و از این رو، انتظار میرود بی وضع هیچ قانون و مقرراتی هم مورد توجه ایشان قرار گیرد و پاسخ بیابد نه اینکه شکل قانونی آن هم با اعتراض مواجه شود.