جعفر محمدی سردبیر عصر ایران در نامه‌ای به نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ضمن انتقاد از تصمیم دولت برای عادی کردن تعاملات اجتماعی از هفته آینده، از مجلسی‌ها خواست با تصویب قرنطینه ۱۴ روزه و کمک معیشتی به اقشار آسیب پذیر، مانع از گسترش بیش از پیش کرونا در جامعه و افزایش مرگ و میر ایرانی‌ها بر اثر این ویروس شوند.
متن کامل نامه "جعفر محمدی" به شرح زیر است:
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
سلام
درست در حالی که دهها میلیون ایرانی در معرض ابتلا به بیماری مرگبار کرونا هستند و تعداد پرشماری نیز مبتلا شده یا درگذشته اند، شما در حال سپری کردن آخرین هفته های نمایندگی تان هستید. این که شما چگونه با این وضعیت دشوار برخورد می کنید، آخرین و قطعاً جدی ترین آزمون دوران وکالت تان است.
آقایان و خانم های نماینده!
یکراست می روم سراغ اصل مطلب:
میزان ابتلا و مرگ و میر ناشی از کرونا، همچنان بالاست و این در حالی است که در سه هفته اول فروردین، به علت تعطیلات، ممنوعیت های ایجاد شده برای فعالیت صنوف، کاهش تعداد کارمندان در ادارات و محدودیت های تردد، میزان ارتباطات انسانی بسیار کمتر از حالت عادی بود.
حال برغم آن که متخصصان و کارشناسان صراحتا اعلام می کنند که افزایش تعاملات اجتماعی به انفجار کرونایی خواهد انجامید و حتی سازمان بهداشت جهانی هم در این باره هشدار داده است، دولت به طور عجیبی اصرار دارد که ظرف چند روز آینده فعالیت های کشور را به حالت عادی برگرداند.
البته برای خالی نبودن عریضه اعلام کرده اند فعالیت چند صنف مانند گرمابه، استخر، آموزشگاه رانندگی، باشگاه بدنسازی، آرایشگاه و ... به عنوان مشاغل پرخطر ممنوع است؛ تو گویی شیوع کرونا ویروس تقصیر همین چند صنف و پاساژ و مرکز خرید بوده است و ارتباطات گسترده انسانی نقشی در شکل گیری زنجیره انتقال ندارد!
وکلای ملت!
این تصمیم دولت، خلاف نظر کارشناسان و متخصصان است و به مرگ بسیاری از موکلان شما منجر خواهد شد.
دولت در غیاب نمایندگان مردم، فرصت طلایی ایام نوروز را برای قرنطینه و کنترل کرونا از دست داد و اینک نیز بر همان مشی غلط و مرگبار خود اصرار دارد.
گیریم که آن چند صنف موسوم به پرخطر تعطیل شوند، آیا دهها میلیون ایرانی که علی الاجبار باید به ادارات و کارخانه ها و کارگاه ها و مغازه ها بروند، می توانند اصل حیاتی "فاصله اجتماعی" را رعایت کنند؟
نمایندگان مجلس شورای اسلامی!
نمی دانم آخرین بار کی سوار اتوبوس و مترو شده اید اما حتماً می دانید که مردم در وسایل حمل و نقل عمومی، به ناچار بسیار نزدیک و گاه بی فاصله از هم هستند، چه رسد به این که بتوانند فاصله بهداشتی دو متری را از یکدیگر حفظ کنند.
از این رو، هر عقل سلیمی می داند که میلیون ها ایرانی که با از سرگیری فعالیت های اقتصادی و اداری هر روز به سر کار خواهند رفت، به طور جدی جدی در مسیر رفت و برگشت، در معرض بیماری کرونا قرار می گیرند، حال بماند ارتباطات انسانی ناگزیر در محل کار.
این وضعیت یعنی تبدیل اپیدمی کشوری کرونا به سونامی ملی کرونا، افزایش مبتلایان، تشدید فشار بر کادر و سیستم درمانی، مرگ و میرهای گسترده و آسیب های عدیده اجتماعی و اقتصادی.
آیا شما به عنوان نمایندگان همین مردمی که در معرض خطر هستند، به چنان وضعیت دلهره آوری رضایت دارید؟
آقایان و خانم های پارلمان نشین!
دولت توضیحی برای اصرارش به عدم قرنطینه نمی دهد، ملت نگران جان شان هستند و شما هم که تا کنون اقدامی جدی در این باره نکرده اید. این وضعیت نمی تواند ادامه دار باشد و ممکن است تبعات پیش بینی ناپذیری بر جامعه و حتی نظام سیاسی اش تحمیل کند.
قبلاً این گزاره مطرح بود که چون نمی شود معیشت افراد کم درآمد مانند کارگران روزمزد را تامین کرد، پس نمی توان از مردم خواست در قرنطینه خانگی بمانند. اکنون اما دولت پرداخت کمک های معیشتی را نیز آغاز کرده و با برداشت یک میلیارد دلاری از حساب توسعه ملی نیز موافقیت شده است. همچنین می توان دولت را ملزم کرد از منابعی مانند ذخیره ناشی از کاهش مصرف بنزین و ... به اقشار کم درآمد و صنوف آسیب دیده کمک کند.
بنابراین دیگر بهانه ای برای عدم قرنطینه و محدودسازی وجود ندارد. بسیاری از کارشناسان می گویند اگر تنها 14 روز تعاملات انسانی به حداقل برسد و به صفر میل کند، هم ویروس های پخش شده در محیط از بین می رود، هم چرخه انتقال می شکند و هم مبتلایان در وضعیت با ثبات تری تحت درمان قرار می گیرند. در واقع بعد از تنها 14 روز، کرونا اگر ریشه کن هم نشود، تحت کنترل در می آید و میزان مبتلایان و فوت شدگان به طرز آشکاری کاهش می یابد.
حال سوال ساده و بی پاسخ این است: چه منطقی می تواند "فعالیت های عادی جامعه و مرگ و میر بالا" را بر " دو هفته قرنطینه و مرگ و میر بسیار پایین" مرجح سازد؟!
به راستی آنان که بر عادی سازی امور تأکید می کنند، هر انسانی که بر اثر کرونا می میرد را معادل چند دلار یا ریال حساب کرده اند؟! و آیا اساساً می توان چنین فاجعه بار و صرفاً مادی اندیشید و تصمیم گرفت؟!
نمایندگان ملت ایران!
در این واپسین هفته های نمایندگی تان، مهم ترین کار تمام دوران نمایندگی تان را انجام دهید؛ قانون اساسی به شما اجازه داده است هم دولت را ملزم به عمل کنید و هم بر آن نظارت نمایید. بنابراین با بهره گیری از تجربیات جهانی، دولت را ملزم کنید به:
- قرنطینه 14 روزه
- ادامه توقف فعالیت صنوف غیر ضرور
- کمک به تامین معیشت اقشار آسیب پذیر
- کمک به صنوف متضرر از کرونا
- توقف همه تعهدات مالی و مهلت های اداری و حقوقی به مدت 14 روز
درنگ نکنید! طبق آمار خود وزارت بهداشت، هر دقیقه یک ایرانی به کرونا مبتلا می شود و هر 10 دقیقه یک نفر می میرد. بنابراین هر دقیقه تعلل شما مساوی است با فاجعه.
این نگرانی وجود دارد که با عادی شدن فعالیت ها در جامعه ، بسیاری از مردم مظلوم ایران در اتوبوس و مترو و اداره و بانک و مغازه و کارگاه و کارخانه و ... مبتلا به کرونا شوند و با انفجاری دهشتناک در هفته های آتی مواجه شویم که حتی ساختارهای درمانی ما نیز نتوانند در برابرش دوام بیاورند.
باور کنید با 14 روز قرنطینه، نه کشور از رقابت اقتصادی با جهان باز می ماند، نه تاریخش متوقف می شود و نه اتفاق خاصی می افتد. اما با عادی سازی تعاملات عمومی در حضور کرونا، آنچه پیش روی ماست، گسترش بیماری است و کار طاقت فرسای کادرهای درمانی و کارگران گورستان های سراسر کشور و آسیب های اقتصادی بسیار بزرگ و پیامدهای خسارت بار اجتماعی و حتی سیاسی.
نمایندگان مردم ایران!
به داد مردم ایران برسید.
با احترام
جعفر محمدی
