دیپلماس ایرانی نوشت:
فعالیت جریان های تروریستی وابسته به القاعده در عراق آغاز شده است. دوباره همان شیوه های تروریستی سابق تکرار شده اند. انفجار هم زمان بمب های کارسازی شده با خرابی بالا که برخی از آنها نیز انتحاری هستند، شیوه های معمول القاعده که همه در عراق با آن آشنا هستند.
حمله گسترده ای به واحد های مبارزه با تروریسم پلیس عراق در بغداد که چند روز پیش انجام شد، یکی از بزرگ ترین حوادثی است که تا کنون گروه شبه نظامی موسوم به جماعت دولت اسلامی عراق وابسته به القاعده در ماه های اخیر انجام داده است. اتفاقی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان در حقیقت تلاش برای انتقام از نیروهای امریکایی است که اکنون عراق را ترک کرده اند و در پاک سازی عراق از وجود آنها بسیار تلاش کرده اند. در حقیقت القاعده برای انتقام از امریکایی ها خون عراقی ها به ویژه شیعیان را می ریزد.
با ورود جریان های مسلح سنی به سوریه برای مبارزه با بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه، بسیاری از کارشناسان حوزه امنیت بر این باورند که القاعده توانسته در سوریه اموال بسیاری را به بهانه مبارزه با بشار اسد کسب کند و نیروهای تازه نفس جدیدی را به جمع خود بیفزاید. این مساله باعث شده تا القاعده روحیه و توان از دست رفته خود را بازیابد و توجیهی تازه در انجام عملیات تروریستی در عراق و سوریه داشته باشد. توجیهی که هدفی مشترک دارد، مبارزه با جریان های شیعی که اکنون هم بر عراق و هم بر سوریه حکم رانی می کنند. به اعتقاد عناصر القاعده، باید هر آن چه در توان دارند برای مبارزه با شیعیان و علوی های حاکم بر سوریه که در حقیقت شاخه ای از شیعیان محسوب می شوند، صرف کنند تا حداقل جبران بخشی از خسارت های سنگینی که امریکایی ها در عراق متحمل القاعده کردند و با قبول مسئولیت پذیری و حکم رانی رهبران شیعه تلاش های آنها را برای روی کار آوردن جریان های سنی ناکام گذاشتند، جبران کنند.
القاعده از لحاظ اصولی و اعتقادی شیعیان را دشمن درجه یک خود می داند و با همین دیدگاه با دولت نوری مالکی، نخست وزیر عراق مبارزه می کند و ایران به عنوان قدرتمندترین کشور شیعیی منطقه که هم پیمان اسد محسوب می شود و نفوذی بسیار در عراق دارد را دشمن خود می داند.
القاعده در حال حاضر نهایت تلاش خود را می کند تا از تنش شیعه و سنی در عراق و سوریه نهایت استفاده را ببرد. در سوریه هدف این است که تا آن جا که می تواند فضا را به سمت یک جنگ داخلی سوق دهد. در عراق نیز از غضب سنی های این کشور که معتقدند مالکی حق آنها را در دولت ضایع کرده، حمایت می کند.
رمزی ماردینی، تحلیلگر امور القاعده در مرکز مطالعات جنگ در واشنگتن در این باره می گوید: «بحران سوریه سبب می شود که القاعده که در عراق فعالیت بسیاری دارد از فرصت استفاده کرده و از فضای جای در سوریه نیز بهره برداری کند. شاید حتی بتواند اعتماد بیشتر سنی های تندرو در سوریه را نیز به سمت خود جذب کند و فعالیت های خود را گسترش دهد.»
در دورانی که امریکایی ها در عراق بودند القاعده بسیاری از فرماندهان مهم خود را در این کشور از دست داد. قبایل سنی عراقی از ابتدای سال 2007 علیه القاعده وارد عمل شدند، در آن دوره امریکایی ها به آنها وعده های تازه ای دادند و مقادیر متنابهی اسلحه در اختیار آنها قرار دادند تا آنها بتوانند از خود دفاع کرده و القاعده را از مناطق خود بیرون کنند یا از بین ببرند.
خشونت های طایفه ای در عراق در سال های 2006 و 2007 حمام خونی به راه انداختند که بی سابقه بود. با خروج نیروهای امریکایی از عراق در دسامبر سال گذشته میلادی هر اتفاق تروریستی که در عراق رخ می دهد، القاعده مسئولیت آن را بر عهده می گیرد.
شییعیان عراق در حال حاضر از این نگرانند که بحران در سوریه به جایی برسد که نظام حاکم بر آن تغییر کند و سنی های تندرو حکومت را به کنترل خود در آورند و این مساله باعث تقویت نیروهای مسلح سنی در عراق شود.
بغداد اعلام کرده است که کارشناسان خبره و بسیاری از عناصر اصلی القاعده از خاک عراق وارد خاک سوریه شده اند و حملات تروریستی متعددی را علیه نظام اسد انجام می دهند. به اعتقاد کارشناسان این مساله باعث می شود تا القاعده مشروعیت تازه ای نزد سنی های تندرو به دست آورد.
سیث جونز، کارشناس امور تروریست در موسسه رند در واشنگتن و نویسنده کتاب های متعدد درباره القاعده در این باره می گوید: «مشروعیت دینی برای جنگ در سوریه و افزایش حمایت های مالی و جذب نیروهای تازه نفس بی شک کمک بسیاری به القاعده عراق می کند.»
جان دریک، کارشناس مسائل تروریسم در موسسه مشاوره ای ای.کی.ای نیز در این باره می گوید: «سازمان های تروریستی توانسته اند که گروهک های کوچک تشکیل داده و فوج فوج به سوریه وارد شوند، آنها همچنین توانسته اند ارتباطات تنگاتنگی با القاعده عراق ایجاد کنند و فعالیت های تروریستی خود را به این ترتیب دنبال کنند.»
وی همچنین می گوید: «القاعده از حمایت های محلی برخوردار است و می تواند بسیاری از شهروندان تندروی سنی عراقی و سوری را به سمت خود جذب کند.»
