صورت پاره وقت در آموزشگاه‌های دولتی وزارت آموزش و پرورش تدریس نماید و حقوقش را از محل منابع وزارت آموزش و پرورش دریافت نماید و دارای کدپرسنلی و ابلاغ رایانه‌ای باشد.

حقوق این معلمان یک سوم معلمان رسمی و پیمانی بوده و شرایط کاریشان سه برابر سخت‌تر از معلمان رسمی و پیمانی است و به جز این حقوق اندک از هرگونه امتیازات و امکانات و تسهیلاتی محروم بوده اند.

سالهاست که جوانانی فعال و علاقه‌مند به تعلیم و تربیت از سراسر دیار ایران زمین به پا خواسته اند و با عشقی فراوان در سنگر آموزش و پرورش در خط مقدم جبهه‌ی پیکار با بی سوادی و کم آگاهی و زیر پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران، صادقانه و متعهدانه به نسل نو خدمت می‌کنند.

معلمان حق التدریسی که پس از قبولی در دو آزمون (کتبی – عملی) و اخذ صلاحیت از گزینش و گذراندن دوره‌های تخصصی مربوط به رشته‌ی تدریس شان به آموزش و پرورش راه یافته بودند. مهر هرسال به مدیریت‌های آموزش رفته و در صورت وجود کلاسی برای تدریس، ابلاغ رایانه‌ای دریافت نموده و در دورافتاده‌ترین روستا‌ها که جاده‌های صعب العبور داشته و حتی یک وسیله‌ی ایاب و ذهاب محلّی نداشته و بعضاً روستا‌هایی که حتی آب لوله کشی و نیز برق نداشته اند به خدمت متعهدانه و صادقانه مشغول بوده اند.

این خدمت در حالی بوده که متاسفانه با بی مهری‌های فراوانی از سوی بعضی از مسئولین وقت (!) روبه رو گردیده اند، ولی این همه معضل و بی مهری هم نتوانست، ذره‌ای از تلاش و علاقه‌ی این دریادلان تلاشگر و مظلوم بکاهد به گونه‌ای که همواره در پی افزایش مهارت‌ها و دانش‌های علمی تخصصی شان بوده اند تا به تبع آن در جهت رفع محرومیت فکری مهارتی دانش آموزان روستا‌های محروم و تصحیح نگرش‌های آن‌ها از موجود به مطلوب بکوشند، آری اینگونه شد که اینک بیشتر معلمان حق التدریسی دارای مدارک علمی معتبر از دانشگاه‌های ایران اسلامی هستند و بعضاً فوق لیسانس و دکترا هستند و این مهم نشانگر آن است که این تلاشگران مظلوم، ارزشمندی نهاد عظیم آموزش و پرورش و رسالتش را دریافته بودند.

در اینجا  به بعضی از معضلات و بی مهری‌هایی که تلاشگران حق التدریس در ایام فعالیت شان  با آن‌ها  رو به رو بوده اند اشاره‌ای مختصر می‌نمایم.

تدریس (۲۴) ساعت در هفته در مقطع ابتدایی و درج (۲۲) ساعت در ابلاغ – برای اینکه پاره وقت محسوب شوند و شامل حقوق و مزایای استخدام نشوند. - و ندادن ساعات کار کافی (۲۴ ساعت) به معلمان حق التدریس مقطع راهنمایی، دبیرستان و پیش دانشگاهی به خصوص در تهران و کلان شهر‌ها
·        عدم احتساب (۱۲) ساعت مدیر آموزگاری در ابلاغ برای

·        عدم پرداخت دستمزد مدیرآموزگاری به حق التدریسی‌هایی که مسئولیت سنگین مدیرآموزگاری را به آنان      سپرده بودند.

تدریس در بدترین شرایط آب و هوایی و دورافتاده‌ترین نقاط روستایی
برتری داشتن معلمان رسمی و پیمانی نسبت به آن‌ها حتی در شرایطی که مدرک و سابقه کاری مفید حق التدریس‌ها بیشتر از آن‌ها باشد.
نبود هیچگونه پوشش بیمه‌ای
نبود هیچگونه بورسیه‌ی تحصیلی یا سهمیه‌ی کنکور
انتخاب نشدن به عنوان" معلم نمونه " حتی در صورت داشتن شرایط و شایستگی‌ها
عدم پرداخت حقوق در ایامی که به هر دلیل تعطیل بوده (تعطیلات رسمی، فصلی)
عدم پرداخت حق بدی آب و هوا، عائله مندی، پوشاک و.
عدم پرداخت بن، سهام عدالت و.
پرداخت حقوق یک سوم معلمان رسمی
 

 و از همه مهم‌تر عدم تأمین امنیت شغلی  به طوری که بعضاً معلمین حق التدریسی را به دلیل واهی نبود کلاسی برای تدریس از سنگر تعلیم و تربیت خارج کرده اند در حالی که چند رروز بعد از این تصمیم متوجه شده اند که فضای خالی بسیاری در آن اداره وجود داشته و ناچاراً سرباز معلم  یا نیرو‌های پیمانی یا شرکتی را جایگزین آنان کرده اند.