در مورد سیاوش کسرایی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

سیاوش کسرایی در زمستان در سال 1361 به همراه خانواده‌اش از طریق زاهدان از ایران خارج شد و ابتدا به کابل و سپس به مسکو و پس از فروپاشی شوروی به وین مهاجرت کرد و همه این بی‌خانمانی را برای آنچه آرمان‌های چپ مارکسیستی تلقی می‌کرد، متحمل شد. محمدرضا شجریان در دوران شوروی برای کنسرت به مسکو رفت و در خلال این کنسرت با کسرایی دیدار کرد. کسرائی در این دیدار پیغامی داد تا او به هوشنگ ابتهاج (ه.الف.سایه) که او نیز جزو چهره‌های مطرح چپ بود، برساند. کسرایی در حالی که اشک می‌ریخته به شجریان گفته است: «برو به سایه و بچه‌ها بگو، این فلان فلان شده‌ها به همه ما دروغ گفتند. همه ما رو فریب دادند. هیچی در بساط شون نیست. آه در بساط ندارند و ما فریب خوردیم. من نه راه پس داریم و نه راه پیش. اینجا گیر افتادیم. شما دنبال ما نیایید» روایت شجریان از بازگو کرده سخنان کسرایی برای سایه و واکنش سایه به فرجام آرمان مارکسیسم را می‌بینید و می‌شنوید.

خانه شیشه‌ای فیلمی به کارگردانی امیر پورکیان و تهیه‌کنندگی سید امیر سیدزاده محصول سال ۱۴۰۰ است. پورکیان یک سکانس سانسور شده از این فیلم را منتشر کرده که در ان پانته آ بهرام شعری از سیاوش کسرایی را می‌خواند. این سکانس را می‌بینید.

مخالف آمیخته شدن معقول زبان فارسی با دیگر زبان‌ها نیستم، چون اصلاً زبان خالص در هیچ جای دنیا ندارید... چند نفر دیگر صد سال دیگر می‌توانند حافظ بخوانند؟ بهترین شعرم، شعری است که دلم می‌خواهد بگویم اما هنوز نگفته‌ام! با انتقادی که ما از او می‌کردیم، شاملو حق داشت تفنگ بردارد و همه ما را بکشد!... حالا فضا پر از عداوت و حسد و کینه است.