در هم آمیختن افزایش قیمت بلیت سینما با افزایش شیوع کرونا به عنوان عاملی نگران کننده برای حضور در سالن‌های سینما، منجر به ریزش شدید تماشاگران سینمای ایران شده است؛ اتفاقی که می‌توانست با رویکردی معکوس در قیمت گذاری و تقویت تمهیدات بهداشتی، به گونه دیگری رقم بخورد، ولی منفعت طلبی و نگاه روزمره به اقتصاد سینما، وضعیت را از آنچه انتظار می‌رفت، پیچیده‌تر ساخته است.
به گزارش «تابناک»؛ بیش از چهار ماه پس از شیوع کرونا سالن‌های سینما در ایران همچون برخی دیگر از کشور‌ها بازگشایی و تاکید شد در دوره تازه بازگشایی، نرخ‌ها نسبت به سال ۱۳۹۸ افزایش نمی‌یابد، اما در عمل وضعیت به گونه دیگری رقم خورد، به صورتی که قیمت بلیت سینما در برخی سانس‌ها تا هفت هزار تومان افزایش یافت. این در حالی است که وضعیت کرونا بحرانی‌تر شده و قاعدتاً عموم مردم از حضور در اماکن پرجمعیت پرهیز می‌کنند و فروش بیش از یک میلیارد و اندی برخی فیلمها در دوران پس از بازگشایی سالن‌های سینما نیز قابل توجه است.
با این حال اگر از کنار فروش یک میلیارد و چند صد میلیونی پرفروش‌ترین فیلم گیشه در دوران پس از کرونا عبور کنیم و این رقم را در تعداد سالن‌ها و کلیت اقتصاد توزیع کنیم، درمی‌یابیم که وضعیت اصلاً رضایت‌بخش نیست. رصد خبرنگار «تابناک» از سانس‌های سینما نشان داد که پرفروش‌ترین فیلم کنونی در بسیاری از سانس‌ها کمتر از ده تماشاگر دارد که این رقم برای سالن‌دار به صرفه نیست و چه بسا هزینه‌های جاری اداره سالن سینما را نیز بازنگرداند. قاعدتاً با تشدید شیوع کرونا و توصیه‌های ایمنی، مردم بیش از پیش در رفتن به فضاهایی چون سالن‌های سینما احتیاط می‌کنند و می‌تواند فروش سینما بدتر از این شود.
سینمای ایران برای برون رفت از این بحران، اکنون نیز می‌تواند گام‌های اساسی بردارد که این گام‌ها می‌تواند فاصله‌گذاری در سالن‌های سینما به ازای هر ۴ یا ۵ صندلی یک تماشاگر، نیم بها کردن بلیت سینما در تمامی سانس‌ها به استثنای سانس‌های پنجشنبه و جمعه شب و ارائه تسهیلات باشد. این وضعیت شاید در ظاهر به ضرر دارندگان سالن‌های سینما در کوتاه مدت تمام شود اما به مرور تماشاگر را به سالن‌ها بازمی‌گرداند و هزینه‌های از دست رفته نیز برمی‌گردد.
بلیت سینما در ژاپن آخرین بار در سال ۱۹۹۳ افزایش قیمت یافت و به ۱۸۰۰ ین، معادل ۱۶.۵ دلار رسید و اکنون در سال ۲۰۱۹ به ۱۹۰۰ ین معادل ۱۷.۵ دلار رسیده است. در واقع قیمت بلیت سینما با مبنا قرار دادن دلار پس از ۲۶ سال، ۶ درصد افزایش یافته که این میزان اندک تورم پس از این دوره طولانی حتی میان کشور‌های توسعه یافته نیز اقدامی کم‌سابقه است. ژاپن به عنوان سومین اقتصاد دنیا پس از آمریکا و چین، از ظرفیت اقتصادی بالایی برخوردار است؛ اما در عین حال نه تنها قیمت بلیت سینما در این سطح نگه داشته شده، بلکه برای گروه‌های خاص نظیر بازنشستگان و دانشجویان نیز تخفیف ۳۰ درصد در نظر گرفته شده تا با وجود توانایی مالی قابل توجه این گروه‌ها، زمینه بهره برداری عمومی از این ظرفیت‌ها فراهم باشد.
در مقابل سینمای ایران که جامعه هدفش بنیه مالی ضعیف‌تری نسبت به مردم ژاپن دارند، با طمع ورزی برخی در فضای سینما، سرنوشت متفاوتی از سینمای ژاپن یافته است. در سال ۱۳۷۲ مصادف با ۱۹۹۳، قیمت بلیت سینما در ایران ۴۵ تومان بود که با توجه به قیمت دلار در آن ایام (۱۸۰ تومان) معادل ۲۵ سنت بود. در سال ۱۳۹۸، قیمت بلیت سینما در ایران ۲۰۰۰۰ تومان شد که با توجه به بهای دلار (۱۳۵۰۰ تومان) معادل ۱.۴۸ دلار است.
اگر تومان را مبنا قرار دهیم، قیمت بلیت سینما در ۲۶ سال اخیر، حدود ۴۴۴۴ درصد افزایش یافته؛ اما اگر حتی تومان را مبنا قرار نداده و دلار را مبنا قرار دهیم، رشد قیمت بلیت سینما ۵۹۲ درصد بوده که نشان می‌دهد این میزان رشد افسارگسیخته قیمت بلیت سینما، از عوامل اصلی ریزش آهسته و پیوسته مخاطبان سینما بوده است؛ ریزشی که هرچند در مقاطعی متوقف شده، دوباره در اوقاتی همچون سال گذشته تشدید شده است.
در هم آمیختن افزایش قیمت بلیت سینما با 
پول بدین هنر خوب بد جلف، اخ جون امپول و فیلم های کپی پیستی مثل مارمولک نگاه کنید 
