مهره های ياغی شطرنج

داستان تقابل ستاره ها و سرمربيان به قدمت خود فوتبال است. تک چهره هاي تأثيرگذار در ميانه ميدان که تيم روي کاکل آنها مي چرخد خود را «استار» و نقش اول اتفاقات درون زمين مي دانند و به همين رابطه بعضاً دستوراتي که مدام از کنار زمين ديکته مي شود را بر نمي تابند. در عوض مردي که پشت خط عرضي زمين ايستاده و ميدان را چون صفحه شطرنج مي بيند نمي تواند تحمل کند «مهره اي» از جمع ديگران جدا شده و بدون اذن او خودسر به حرکت درآيد. حال اگر اين مهره خودسر «شاه» او باشد تقابل ايشان به تيتر اول رسانه ها تبديل مي شود.

به نوشته قدس؛ به نظر مي رسد با رسيدن به هفته هاي پاياني ليگ تعداد جنگهايي از اين دست در تيمهاي ما بشدت در حال فزوني گرفتن است. همين هفته از بازي مس مقابل استيل آذين خبر رسيد پيروز قرباني دستورات لوکا را در ميانه ميدان وتو کرد و علي کريمي واکنشي نه چندان دوستانه به سفارشها و تذکرات فني افشين پيرواني نشان داد.

اما پر سر و صداترين تقابل هفته مربوط به صمد مرفاوي سرمربي استقلال و کاپيتان تأثيرگذار تيمش فرهاد مجيدي بود. دوربينهاي تلويزيوني الفاظي را ثبت کردند که امکان واگويه آن نيست که فرهاد را خجالت مي دهد و آقاي ستاره با گلزني پاسخ مربي اش را مي دهد. او پيراهنش را مي کند تا صمد براي يقه گيري سراغ بزرگتر از مجيدي را بگيرد(!)

اين تقابلها با دو واکنش کاملاً متفاوت مواجه شده است. سکوها به پشتيباني از ستاره تيم بر مي خيزد و شعار سر مي دهند که «فرهاد جهاني شده صمد فراري شده» اما در نقطه مقابل اهالي فن و کارشناسان حق را به جانب سرمربي مي دهند که بازيکنش تحت هر شرايط بايد تابع نظر و فرامين او باشد.

اين قانون طبيعت است که تماشاگر بازيکني را که وسط زمين هنر نمايي مي کند بيشتر مي پسندد. اين قاعده کلي مربوط به مجيدي و مرفاوي نيست. شايد فقط در پرونده مسي و مارادونا باشد که اين اصل نقض شود آن هم به اين خاطر که سرمربي زماني ستاره اي بي بديل در ميانه ميدان بوده است و در جهان انگشت نماست.

در ساير موارد اين سياست سرمربي است که مي تواند بحران «ستاره ناسازگار» را مديريت کند. در سيستم بايرن مونيخ لوئيس فن گال مي تواند واکنش «روبن» به تعويضش را همانجا کنار زمين جواب دهد. در آن سيستم «روبن» به فاصله 42 ساعت پس از آن حرکت عذرخواهي مي کند و البته فان گال هم وعده نمي دهد که يقه بزرگتر از «روبن» را هم بگيرد.

صمد مرفاوي بي سياست، حتي نسبت به سکوها که ستاره را به او ترجيح داده اند واکنش نشان مي دهد و در حالي که در زمان درگيري توسط مطلق از تعويض مجيدي منصرف شد کنفرانس مطبوعاتي را به آوردگاه حمله به کاپيتان تبديل کرد. جالب اينکه ورود مديرعامل براي جمع کردن بلوا هم غير حرفه اي است او اصرار دارد بلند صحبت کردن به معني دعوا نيست و اين گونه از بحران روابط درون تيمي اش به سادگي مي گذرد.

با نزديکي به پايان فصل و اتمام قراردادها ناگهان سلسله مراتب و نقشها فراموش مي شود و اختلافها سرباز مي کند ستاره پاسخ مربي را سربالا مي دهد و مربي تماشاگر را از خود مي راند و ما ايمان مي آوريم که نظام روابط انساني ما در باشگاه ها با کوچکترين تلنگري از هم فرو مي پاشد و هنوز آداب آن را نمي دانيم.