در آخرین روز سال ۱۳۹۲ اگر نگاهی به ۳۶۵ روز گذشته ورزش ایران بیندازیم روزهای خوب و شاد فراوانی می‌بینیم که زندگی با چاشنی پیروزی و قهرمانی به کام مردم ایران شاد شد. عملکرد کلی ورزش ایران در این سال علی‌رغم اینکه نه المپیکی در میان بود و نه جام‌جهانی و نه بازی‌های آسیایی خوب و قابل ستایش بود. خاصه اینکه برای نخستین بار در تاریخ ورزش ایران چهار رشته ورزشی تیمی و توپی و البته پرطرفدار توانستند جواز حضور در جام‌جهانی را کسب کنند و شادی را به مردم هدیه بدهند. آیا شادی‌های ورزش ایران در سال جدید ادامه خواهد یافت؟
به گزارش تابناک، نکته جالب در صعود این چهار تیم به مسابقات جهانی حضور پر رنگ مربیان خارجی تراز اول روی نیمکت تیم‌ها بود. نخستین بار این فوتبالیست‌های ایرانی بودند که با کارلوس کی‌روش چراغ صعود به جام‌جهانی را در سال جدید روشن کردند و با برتری برابر کره در سئول جواز حضور در برزیل را به دست آوردند. بعد از آنها و در اواسط تابستان این بسکتبالیست‌های ایرانی بودند که هدایت مهمد بچیروویچ جواز حضور در رقابت‌های جهانی اسپانیا را کسب کنند.
اندکی بعد و در اوایل پائیز این والیبالیست‌های ایرانی بودند که هدایت خولیو ولاسکوی کبیر، با قهرمانی در آسیا جواز حضور در جام‌جهانی لهستان را کسب کردند و پایان بخش این موفقیت‌ها نخستین صعود تاریخ هندبال ایران به رقابت‌های جهانی قطر بود که پس از کسب رتبه سوم در بازی‌های آسیایی و با هدایت رافائل کاستلو محقق شد.
حالا ورزش ایران در حال گذار است. گذار از سال صعود به سال جام‌جهانی! سال ۱۳۹۳ برای ورزشکاران و ورزش دوستان ایرانی سال هزار و سیصدو جام‌جهانی است. گل آن جام‌جهانی فوتبال است که حتی امتحانات مدارس را هم در ایران جابجا کرده است اما علاوه بر آن سه تیم دیگر ایرانی هم در رقابت‌های جهانی حضوردارند. از بسکتبالیست‌هایی که در گروه مرگ قرار دارند تا والیبالیست‌هایی که حضورشان در هر گروه آن را به گروه مرگ بدل می‌کند.
خیلی‌ها انتظار دارند سال ورزشی ایران که سرشار از موفقیت و کامیابی بود روند شادی‌بخش خود را ادامه دهد و سال جدید هم به یکی از سال‌های بیادماندنی ورزش ایران تبدیل شود و لی آیا این انتظار بیجایی است؟ شاید در میان این چهار رشته والیبال ایران پر امیدترین رشته ورزشی برای کسی موفقیت‌های جهانی باشد. آنها که در سال ۱۳۹۲ یک جهش جهانی داشتند خودشان را از سطح آسیا جدا کردند و در سطح جهانی به عنوان یک قدرت معرفی کردند.
اما والیبالیست‌های پرامید ایرانی برای تکرار موفقیت‌های خود در رقابت‌های جهانی لهستان و لیگ جهانی یک مشکل پیش‌رو دارند. آنها دیگر دست خولیو ولاسکو را پشت‌سر خود نمی‌بینند. سال خوب ورزشی ایران اگرچه با موفقیت‌های جهانی والیبال سال شادی بخشی بود اما در ماه‌های پایانی سال با خبر جدایی ولاسکو از والیبال ایران مدتی را در شوک از دست دادن یک مربی بزرگ و جهانی سپری کرد. انتخاب جانشین مناسب برای ولاسکو یک ماموریت بزرگ برای فدراسیون والیبال ایران بود که بعد از رایزنی با بزرگان دنیای والیبال این «کواچ» جوان و صرب بود که پذیرفت تا روی نیمکت والیبال ایران بنشیند.
گرچه هنوز «کواچ» برای ایرانی‌ها یک هندوانه دربسته است اما بی‌تجربگی او در عرصه ملی موجب شدت تا علی‌رغم تعریف‌های ولاسکو از او مردم چندان به او خوش‌بین نباشند. به‌هرحال حضور موفق ایران در مسابقات مختلف بین‌المللی با ولاسکو و نتایج خیره‌کنند موجب شده تا مردم ایران توقع بالایی از والیبال در سال جدید داشته باشند و این کار کواچی که قرار است در تعطیلات عید به ایران بیاید را سخت کرده است.
کوچ مربیان تنها در والیبال نبوده که رخ داده و هندبالیست‌های ایرانی هم بعد از صعود، کاستلو مربی خوب خود را از دست داده‌اند. این‌بار برخلاف ولاسکو نه پای رئیس‌جمهوری در میان بود و نه پای مردم! بلکه این خود فدراسیون بود که بعد از صعود به این نتیجه رسید که عذر کاستلو را بخواهد و هدایت تیم ملی را به یک مربی خارجی دیگر بدهد. تصمیمی که با واکنش منفی هندبالیست‌ها همراه بود و ممکن است در سال جدید هندبال ایران را وارد حاشیه کند. با این حال از آنجایی که ما هیچ‌گاه در هندبال آسیا قدرت بلامنازع نبودیم و همواره تنها در جمع چهار تیم حضور داشتیم و مسابقات جهانی قطر هم نخستین حضورمان در رقابت‌جهانی است کمتر کسی انتظار خاصی از هندبال ایران در رقابت‌های جهانی دارد.
مشکلات اقتصادی ورزش ایران در اواخر سال ۱۳۹۲ می‌رفت تا سایه مهمد بچیروویچ اسلوونیایی را هم از سر تیم ملی بسکتبال ایران کم کند. مربی که در با قهرمانی ایران در رقابت‌های آسیایی فیلیپین در مردادماه موجب شد تا ایرانی‌ها هم ناکامی چهارساله در کسب قهرمانی آسیا را به دست فراموشی بسپارند و هم غم عدم صعود به المپیک لندن را. پیروزی آنها در فینال روز بیستم مردادماه در فیلیپین و ورزشگاه مملو از تماشاگر «مالاوه آرنا» یکی از روزهای خوب ورزش ایران بود.
با این حال در اواخر سال بود که یکی، یکی مربیان خارجی بسکتبال ایران را ترک می‌کردند و محمود مشحون که اعتقاد راسخی به مربیان خارجی در تیم ملی بسکتبال ایران دارد مجبور شد با پیوستن مربی تیم ملی به باشگاه مهرام برای جبران بخشی از هزینه‌های این تیم موافقت کند و به این ترتیب مهمد بچیروویچ در ایران ماندنی شد.
حالا همه چشم‌ها به بسکتبالیست‌های ایرانی است که از هشتم تا بیست و ششم شهریورماه جاری، وقتی که تب جام‌جهانی فوتبال خوابید شاهد حضور ایران در جام‌جهانی بسکتبال اسپانیا باشند. جایی که ایران در گروه مرگ می‌بایست با اسپانیا، فرانسه، برزیل، صربستان و مصر بازی کند. گروهی که گروه مرگ نام دارد.
اما در میان همه این چهار تیمی که راهی جام‌جهانی شده‌اند همه چشم‌ها به کارلوس کی‌روش و تیم‌اش دوخته شده که قرار است تابستان امسال برابر نیجریه، آرژانتین و بووسنی حاضر شوند. با اینکه روی کاغذ کاملا کلاس فوتبال ایران با هر سه تیم حاضر در این گروه متفاوت است اما به طرز عجیبی ایرانی‌ها مثل همه جام‌جهانی‌ها امیدوارند تا تیم کشورشان با یک حضور شگفتی‌سازانه در جام‌جهانی از پس حریفان گردن کلفتش برآید. خصوصا اینکه آنها کارلوس کی‌روش بزرگ را در راس تیم خود می‌بینند که هم اعتبار جهانی دارد و هم درایت کافی. باید نشست و دید که داستان سه جام‌جهانی دیگر برای ایران تکرار می‌شود یا ایرانی‌ها این‌بارشگفتی ساز واقعی جام می‌شوند.
سال ۱۳۹۲ با همه شادی‌های سیاسی و ورزشی‌ای که داشت سال جشن‌های خیابانی مردم بود. جایی که شادی پس از انتخابات به شادی صعود به جام‌جهانی گره خورد و کارناوال شادی مردم چند روز خیابان‌ها را درنوردید. خیلی‌ها امیدوارند که سال شادی‌های مردم در ۱۳۹۳ هم ادامه داشته باشد.
