سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، در شرایطی در کمتر از صد روز آینده برپا خواهد شد و از تازه‌ترین محصولات سینمای ایران رونمایی می‌شود که احتمال می‌رود، شماری از کارگردان‌های صاحب‌نام سینما، آثارشان را به این رویداد ندهند، مگر آنکه چراغ سبز برای دریافت جوایز اصلی جشنواره یا دریافت کمک‌های مالی برای تولید فیلم از سازمان سینمایی دریافت کنند؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد اجتناب ناپذیر است و برخی فیلمسازان علنی یا در لوای توجیهات فنی نظیر طولانی شدن تولید یا پس‌تولید فیلم‌شان را به دبیرخانه جشنواره نخواهند داد.
به گزارش «تابناک»؛ تنها پنج روز تا سی‌ام آبان هزار و سیصد و نود و هشت و پایان زمان ثبت نام صاحبان فیلم‌های سینمایی برای حضور در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر، زمان مانده است. بسیاری از سینماگران صاحب‌نام ،فرم ثبت نام را پر کرده و برخی دیگر هنوز حتی این مرحله مقدماتی ورود به جشنواره را طی نکرده‌اند. البته پر کردن این فیلم نیز به منزله حضور در جشنواره نیست و ممکن است برخی سینماگران تا سی ام آذر ـ که مهلت ارائه نسخه بازبینی فیلم‌هاست ـ صرف‌نظر کنند و این نسخه را به دبیرخانه ندهند و یا حتی پس از آن عنوان کنند، فیلم‌شان مشکل فنی دارد و به جشنواره نمی‌رسد.
بنابراین با توجه به تجربیات سال‌های دور تا نزدیک و ادوار جشنواره فیلم فجر، تا وقتی که فیلم سینمایی روی پرده کاخ جشنواره به نمایش درنیاید، نمی‌توان اطمینان داشت که فیلم در جشنواره به نمایش درمی‌آید. در سال‌هایی بوده که فیلمساز پس از اطمینان از حضور رقبای جدی و نداشتن شانسی برای درخشش در جشنواره فجر تلاش کرده فیلمش به دلایل فنی به جشنواره نرسد و در مواردی نیز موفق بوده است! این اقدام در دوران نگاتیو که فرآیندهای پس از تولید کُند انجام می‌شد و در ایام جشنواره با ترافیکی از فیلم‌ها در لابراتوارها مواجه بودیم، ساده‌تر و برای عوامل فیلم کم‌هزینه‌تر بود.
برخی فیلمسازان در برخی دوره‌های جشنواره فجر به دنبال دریافت یک اطمینان برای دیده شدن در جشنواره و برخورداری سهمی از سیمرغ‌های اصلی بوده‌اند و این امکان برای تحت فشار گذاشتن مدیران سینمایی، از ظرفیت خوبی برخوردار بود؛ هرچند در سال‌های متمادی، عناوین فیلم‌هایی که رسما حضورشان در جشنواره اعلام شده اما در نهایت به دلایل فنی یا ممیزی در جشنواره فجر به نمایش درآمدند بسیار اندک بوده و به خصوص پس از توسعه دیجیتال و حذف فرآیند دستی و نگاتیو، این چالش به شکل قابل ملاحظه‌ای رفع و بهانه تراشی فنی برای عدم حضور در جشنواره دشوارتر شده است.
در این شرایط، ممکن است برخی فیلمسازان قبل از جشنواره تصمیم بگیرند فیلم‌شان را به جشنواره فجر ندهند؛ فیلمسازان صاحب‌نامی که با پر نکردن فرم ثبت نام یا عدم ارائه نسخه نهایی بازبینی، می‌توانند قید حضور در جشنواره را با کمترین هزینه بزنند و در واقع این کارت بازی وجود دارد. برخی فیلمسازان به دنبال دریافت چراغ سبزی هستند تا اطمینان حاصل کنند فیلم‌شان در جشنواره دیده می‌شود و سهمی از جوایز اصلی دارند و برخی فیلمسازان دیگر نیز در پی دریافت کمک‌های دولتی برای فیلم‌هایشان هستند و اگر این کمک‌ها را دریافت کنند، فیلم‌شان را به دبیرخانه جشنواره سی و هشتم می‌دهند.
اینکه برخی فیلمسازان صاحب‌نام با چه کیفیتی این درخواست‌شان را به گوش متولیان سینما می‌رسانند، امر دیگری است اما بی‌شک برخی نام‌های بزرگ اگر بدانند فیلم‌شان شانسی برای دریافت جایزه در این دوره از جشنواره مملو از نام‌های بزرگ ندارد، ترجیح می‌دهند فیلم‌شان برای تماشاگران لو نرود و مستقیم سراغ اکران عمومی بروند؛ به ویژه آنکه نمایش برخی فیلم‌های سینمایی در جشنواره به نفع آنها نیست و به نوعی تکلیف‌شان تعیین می‌شود و شانس موفقیت‌شان در اکران عمومی بسیار کاهش می‌یابد.
به همین دلیل، طبیعی است فیلمسازی که شانسی برای دریافت جایزه نداشته و فیلمش در معرض چنین شرایط پرریسکی باشد، به فکر جا زدن و ندادن فیلمش به جشنواره باشد. باید صبر کرد و دید این دوره از جشنواره فیلم فجر که می‌تواند بستری برای طیف گسترده‌ای از حواشی باشد، چگونه مدیریت خواهد شد و آیا تدابیری همچون تداوم از هم پاشاندن کاخ جشنواره باعث تخفیف حواشی خواهد شد یا این دوره از جشنواره مملو از اتفاقات غیرمنتظره و خاص خواهد بود؟
سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، در شرایطی در کمتر از صد روز آینده برپا خواهد شد و از تازه‌ترین محصولات سینمای ایران رونمایی می‌شود که احتمال می‌رود، شماری از کارگردان‌های صاحب‌نام سینما، آثارشان را به این رویداد ندهند، مگر آنکه چراغ سبز برای دریافت جوایز اصلی جشنواره یا دریافت کمک‌های مالی برای تولید فیلم از سازمان سینمایی دریافت کنند؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد اجتناب ناپذیر است و برخی فیلمسازان علنی یا در لوای توجیهات فنی نظیر طولانی شدن تولید یا پس‌تولید فیلم‌شان را به دبیرخانه جشنواره نخواهند داد.
