این روزها خبر پیروزی "ارغوان رضایی" تنیسور فرانسوی ایرانیالاصل در مسابقات تنیس مسترز مادرید صدر اخبار بسیاری از رسانه ها قرار دارد و هر کسی به نحوی از سخن به میان می آورد.
به گزارش اخلاق نیوز، عده ای بخاطر مباحث سیاسی به او دشنام داده و برخی او را افتخار ملی معرفی کردند در همین راستا سرپرست فدراسیون تنیس ایران در پیام تبریکی به این تنیسور گفت: «پیروزیهای درخشان شما در دنیای حرفه ای تنیس به عنوان بانوی ایرانی، مایه افتخار، مباهات و غرور ملت ایران بویژه جامعه تنیس کشور شده است اقتدار، استوار و سربلندی و موفقیت روز افزون شما را در عرص
ه زندگی از در گاه خداوند متعال خواستارم»
در این گیر و دار که هر کسی طبق سلیقه خودش ابراز اردات یا تنفر می کند برخی نیز از زاویه دیگری به این ماجرا نگریستند. حسینی عارف ، سردبیر ابنا از جمله کسانیست که وظیفه خود دانسته با عینکی دیگر به این ماجرا بنگرد. عینکی که در آن نه تقدیر از ارغوان از شیشه هایش مشخص باشد نه تحقیر او بلکه در مقابل، کسانی که به تقدیر از او پرداخته اند را زیر نظر بگیرد.
وی در مطلبی با انتقاد از رسانه های ارزشی کشور تجلیل از این تنیسور ایرانی الاصل را متناقض با حساسیت نیروهای ارزشی نسبت به طرح حجاب و عفاف دانسته و از زبان برخی دختران ایرانی نوشت: «اگر ارغوان ـ با آن وضع پوشش ـ خوب است و باید اینطور در بوق و کرنا شود، چرا بر ما به خاطر موی سرمان سخت می گیرید و سوار اتومبیلهای گشت ارشاد میکنید؟ ما که از او خیلی پوشیدهتر هستیم!»
ایشان در قسمتی دیگر از سخنانش به نوع پوشش آن ورزشکار زن ایرانی الاصل نیز خرده می گیرد و به طعنه می گوید:« همین رسانهها از یک خانمِ نه بدحجاب و نه بیحجاب؛ بلکه "نیمهعریان" اینگونه تعریف و تبلیغ میکنند؟ جالب اینکه برخی از این سایتها، حتی نتوانستهاند چند عکس مناسب از این ورزشکار پیدا کنند و مجبور شدهاند با انواع ترفندهای فتوشاپی، تصاویری از ایشان منتشر نمایند ! ... این یک بام و دو هوا ناشی از چیست؟»
ابتدا که انسان سخنان ایشان را می خواند شاید عجولانه دنبال مهر تایید بگردد امّا با خوردن یک لیوان آب خنک و اندکی تامل و تفکر پی به انتقاد بیجا و استدلال سست وضعیف این برادرمان می بریم که شایدوظیفه خود دانستند تا انتقادی کرده باشند!
داستان از این قرار است که اشکالات این برادر ارزشیمان به شیوه تجلیل و موضوع بحث رسانه های کشور اصلا وارد نمی باشد به عبارتی مغالطه ای سهوی صورت گرفته که لازم به تذکر می بینم.
اولا: همه کسانیکه در کشور اسلامی ایران زندگی می کنند می دانند که در ایران علاوه بر وجوب عفت و حجاب فردی مسلمانان، عفت و حیای اجتماعی هم متناسب با اصول و مبانی حکومت اسلامی بر همگان( اعم از مسلمان و غیر مسلمان) واجب می باشد در حالیکه حکومت فرانسه از نعمت اسلام بی بهره بوده و چنین قانونی ندارد لذا آنجا ایمان و اعتقادات فردیست که نوع پوشش آنان را در سطح اجتماعی رقم می زند پس مقایسه پوشش بانوی ساکن ایران با خارج از کشور از اساس اشتباه می باشد چونکه بسیاری از غیر مسلمانان در ایران حجاب دارند ولی در خارج از کشور ملزم به این امر نمی باشند
ثانیا: هیچ یک از رسانه های کشور از بی حجابی و برهنگی خانم ارغوان رضایی در خارج از کشور تقدیر نکردند بلکه تجلیل ها صرفا بخاطر پیروزی یک ایرانی با تعصب ملی و احترام ایشان به ملت ایران و همچنین "نه گفتن" به برخی مستکبران و فتنه گران بوده است و کجای این تقدیرها منافات با اصول و مبانی اسلامی دارد.
جای تعجب است که دوست عزیزمان در ابنا که باید آشنایی کاملی به مباحث دینی داشته باشند اینگونه اظهار کند که ارغوان چون در خارج از کشور حجاب ندارد نباید به فضایل دیگرش نیز اعتنایی شود در حالیکه در سیره بزرگان و فرهنگ اسلامی تاکید شده است که نکات منفی یک فرد و یا اجتماع نباید مانع توجه به نکات مثبت آنان شود و یک مسلمان باید فضائل دیگران را ارج نهند و در مقابل سعی کند تا به دیگران کمک کند تا مشکلات و نقایصشان را برطرف نمایند
برادر عزیز! مگر غیر اینست که در اسلام جذب بر دفع ترجیح دارد لذا علماء می فرمایند: جاذبه در حد اعلی و دافعه در حد ضرورت. چرا سعی می کنیم دفع را بر جذب مقدم کنیم؟!
آیا مستحضرید که برخی افراد برای رسیدن به قهرمانی، یا کسب شهرت چند روزه و یا حتی برای گرفتن اقامت از یک کشور اروپایی حاضر می شوند به تمام تمدن، فرهنگ، ملت و اصول و ارزشهای حاکم بر کشور خود اهانت کنند تا کار شخصیشان را به جایی برسند امّا ارغوان حداقل در حال حاضر چنین نکرده است و در آینده خدا عالم است.
رسانه های ما ارغوان را در برخی خصلت ها و روحیه ها الگو قرار دادند نه کلیت او، و قطعا هر انسانی نکات مثبت و منفی دارد و باید تلاش نماید تا جنبه های مثبت زندگیش را افزایش و منفیها را اصلاح کند
به اعتقاد رسانه های ایران ارغوان رضایی الگوی تعصب نسبت به ملتی با تمدن و فرهنگی غنیست و بیش از قدرت ورزشی، قدرت " نه گفتن" به برخی مستکبران و فتنه گران را در بخشی از زندگی داشته است و به اعتقاد برخی تا همین حد مستحق تقدیر می باشد.
اکنون چند سئوال از عزیزان منتقد دارم:
1- چرا زمانی که یک فوتبالیست غیر مسلمان در داخل و یا خارج از کشور گل میزند و خوب می درخشد هر فوتبال دوستی به وجد آمده و او را جدای از هر نوع نگرش و تعصب دینیش مورد تشویق قرار می دهد؟ آیا این از دیدگاه شما مصداق تقدیر از یک غیر مقید به احکام اسلامی نیست؟
2- چرا یک مربی غیر مسلمان وقتی برای تیم ملی افتخار می آفریند یکصدا از او تشکر می کنیم؟ راستی دینش چیست؟ آیا اصول و ارزشهایش با ما یکی است؟!
3- کدام ایرانیست که از چاوز و انسانهای آزاده ای چون او به نیکی یاد نکند؟ آیا آنان که به جستجوی تصاویر خانم ارغوان رضایی پرداختند امّا یک عکس مناسب پیدا نکردند! توفیق جستجوی عکسهای سایرین را هم داشته اند؟!
4- آیا تا به حال آثار یک نقاش، شاعر، کارگردان، بازیگر و ... که به هر دلیلی به اصول و مبانی اسلامی پایبند نیست شما را شیفته خود کرده است؟ یا سعی نمودید به خود تلقین کنید که اثرش بی ارزش و نازیباست؟! و واقعیت را کتمان کنید.
5- برادر عزیز! وقتی حضرتعالی از کالای ژاپنی تعریف می کنید و دربه در در مغازه ها دنبال اجناس ژاپنی می گردی برای ارج نهادن به بی حجابی و عریان بودن زنان ژاپنی است که بعضا سازنده آن اجناس بوده اند و در کارخانه ها و کارگاهها به کار مشغولند یا قضیه چیز دیگریست؟
6- راستی نظرتان درباره «سيد رضي» آن عالم بزرگ شيعي چیست؟ او که معلم ادبياتش مسيحي بوده است و در تاريخ آمده كه ايشان هرگاه از حول و حوش مكان دفن استادش مي‌گذشت به احترام استاد از مركب پياده مي‌شد و به زيارت قبر او مي شتافت و با احترام از او ياد مي‌کرد آیا سید رضی برای تجلیل از اعتقادات یک مسیحی احترام می گذاشت یا داستان دیگریست؟
لذا اگر سفارش شده است که علم را بیاموزید ولو در چین(مهد بی دینی) باشد چون موضوعات متفاوت می باشد.
بنابراین در همه این موارد موضوع تقدیر و تجلیل با موضوع نقد حضرتعالی کاملا مجزا از یکدیگرند.
اگر فردی کلیه افکار، کردار و گفتار ارغوان رضایی را مورد تعریف و تمجید قرار دهد و آنرا بعنوان الگوی یک زن مسلمان در همه عرصه ها معرفی نماید صحبت و دغدغه حضرتعالی بجاست و الا وقتی که تمجید پیرامون مصداق خاصیست اشکال حضرتعالی از اساس خارج از موضوع می باشد و بهتر است بعنوان یک نیروی ارزشی از احساسات ، مغالطه و قضاوت بیجا دوری بجویید.
تعجب من از آن است که چرا ناله "وا اسلامای" دوستان را زمانی که روشنفکرنمایی چون زیبا کلام، صریحا اعلام کرد:« (رضا خان) هرچه که بود جز خدمت و خدمت و باز هم خدمت دستاورد دیگری نداشت.» کم شنیدیم در حالی که همه می دانیم تنها یکی ازدهها عمل شوم رضاخان کشف حجاب بود که از دیگاه ایشان خدمتی به جامعه و ملت ایران بود.
لازم بذکر است مقصود از این همه صحبتها توجیه بی حجابی و به قول حضرتعالی نیمه عریانی" ارغوان رضایی" نیست بلکه منظور اصلاح نوع نگرش، تفکر و انتقادات دلسوزان نظام و مذهب می باشد که به یقیین با خارج شدن از دایره انصاف تبعات و تاثیرات منفی زیادی را بدنبال خواهد داشت.
امیدوارم انتقاد بنده شما را دلگیر نکرده باشد و همیشه در راه خدمت به مکتب اهل بیت عصمت و طهارت که زیباترین فرهنگ و مذهب عالم هستی است موفق و موید باشید. در پایان به نوبه خود دعا و آروز می کنم روزی فرا رسد تا این بانوی ورزشکار، با اخلاق و وطن دوست ایرانی را بر سکوی قهرمانی عفت و حجاب و محبت و عشق الهی که زیباترین مدال قهرمانی و بندگی عالم هستیست ببینیم.
خودمانيم چرت و پرت نگو 