پس از شکست مشوق‌های پیشین سازمان سینمایی و عدم تمایل فیلم‌های سینمایی برای اکران، بسته تازه‌ای رونمایی شده که ظاهراً جذاب است؛ اما در عمل تغییر معناداری ایجاد نمی‌کند و نمی‌تواند سینمای ایران را از بحران کرونا نجات دهد. این در حالی است که با اندکی تامل و به کارگیری روش‌هایی که خسارت فیلمسازان را به شکل واقعی جبران کند، وضعیت سینما به حالت عادی بازمی‌گشت.
به گزارش «تابناک»؛ پس از شیوع کرونا و ریزش شدید شمار تماشاگران، سازمان سینمایی مشوق‌هایی را برای کشاندن تماشاگر به سالن و تشویق فیلم‌ها به اکران ارائه کرد، اما این مشوق‌ها نه توانست تماشاگر را به سالن بیاورد و نه اکران فیلم در این شرایط را با منطق اقتصادی همراه کند، به گونه‌ای که صاحبان یکی از فیلم‌ها ترجیح دادند اکران فیلم‌شان را در این مقطع متوقف کنند. از سویی دیگر هیچ یک از فیلم‌های مهم و جذاب که ظرفیت کشاندن مخاطب به سالن‌های سینما را دارد نیز متقاضی اکران نیستند.
همین وضعیت باعث شد از سوی سازمان سینمایی بسته تازه‌ای ارائه شود که مطابق با آن، مقرر شد از تاریخ اول مرداد لغایت اول آبان ۹۹ برای کلیه فیلم‌های ایرانی که با تایید شورای صنفی نمایش به چرخه اکران وارد شده‌اند، درآمد فروش آن‌ها تماما به سینما تعلق گیرد و در پایان اکران، معادل فروش خالص آنان، از سوی سازمان سینمایی به شرکت پخش پرداخت شود. البته تاکید شده که تک سانس‌ها یا اکران دوم از شمول این قاعده خارج خواهد بود.
همچنین به این فیلم‌ها یکصد میلیون تومان، کمک هزینه اکران تعلق گیرد و برای دریافت وام ۴ درصدی، به میزان فروش و حداکثر تا سقف ۵۰۰ میلیون تومان به صندوق کارآفرینی امید معرفی شوند و چنانچه فروش فیلمی از ۵۰۰ میلیون تومان بیشتر شد ۱۰۰ میلیون تومان دیگر نیز به صورت بلاعوض اعطا شود. علاوه بر این، به منظور کنترل ترافیک و ایجاد تعادل در بازار‌های مکمل و تا تشکیل شورای صنفی نمایش آنلاین، ورود فیلم‌ها به اکران آنلاین، مشروط به نمایش حداقل دو هفته در سینما‌های کشور خواهد بود؛ مگر با موافقت شوای صنفی نمایش.
در این جلسه بنا به پیشنهاد دبیر شورای صنفی نمایش مقرر شد سینما‌ها از روز شنبه تا چهارشنبه نیم بها باشد و از سویی دیگر پرداخت قبض برق سینما‌های فعال حاضر در اکران از ابتدای مردادماه به مدت سه ماه توسط سازمان سینمایی تصویب شد و در نهایت اکران فیلم‌های خارجی صرفاً تا حدی که به تشخیص ستاد کرونا، مخل سینمای ملی نباشد، از سوی سالن‌های سینما مورد تایید سازمان سینمایی قرار گرفت. اقداماتی که از یک سو برای جذاب کردن اکران فیلم‌ها توسط صاحبانشان، از سویی دیگر برای کم‌هزینه و جذاب کردن سینما برای تماشاگران و از سویی برای ایجاد انگیزه در سالن‌داران برای تعطیل کردن سالن‌های سینماست.
این بسته حاوی نقطه مثبتی است، اما بخش اصلی این بسته، یعنی ارائه ۲۰۰ میلیون کمک بلاعوض برای فیلم‌های پرفروش و ۱۰۰ میلیون کمک بلاعوض برای فیلم‌های کم فروش به همراه ۵۰۰ میلیون وام کم‌بهره به همراه پرداخت معادل کل فروش به سالن‌داران آنچنان جذاب نیست. در واقع هرچند در این بخش ظاهراً با عدد‌های درشتی طرف هستیم، در عمل سایر بخش‌ها جذاب‌تر است و دور از انتظار نیست که این طرح نیز به رونق سینما نینجامد.
بسیاری از فیلم سینمایی که سال گذشته (۹۸) ساخته شده و متقاضی اکران هستند، بودجه‌ای بیش از ۳ میلیارد تومان داشته‌اند و شماری از آن‌ها که توان جذب مخاطب را در هر شرایطی دارند، بیش از شش میلیارد تومان فروش داشته‌اند. حال فرض کنید در این شرایط که اکران بهترین فیلم‌ها بعید است بیش از سه میلیارد تومان فروش داشته باشد، اگر تمام فروش یک فیلم با هزینه تولید شش میلیاردی به صاحبانش برسد و دویست میلیون تومان هم کمک‌هزینه پرداخت شود، باز هم صاحبان فیلم معادل میلیارد‌ها تومان متضرر خواهند شد.
«تابناک» پیش از این نیز راهکار منطقی عبور از این بحران را ارائه کرده بود که با وجود تعطیلی بخش اعظمی از سینما و تجمیع منابع در سازمان سینمایی، عملیاتی نشده است. مطابق با این راهکار، سازمان سینمایی مابه التفاوت فروش فیلم‌ها در این مقطع با فروش واقعی‌اش را به صاحبان فیلم‌های روی پرده پرداخت می‌کند. در این روش می‌توان ضریب اشغال صندلی سالن‌های سینما و فروش فیلم‌ها در سال گذشته را متناسب با ژانر درباره فیلم‌های سینمایی در نظر گرفت و مابه التفاوت آن پرداخت شود. این روش قاعدتاً می‌تواند مانع از آسیب جدی بخش خصوصی برای اکران شود و خسارت وارده به واسطه ریزش مخاطب نیز با اکران اجباری به بخش خصوصی تحمیل نمی‌شود. اکنون پس از تحقق پیش بینی «تابناک» مبنی بر شکست طرح‌های پیشین، می‌توان تاکید کرد سالن‌های سینما تنها با این روش سر پا می‌مانند.
پس از شکست مشوق‌های پیشین سازمان سینمایی و عدم تمایل فیلم‌های سینمایی برای اکران، بسته تازه‌ای رونمایی شده که ظاهراً جذاب است؛ اما در عمل تغییر معناداری ایجاد نمی‌کند و نمی‌تواند سینمای ایران را از بحران کرونا نجات دهد. این در حالی است که با اندکی تامل و به کارگیری روش‌هایی که خسارت فیلمسازان را به شکل واقعی جبران کند، وضعیت سینما به حالت عادی بازمی‌گشت.
سينامي ايران با هنرمندان قديمي كه هنوز هستند وعدم دخالت هاي غير مسولانه زنده ميشود