نگاهی به ستاره جديد بايرن‌مونيخ

9 سال بعد از آخرين مرتبه رسيدنش به بازي فينال مسابقات فوتبال جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا و فتح اين پيكارهاي دشوار، تيم باواريايي سوداهاي مشابهي را در سر دارد.

به نوشته جام جم و به نقل از سایت فیفا؛ در سال 2001 بايرن در نيمه‌نهايي رئال‌مادريد را چه در ديدار رفت و چه برگشت شكست داد و سپس در فينال والنسيا ديگر تيم اسپانيايي را هم مغلوب كرد تا به چهارمين قهرماني‌اش در قاره سبز نايل شود. امسال هم مردان اليانز آره‌نا در مرحله نيمه‌نهايي 2 بار ليون را بردند و به فينال رفته‌اند تا آنجا با اينترميلان ايتاليا بر سر عنوان قهرماني در روز اول خردادماه در ورزشگاه سانتياگو برنابئوي مادريد بجنگند و پنجمين قهرماني خود را نشانه بگيرند.


همواركننده راه فينال
اضافه بر «آري ين روبن» هلندي كه مرد اول بايرن در اين فصل بوده، ايويكا اوليچ نيز در توفيق‌هاي اين تيم نقش عمده‌اي را ايفا كرده است.

اين مهاجم 30 ساله كروات سه‌شنبه شب 7 ارديبهشت در ديدار برگشت نيمه‌نهايي جام در ورزشگاه ژرلان شهر ليون هر سه گل بايرن را در برابر رقيب فرانسوي زد تا تيم ژرمن آن را ضميمه برد صفر ـ يك بازي رفت كند و به فينال برسد. فرانك ريبه‌ري هافبك ـ مهاجم فرانسوي بايرن به دليل اخراج در ديدار رفت اين تيم با ليون در مسابقه برگشت غايب بود، اما اوليچ كاري كرد كه هيچ‌كس متوجه غيبت اين بازيكن 27 ساله ناآرام نشود.

اوليچ ابتداي تابستان سال پيش با اتمام قراردادش با هامبورگ به عنوان بازيكن آزاد جذب بايرن شد و به سرعت توانست خود را با سياست‌هاي لوئيس ون گال سرمربي هلندي و سختگير بايرن‌ وفق دهد و به يكي از محبوب‌ترين بازيكنان نزد سرمربي سابق آژاكس، بارسلونا و الكمار تبديل شود.

او تا روزهاي پاياني فصل، 39 بازي رسمي را براي بايرن انجام داده و 18 گل و 9 پاس گل را به نام خود نوشته است. اين آمار حتي از دستاوردهاي روبن هم بيشتر و بهتر است. اضافه بر اين تعداد بازي‌هاي اوليچ و ثمرات حضور وي از ميروسلاو كلوزه و ماريو گومز دو مهاجم ملي‌پوش آلماني بايرن هم فزون‌تر بوده است و اين دو مهاجم در شب يكه‌تازي اوليچ در ژرلان نيز نيمكت‌نشين بودند و ون‌گال نياز چنداني به استفاده از آنها نديد و فقط در 15 دقيقه پاياني به كلوزه بازي داد.


بازگشت روحيه
در مراحل قبلي نيز اوليچ فقط در برخي ديدارها تحت‌الشعاع روبن قرار گرفت و گرنه از ساير بايرني‌ها موفق‌تر ظاهر شد. در مسابقه تماشايي با يوونتوس در تورين كه بايرن بايد آن را مي‌برد تا صعود مي‌كرد (و به برتري يك ـ 4 رسيد)‌ اوليچ هم به سود بايرن گلزني كرد و هم يك پنالتي به نفع تيمش گرفت. سپس در ديدار خانگي با فيورنتينا در مرحله يك‌هشتم نهايي اوليچ گل دوم و پيروزي‌ساز بايرن را براي كلوزه پايه‌ريزي كرد و آنگاه در برابر منچستر يونايتد در مرحله يك‌چهارم نهايي كار را از اين حد و مرز هم گذراند و در ديدار رفت در حالي كه بازي در وقت تلف شده با تساوي يك ـ يك پيش مي‌رفت با ربودن توپ از پاتريس اورا، گل دوم و پيروزي‌ساز بايرني‌ها را به ثمر رساند.

در ديدار برگشت هم در حالي كه منچستر صفر ـ‌3 پيش‌ افتاده بود و همگان كار را تمام شده مي‌دانستند با گلزني در واپسين دقايق نيمه اول نتيجه را يك ـ 3 كرد و همين رويداد روحيه را به جمع آنان بازگرداند تا در نيمه دوم با گل «آرين روبن» جواز صعود را بگيرند و شياطين سرخ را حذف كنند.

حتي اين گل‌ها و نقش بسيار وسيع‌شان در توفيق و صعود بايرن تا اين مرحله از پيكارها نيز نمي‌تواند به تنهايي حق مطلب را درباره اوليچ ادا كند و براي برآورد كار او به ديدگاه‌ها و نگرش‌هاي ديگري نياز است. يك مشخصه مهم او جنگندگي در تمام دقايق براي برتري تيمش است و هميشه به منافع تيمي مي‌انديشد و آن را بر خودش ارجح مي‌شمرد. اعتماد به نفس او نيز در سطحي بالاست و كمتر مسابقه‌اي ديده شده كه اوليچ خود را در سطح هنرنمايي در آن نديده باشد.

اوليچ در فاصله كمي تا برگزاري فينال جام قهرمانان قاره و تقابلش با مردان سرسخت خوزه مورينيو مي‌گويد: «اميدوارم بعد از تمامي اين فعل و انفعالات ديگر ترديدي در مورد لزوم حضور من در تركيب ثابت تيم وجود نداشته باشد. اين يك حقيقت است كه در اين فصل فرم بسيار خوبي داشته و كاملا به كار خود اطمينان يافته‌ام.»


شروع و ادامه كار
فوتبال حرفه‌اي و جدي اوليچ از 1996 و در كشور زادگاه او ـ كرواسي ـ شروع شد و اولين تيم باشگاهي اين كشور كه به آن پيوست «ان.ك. مارسونيا» بود. او سپس به مدت 2 سال به تيم هرتابرلين در ليگ آلمان ملحق شد، اما در تيم الف آن باشگاه و در چارچوب رقابت‌هاي بوندس‌ليگا تنها دو بازي انجام داد. ناكامي در يكي از منظم‌ترين ليگ‌هاي اروپا، اوليچ را تشويق به بازگشت به كشور زادگاهش كرد و او مجددا به مارسونيا پيوست و 2 سال ديگر را در اين تيم سپري كرد و از آنجا به «ان.ك. زاگرب» ديگر تيم مطرح كرواسي انتقال يافت و مقصد بعدي‌اش ديناموزاگرب معروف‌ترين تيم 2 دهه اخير فوتبال كرواسي ـ و پيش از آن ـ بود.

اوليچ در سال 2003 مجددا كشورش را ترك كرد و اين بار سر از مسكو درآورد و حضوري بسيار موفق‌تر را در قياس با آنچه در هرتا از وي مشاهده شده بود، در تيم زسكا مسكو تجربه كرد. او در آنجا به عنوان قهرماني ليگ روسيه، دو دوره جام حذفي اين كشور و حتي يك عنوان قهرماني در جام يوفا به سال 2005 را به دست آورد.

با اين وجود اوليچ اينك بيشتر از دشواري‌هاي كار در مسكو مي‌گويد. «مشكلات من در روسيه به يكي دو مورد ختم نمي‌شد. يكي از آنها رقابت با واگنر لاو مهاجم برزيلي زسكا براي راهيابي به تركيب ثابت تيم بود. در آن زمان حداقل 3 بازيكن خوب براي دو پست موجود تهاجمي در تيم وجود داشتند. با اين وجود بايد پذيرفت كه وضعيت من در حال حاضر در بايرن بسيار سخت‌‌تر است زيرا حالا در اليانز آره‌نا ما براي پستي مثل تك مهاجم (در روزهاي رويكرد به سيستم 1 ـ 2 ـ 4‌ـ 3)‌ در آن واحد 6 كانديدا داريم.»


بالاترين متقاضي
اما كارهاي مهم و بازي‌هاي زيبا و فني اوليچ از انظار پنهان نماند و هامبورگ كه يكي از تحسين‌كنندگان وي بود، با پرداخت 2 ميليون پوند كه در معادلات و معاملات بين‌المللي فوتبال رقم كمي محسوب مي‌شود، وي را جذب خود كرد. اين اتفاق در نيم فصل پيكارهاي 2007 ـ 2006 ليگ آلمان رخ داد. اين شايد از بهترين‌ خريدهاي هامبورگ در سال‌هاي اخير بوده باشد زيرا اوليچ به سرعت در اين تيم جا افتاد و سرمايه‌گذاري هامبورگ براي خريد خود را به بهترين شكل جواب داد. كارهاي موثر او براي هامبورگ تا آخرين روز حضور وي در اين تيم استمرار يافت و با اين كه متقاضيان متعددي براي او يافت شده بودند، اين بايرن‌مونيخ بود كه وي را در پايان فصل گذشته صيد و به نفرات خود اضافه كرد.

11 ماه بعد از آن انتقال مردي كه سابقه سه بار انتخاب شدن به عنوان مرد سال فوتبال كشورش را دارد. مي‌گويد: «بدي بايرن و دشواري كار در آنجا، اين است كه فقط از بازيكنان پيروزي‌ها و قهرماني‌ها را مي‌خواهند و هيچ‌چيز به جز اين از جانب آنها پذيرفته نيست. كافي است فاتح ليگ (آلمان)‌ نشويد و آن را يك فاجعه خواهند دانست. درست است كه راهيابي مكرر به جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا با توجه به جايگاه رفيع و كلاس بالاي بازي ما در قياس با اكثر رقباي داخلي در تمامي سال‌ها امكان‌پذير است اما اين به تنهايي كافي نيست و بايد هرچند مدت يك بار حتما به دستاوردهايي بسيار مهم‌تر نيز نايل شد كه كارنامه ما در پيكارهاي اروپايي امسال چيزي در همان راستا بوده است. حالا كه به فينال رسيده‌ايم، حيف است در اين مرحله حذف شويم. ما در مسير دو جام ديگر (ليگ و جام حذفي)‌ آلمان هم قرار داشته‌ايم. امسال مي‌تواند براي ما سالي واقعا استثنايي باشد.»