اين ديگر صداي «ترقه» نيست به «بمب» مي ماند. اين صداي گوش خراش و هولناک، اما به ظاهر اين جا ميدان جنگ نيست. از توپ و تانک هم نشاني نمي شود يافت. اين جا شهر است، تهران، مشهد، اصفهان، شيراز، تبريز و ... فرقي نمي کند، اين جا شهر است، ميدان جنگ نيست، اما نه، انگار ميدان جنگ هست. جنگ اخلاق و بي اخلاقي. قانون و قانون گريزي، انسانيت و با عرض معذرت بي انسانيتي، نگوييد يک ترقه و نارنجک ترکاندن اين حرف ها را ندارد، جوانند مي خواهند شادي کنند، بچه اند و مي خواهند هيجان خود را تخليه کنند. چون هم جواني کردن، هم شاد بودن و هم تخليه هيجان نوجواني و جواني هم آدابي دارد و هم رسومي آنچه اين شب ها و روزها در کوچه و خيابان شاهدش هستيم و هرچه به چهارشنبه سوري نزديک تر مي شويم بيشتر هم مي شود، ربطي به شادماني ندارد.
بلکه مردم آزاري است با چاشني بي اخلاقي و مقدار قابل توجهي قانون ستيزي. بالاتر از قانون گريزي. چون قانون گريز، براي آن چه منافع خود مي داند از اجراي قانون سرباز مي زند اما قانون ستيز با قانون و قانونمندي سر جنگ دارد چنان که برخي افراد با انفجار نارنجک ها، شهر را به ميدان جنگ اعصاب مردم تبديل مي کنند وبه قانون جنگ هم پايبند نيستند و زنان و کودکان را هم هدف اين مردم آزاري قرار مي دهند.
نمي دانم خانواده هايي که چشم مي بندند بر اين خلافکاري فرزندان خود، مي دانند مردم چه نفرين هايي پشت سر فرزندان شان روانه مي کنند؟ اصلا خودشان پشت سر افراد هنجارستيزي که با توليد صداهاي ناهنجار، سلامت روان جامعه را هدف قرار مي دهند چه قضاوتي مي کنند و چه حرفي مي گويند، خب ديگران هم همان ها را مي گويند، همان قضاوت را دارند و همان گونه مشت به سينه مي کوبند و همان طور نفرين ها را به آسمان مي فرستند. من معتقدم حتي اگر قانون هم به صراحت انفجار ترقه و نارنجک را منع نکرده بود، اگر هر روز، پليس از ضرورت برخورد با هنجارشکنان نمي گفت و هر سال متوليان امر چون آتش نشاني و اورژانس و ... از ضررهاي اين اقدام نابخردانه نمي گفتند، اگر هر سال رسانه هاي ديداري و شنيداري و ... بر پرهيز از اين اقدامات تاکيد نمي کردند و اگر ... باز هم به احترام حقوق ديگران، به حرمت حق آرامش زن و مرد و پير و جوان که مصداق کامل «حق الناس» است بايد از اين قبيل اقدامات پرهيز مي شد. «حق الناس» که صرفا جنبه مادي ندارد بلکه حق آرامش، حق زيستن در محيط آرام و سالم، حق بهداشت رواني، حق آسايش و ... هم از جمله مصاديق حق الناس است و ناديده گرفتن آن حرام آشکار است.
اما نکته اين جاست که علاوه بر جنبه «حق الناس» ماجرا، قانون هم انفجارهاي هراسناک که آرامش مردم را از بين مي برد را منع کرده است. هر روز خبر از کشف ترقه قاچاق مي آيد. مردان قانون بر مقابله با قانون شکنان اصرار دارند و به تاکيد گفته شده است کساني که در مراسم چهارشنبه سوري دستگير شوند تا پايان عيد در زندان خواهند ماند و با اين که متوليان فرهنگي در کنار مسئولان اجتماعي، نسبت به پيامدهاي منفي اين بازي خطرناک با روان و اعصاب مردم هشدار مي دهند و اهل نظر از جنبه هاي عمومي خلاف مي گويند، باز شاهديم که برخي افراد همچنان به «بازي خطرناک» ادامه مي دهند و همه گفته ها را به هيچ مي انگارند. اما حرف آخر اين که اين بار قانون و مردانش بايد با اقتدار، اين هيچ انگاران را با هيچ برابر کند و حق مردم را نگهبان باشند...
انفجار ترقه در پیش عابران بی خبر بمقدار کم یا زیاد تاثیر سو بر سلامتی آنها دارد و در مواقعی این تاثیر میتواند موجب بیماری شدید شخص مذکور نیز بشود. آنهایی هم که تاثیر کمی دریافت میکنند فرقی نمی کند آنها هم مریض می شوند ولی شدت بیماری کم است و رفته رفته تا چند سال بعد شدیدتر میشود بدون اینکه خود مریض دلیل آن را بفهمد. خلاصه این ترقه ها باعث میشود که سالیانه تعداد زیادی از هموطنان مریض بشوند بدون اینکه خودشان متوجه آن شوند. دولت هم هرساله در حد جزئی اقداماتی مثلاً پیشگیرانه برای فروش آن را انجام می دهد ولی فروش ، خرید ، استفاده و مزاحمت در حد کامل ادامه دارد. به نظر شما اگر بجای این انواع و اقسام ترقه ، اینها بخواهند خرید و فروش تپانچه انجام بدهند دولت به همین شدت با اینها به مقابله برمیخواست؟ پس خودتان هم نتیجه می گیرید که درواقع عامل اصلی بوجود آمدن بیماریهای مذکور خود دولت است. شاید هم افزایش مرگ و میر و کاهش جمعیت مد نظر است ، خدا می داند.