به گزارش «تابناک»، به نقل از «باشگاه خبرنگاران جوان»، فلبیت در واقع از خود لخته های متعدد ایجاد میکند و به قلب و مغز و ریهها منتقل میشود و ایجاد سکته قلبی و ریوی ناشی ازآمبولی نماید.
ایجاد درد، تورم، گرمی و حساسیت ناحیه مربوط و سفتی مسیر فلبیت و تغییر رنگ عروق میتوانند از علائم بیماری فلبیت باشند.
ترومومبوفلبیت به دو صورت بروز میکند:
ا-ترومومبوفلبیت سطحی
۲-ترومومبوفلبیت عمقی
علل بروز لخته در رگها و بروز ترومومبوفلبیت عمقی، شامل بی تحرکی، مصرف قرصهای ضدبارداری، سرطان، و… هستند. بی تحرکی سرعت حرکت خون را در وریدها کاهش میدهد و همین مساله باعث کم شدن جریان خون در عضو فرد میشود.
وقتی جریان خون در ورید کند شود، لخته ایجاد خواهد شد، علایم این بیماری بسیار متفاوت هستند. گاهی بیمار با سردرد مراجعه میکند و گاهی با درد و تورم پاها (به خصوص پای چپ) و حتی گاهی با تنگی نفس. درد و تورم بیشتر در ساق پا خود را نشان میدهد که با حرکت عضو این حرکت تشدید میشود. ترومبوفلبیت در سیستم تخلیه وریدی مغزی، به صورت سردرد یا تهوع و استفراغ ناگهانی خود را نشان میدهد.
تشکیل لخته بیشتر وریدهای اندام تحتانی را درگیر میکند و ایجاد لختههای خونی در مسیر عروق خونی اندام ها، باعث اختلال جریان خون میشود و در نتیجه منجر به انسداد نسبی یا کامل عروق خونی خواهد شد. یکی از مهمترین عوارض احتمالی ترومومبوفلبیت وریدهای عمقی، آمبولی ریوی است که به علت حرکت لخته خون در سیستم گردش خون و انتقال آن به دستگاه گردش خون ریوی به وجود میآید.
پیشگیری از آمبولی ریه مهمترین دلیل درمان بیماران مبتلا به ترومومبوفلبیت وریدهای عمقی است.
از علایم آمبولی ریوی، تنگی نفس و درد قفسه سینه است و با تنفس عمیق شدت درد افزایش مییابد.
بیمار برای تشخیص این بیماری بعد از مشاهده این علایم، باید به پزشک مراجعه کند تا معاینه شود. اگر لخته در وریدهای سطحی تشکیل شده، جای نگرانی نیست، اما اگر لخته در وریدهای عمقی بود، باید سونوگرافی داپلر رنگی انجام دهد تا لختهها داخل وریدها تشخیص داده شوند.
اگر بیماری واقعا دچار ترومومبوفلبیت عمقی شد، باید چند روز در بیمارستان بستری و داروی ضدلخته تزریقی برای وی تجویز شود تا به بهبود کامل برسد و سپس چندماه داروی ضدلخته خوراکی مصرف کند.
مدت مصرف داروی ضدلخته خوراکی به محل تشکیل لخته و نظر پزشک بستگی دارد. بعد از ترخیص، استفاده مادام العمر از جوراب واریس ضروری است تا از عوارض ترومومبوفلبیت جلوگیری شود. این جوراب از ورمهای مزمن ساق پای بیمار جلوگیری میکند. اگر از ورم ناشی از این عارضه جلوگیری نشود، به زخمهای ساق پا منجر خواهد شد. براساس تشخیص پزشک، بیمار باید از ۳ ماه تا مادام العمر از داروهای ضدلخته خوراکی استفاده کند.
برای پیشگیری، پزشکان به هر بیماری که بستری میشود و خطر بروز لخته در او وجود دارد، داروی ضدلخته با دوز پایین تزریق میکنند، اما متاسفانه باید اذعان کرد پزشکان ما به این نکته توجه نمیکنند.
میزان توجه برخی پزشکان به تجویز دارویی ضدلخته با دوز پایین کامل و کافی نیست و گاهی فراموش میشود دارو با دوز پایین برای بیمار تجویز شود
اگر سابقه فلبیت یا لخته ى خونى دارید، مطمئنا نباید قرص هاى ضد باردارى مصرف کنید؛ شیوع ترومبوفلبیت عمقى در کسانى که قرص هاى ضد باردارى مصرف مى کنند ۳ تا ۴ برابر افراد عادى است. چنین درصد بالاى لخته خون در رگ هاى عمقى، در افراد دچار فلبیت سیاهرگ هاى سطحى نیز، احتمال تکرار بیمارى را زیاد مى کند.
از استراحت و گرما استفاده کنید
فلبیت سطحى را مى توان با بالا بردن پا و استفاده از گرماى مرطوب درمان کرد. طورى استراحت کنید که پا ۱۰ تا ۲۰ سانتى متر بالاتر از قلب قرار گیرد. به نظر مى رسد این روش به تسریع التیام کمک مى کند. التهاب فلبیت سطحى معمولا ظرف یک هفته تا ده روز از بین مى رود؛ اگر چه ممکن است ۳ تا ۶ هفته نیز طول بکشد
عوامل خطرزا را بشناسید
هنگامى که به فلبیت مبتلا شدید، خطر ابتلاى دوباره در شما بالا مى رود. میزان این احتمال چقدر است؟ عمدتا بستگى به این دارد که بتوانید چه عواملى را کنترل کنید. به طور کلى جراحى یا استراحت طولانى در رختخواب، خطر ابتلاى دوباره را بالا مى برد.
اگر نتوانید از استراحت طولانى در رختخواب به علت بیمارى با آسیب شدید، اجتناب کنید و در صورتى که پیر و مستعد به اختلالات خون هستید مى توانید از بعضى خطرها نظیر جراحى الکتریکى اجتناب کنید. در مورد خطرهاى موجود با پزشک خود مشورت کنید، اما به یاد داشته باشید که بلند شدن از رختخواب و قدم زدن مى تواند از فلبیت بعد از جراحى جلوگیرى کند.